Our Impending Sunset (On Hold)

Chapter 17 - Dinner

Monday. 

One word that I hate the most. Not only because I'm lazy to get up to go to school it's because some sea creatures enter our place instead of staying in the sea. Umagang umaga nambubulabog. Wala ng bago.

Hindi na kami nakapag-usap pa ni Miss Ramirez ng mabuti simula nung lumabas kami kasama si Eli dahil kinagabihan din na yon ay diretso siyang pumasok sa room niya. Kinabukasan naman ay lumabas lang siya para kumain ng hapunan. Humingi nga siya ng tawad pero dahil iyon sa nakita ko, hindi dahil sa pinaghintay niya ako. 

Akala ko nga isang sorry niya okay na, but  I was wrong. I was totally wrong. I'm so used to ignoring pain, which is why I assumed one apology would do. I'm in pain, but there's nothing I can do anyway. The pain I've been experiencing lately seems different from previous experiences. Ibang-iba, para akong sinasaksak ng pa ulit ulit sa dibdib. 

Lumabas ako ng kwarto at walang lingon lingong pumunta ng banyo. Mabilis akong naligo at nagbihis na rin para maka-alis na. 

Pumunta ako ng kusina para uminom ng tubig na sana ay hindi ko nalang pala ginawa. Naabutan ko silang nagb-breakfast. Wala ba siyang bahay pati rito nakikikain siya? 

Heto na naman yung kakaibang sakit tuwing makikita ko silang magkasama.

Tiim bagang akong lumapit sa fridge para kumuha ng tubig. Ramdam ko ang pagtingin nilang dalawa ngunit hindi ko nalang ito ininda at uminom nalang. Gusto ko silang taasan ng kilay pero hindi ko na ginawa. Padabog kong binalik ang basong ginamit ko at nagpaalam bago sila tinalikuran. Ayokong magmukhang bastos kaya nag paalam pa rin ako kahit na labag sa loob.

Hindi man lang ako inaya kumain, ako kasama niya bumili non e. 

Nakabusangot akong bumaba ng aking sasakyan at nagtungo ng cafeteria para kumain, ano pa ba. Nahiya mga alaga ko sa mukhang tuhod na yon na nauna pang lumamon kesa saakin na roommate. 

Nagpapasalamat ako na wala ang mga asungot dahil magiging payapa ang pagkain ko. 

"What's up with the sour face, babygirl?" mali pala. "Btw, magandang morning." Miss Glads sit in front of me holding a tray of food.

"Morning." walang gana kong sambit. Wala akong lakas para sabayan ang taas ng energy niya ngayon. Sana lahat diba good ang morning.

"Food is supposed to give you energy but seems like it's draining you more, here, drink on my chocolate drink," she pushed her chocolate drink to me but I just shook my head at her.

"C'mon, don't be shy babygirl." she added, still convincing me.

Tinapat niya pa ang straw sa bunganga ko. Iilingan ko sana ulit siya kaso tinaasan niya ako ng kilay kaya wala akong nagawa kundi isubo at uminom habang siya ang may hawak.

She even smile when she saw me sipping. Sinamaan ko ng tingin siya pero hindi siya natinag at tinawanan lang ako.