Rosabella pov
Οι πρώτες φωτεινές ηλιαχτίδες του ήλιου έκαναν την εμφάνισή τους έξω απο το παράθυρο, αγγίζοντας το πρόσωπό μου, σαν ένα τρυφερό χάδι. Τι παράξενο, σήμερα ένιωθα το σώμα μου σε πλήρη ευφορία, θα πρέπει να παρακοιμήθηκα, γιατί είδα ένα ασυνήθιστο όνειρο. Είδα πως έκανα έρωτα με τον Albert, είναι τόσο χαζά τα όνειρα που βλέπω μερικές φορές που παραλογίζομαι, θα ορκιζόμουν όμως πως έμοιαζε σαν αληθινό αυτή τη φορά... Άνοιξα τα μάτια μου σιγά σιγά, ανακάθισα και τέντωσα το κορμί μου νυσταγμένα, ένιωσα ξαφνικά έναν απότομο πόνο στα πόδια μου. Γούρλωσα τα μάτια μου και παρατήρησα οτι όχι μόνο δεν φορούσα εσώρουχα, αλλα για κάποιο λόγο φορούσα την μπλούζα του ακατονόμαστου Harrington! Η καρδιά μου άρχισα να χτυπάει γρήγορα, καθώς κοίταξα ολόγυρα και παρατήρησα οτι βρισκόμουν στο βασιλικό ξενώνα, ολομόναχη. Συνειδητοποίησα αμέσως οτι αυτό δεν ήταν ένα όνειρο, όταν κοίταξα τον λαιμό μου στον καθρέπτη, όπου βρισκόταν απέναντι απο το κρεβάτι, ήταν γεμάτος σημάδια και δαγκωματιές. Γαμώτο σου Albert! Αν μας καταλάβει ο James, θα μας σκοτώσει. Δάγκωσα το κάτω χείλος μου νευρικά, καθώς ανακάλεσα μέσα στο μυαλό μου τι ακριβώς μου έκανε εχθές στο βράδυ, σε αυτό το κρεβάτι και ανατρίχιασα.
Σηκώθηκα βιαστικά, προσπαθώντας να ανακτήσω τις δυνάμεις μου, τα πόδια μου έτρεμαν σαν ζελέ όσπου να βρώ την ισορροπία μου. Βρήκα το κόκκινο φουστάνι μου πεταμένο στο πάτωμα και ντύνομαι όσο πιο γρήγορα μπορώ, για να πάω να τον βρώ. Ειλικρινά ποιος νομίζει οτι είναι; Γιατί έφυγε; Τι συμβαίνει; Χιλιάδες σενάρια για το που βρίσκεται ξεφυτρώνουν σαν ραπανάκια μέσα στο μυαλό μου και κανένα δεν ήταν καλό. Όταν ντύθηκα, βρήκα ένα φουλάρι, απο την ντουλάπα και το φόρεσα για να κρύψω τα σημάδια απο τον James. Αισθάνθηκα τόσο άσχημα, δεν είναι στου χαρακτήρα μου και ήξερα οτι ανήκω στον James, σε κανέναν άλλο. Γεμάτοι τύψεις βγήκα απο το δωμάτιο κι άρχισα να περπατάω στους διαδρόμους σαν την άδικη κατάρα, ψάχνοντας έναν μεγάλο τσαρλατάνο, ονόματι:
"Albert;" σάστισα μόλις τον είδα σε ένα δωμάτιο να φροντίζει, το πτώμα του νεκρού αδελφού του σκεπάζοντάς το, κι ετοιμάζοντάς το για την κηδεία. Ξέχασα πως θα γίνει σήμερα. Μούτρωσα παρατηρόντας την θλίψη ζωγραφισμένη στο χλωμό του πρόσωπο, ήταν ένα πολύ δύσκολο αντίο, που δεν άντεχε να πεί. Όχι στον αδελφό όπου μεγάλωσε σαν παιδί του, δεν ήταν δίκαιο. Δε θέλω να σκέφτομαι οτι αυτό το κάθαρμα που του έκανε αυτό το μεγάλο κακό ζεί...
Δίχως δισταγμό, μπαίνω μέσα στο δωμάτιο, σήκωσε το βλέμμα του και οι ματιές μας ενώθηκαν.
YOU ARE READING
The Enchanted Compass
General FictionΜια μαγεμένη πυξίδα, οικογενειακό κειμήλιο χρόνων, γίνεται η αιτία ενός τραγικού θανάτου. Η Abigail είναι ενα φυσιολογικό κορίτσι σαν όλα τα άλλα, ή μήπως όχι; Μεγάλωσε στην Νέα Υόρκη με τους δύο μεγάλους αδελφούς της, σπούδαζε και δεν πίστευε σε πα...