Gece geç saatlerde ağaçların altında arkama bakmadan koşuyordum. Neden mi koşuyorum, çünkü arkamda takıntılı bir sapık var. Ona yakalanma riskini göze alamazdım.
Ne zamandır koşuyorum bilmiyorum ama o takıntılı sapığın hala peşimde olduğunu eminim. Bir süre sonra nefes alamamaya başladığımı hissedince durup dinlenmeye başladım. Telefonumu koşarken düşürmüştüm geri alıp dönmeye fırsatım olmadığı için telefonu orada bıraktım ve koşmaya devam ettim. Birilerini arayamıyor ya da yardım isteyemiyordum.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Kendimi savunamayacak kadar güçsüz bir kızdım bu durum canımı sıkıyordu. Birden gözüm karardı ve dengemi sağlayamayıp dizlerimin üstüne çöktüm. Ne kadar kendime gelmeye çalışsam da bir işe yaramıyordu. Nefesim az da olsa düzeldiğinde zar zor ayağa kalktım. Tam tekrar bir yere düşecekken birinin beni belinden tuttuğunu hissettim.
"Benden. Kaçamazsın güzelim."
Sesini duydum ben ağzıma tutulan biz ile bilincimi yavaşça kaybettim.
***
