Kabanata 15 : Pagtanggap
One hour Later
Canmore Telecom Tower
Isang oras ng pinagmamasdan ng lihim ni Gian si Shaira marami na itong naisulat, pero kahit nagsusulat ito sa loob ng isang oras ang isip nito at presensya ay alam niyang wala sa kuwartong iyon at alam din niya na hindi na napapansin ni Shaira na nandodoon siya.
"Kumain ka na kaya?" sabi ni Shaira sa isip habang patuloy sa pagsusulat na sa loob ng isang oras nakabisa na ng kamay niya ang sinusulat niya kahit hindi niya iyon tsistsek o pinagmamasdan. Ang isip niya kasi nakapokos sa anak niya.
"Ang hirap naman, pero hindi ako puwede magreklamo. Hindi ko naman puwedeng hayaan ang trabaho ko dahil paano naman tayong dalawa. Pero ikaw ang iniisip ko ngayon anak. Paano kita babantayan kung nandito ako? Paano ko makikita ang ginagawa mo? Paano kita mapapayuhan kung hindi ko naman alam kung anong nadarama mo bilang lalaki?" sabi pa ni Shaira sa isip.
"Paano ko hahatiin ang sarili ko sayo at sa trabaho ko?" muling sabi ni Shaira sa isip.
"Puwede ka ng umuwi." seryosong sabi ni Gian na ikinatingin ni Shaira sa binata.
Nakatingin si Gian sa laptop nito habang may binabasa doon, at panaka nakang nagtitipa ng keyboard.
"Okay na. Tapos na ang isang oras." sabi ni Gian na hindi tinitingnan si Shaira.
Napangiti si Shaira saka ito napatingin sa papel na sinusulat niya. Napuno niya iyon na umabot pa ng likuran. Maliliit ang sulat niya kaya ang isang buong bond paper ay tila naging libro o diyaryo na babasahin.
"Sir, ito na po." mahinang sabi ni Shaira sabay lapag ng ballpen sa ibabaw ng papel na nasa mesa saka iyon inusog kay Gian.
"Sige iwan mo diyan at puwede ka na umalis." muling sabi ni Gian na hindi tinitingnan si Shaira
Tumayo si Shaira at inayos niya ang sarili saka ito yumuko.
"Salamat po Sir. Aalis na po ako." sabi ni Shaira saka ito tumalikod at naglakad palabas ng opisinang iyon.
Nang marinig ni Gian ang pagsara ng pintuan napatingin ito roon saka ito napasandal sa upuan nito.
Napatingin si Gian sa papel na sinulatan ni Shaira saka niya iyon kinuha at tiningnan. Pinasadahan niya iyon ng tingin at ng nasa kalagitnaan na siya ng papel napakunot noo ito dahil tila hindi napansin ni Shaira na iba na ang sinusulat nito.
"Magcecellphone ako kahit mamatay ako, makausap lang kita anak." pagbabasang wika ni Gian sa isinulat ng dalaga na ikinatahimik ng binata.
Binaba ni Gian ang papel sa mesa niya at iniipit iyon sa mga folder na naroroon. Kinuha nito ang cellphone at nagtipa roon.
....................
C-Tower Manila
Kanina pa nakatayo si Franco sa labas ng unit nilang mag-ina sa loob ng tower na iyon sa Manila. Hindi naman siya puwede bumaba dahil baka magkasalsihan sila mag-ina.
Kinontak niya ang ina kaninang alas otso ng hindi pa ito dumarating kaso hindi na niya matawagan ang numero nito kaya kanina pa siya nag-aalala.
Umupo si Franco sa lapag at sumandal sa pintuan ng unit. Pinagmasdan ang lugar, isa iyong hindi tipikal na condo unit may mga opisina kasi sa ibang palapag ng gusali. Ilang araw na sila doon ng nanay niya, mula ng bumalik sila galing El Paradiso.
![[Completed] The Breakers Corazon Sociedad Series Batch 1 Book 1: Jeremy Fabella by VeniceJacobs1](https://img.wattpad.com/cover/132290294-80-k627645.jpg)
Napayuko si Franco saka nito niyakap ang mga tuhod. Ilang araw ang lumipas mula ng magbago siya, isang pagbabago pakiramdam niya nakakulong siya. Pagbabagong hindi na niya puwede balikan ang dating siya. Pakiramdam na tila hinakbangan niya ang kabataan niya sa piling ng nanay niya.
Ang inosenteng siya habang naghihinatay sa opisina nito ay nananabik siyang maulit. Kabataang gusto niyang maulit na nasa isip niya.
Napahingang malalim si Franco, sabay tingin sa repleksiyon niya sa makintab na marmol na sahig ng gusaling iyon. Mula sa repleksiyon niya sa sahig, nakikita niya ang bagong siya na ginawa ng mga taong umagaw at nagdamot sa kanya ng kaligayahan niya.
"Doggo, namimiss na kita pero kailangan ko magbago uli para sa nanay ko. Kailangan ko labanan iyong lungkot ko sa pangungulila ko sayo, na makasama ka uli." sabi ni Franco habang nakatitig sa repleksiyon ng mukha niya sa marmol na sahig.
Puro siya pasa, namamaga ang pisnge niya, putok ang labi, may sugat din ang kilay niya.
"Mahal kita Doggo. Sorry hindi kita napagtanggol. At salamat hindi mo ako iniwan sa panahon na nakapalibot sila lahat sa akin." napaluhang sabi ni Franco.
"Salamat sa ilang araw o linggong nakasama kita, at kung mauulit man ang pagkikita natin..." udlot na sabi ni Franco ng mapahikbi ito
"..hindi na pala mauulit." napahikbing sabi ni Franco.
Niyakap ni Franco ang mga tuhod saka nito sinubsub ang ulo at itinago roon at tahimik na lumuha.
..................
One hour later
"Kuya, umuwi na po ba siya? Nandiyan po ba sa taas si Franco?" tanong ni Shaira na hinihingal pa sa kakamadaling bumaba ng taxi sinakyan nito, dahil imbes ng magbus siya nag taxi na siya kahit na namahalan siya sa pamasahe makita lamang agad ang anak niya.
"Yes Maam. Hindi na po umalis mula ng dumating siya kaninang hapon." sabi ng guard na ikinangiti ni Shaira.
"Salamat kuya." sabi ni Shaira saka ito nagmamadaling pumasok sa loob ng building.
Malaki ang utang na loob niya kay Autumn at sa grupo nito, ang mga tauhan kasi nito ang nakakita kay Franco habang gumagawa ito krimen. Hindi niya akalain na pinasusundan ni Autumn ang anak niya, na hindi naman na niya naitanong kung bakit ginagawa ng grupo nito ang bagay na iyon na kung tutuusin hindi siya kasali sa grupo ng mga ito.
Nang makapasok sa building agad na sumakay ng elevator si Shaira at pinindot ang floor kung saan sila nanunuluyan mag-ina. Napangiti pa si Shaira, dahil tulad ng Canmore Tower maganda din ang C-Tower na kung tutuusin mas mataas at mas malaki ito. Dahil alam din niyang sa laki ng gusali may mga kuwarto doon ang mga Cheung.
Hindi naman iyon hotel pero para sa kanya isa iyong gusali na hindi mo aakalain na magiging hotel ang itsura kahit na nga ba iba't ibang negosyo ang naroroon nag-oopisina.
Ilang minuto pa ng bumukas ang elevator sa palapag ng unit kung nasaan sila naninirahan ni Franco, lumabas si Shaira at naglakad papunta sa unit.
Ilang sandali lang nakita niya ang anak na nakaupo at nakayuko habang nakayakap sa mga tuhod nito sa labas ng pintuan ng unit nila.
"Anak." mahinang tawag ni Shaira na ikinatingin ni Franco ng maulinigan ang boses ng ina.
"....kumain ka na ba?" nakangiting sabi ni Shaira na ikinatitig ni Franco sa ina.
Napangiti lalo si Shaira kahit sa loob niya nalulungkot siya habang nakatitig sa mukha ng anak. May mga pasa kasi ito at may nadagdag roon kaya alam niyang nakipagsuntukan na naman ito sa mga kabataan sa park na malapit sa kanila.
