Kulağıma dolan yağmur sesiyle yavaşça gözlerimi açıp yatakta esnemiştim.
Marmara Bölgesinin yaz yağmurları meşhur olduğu için bu aylarda genelde bu şekilde yağmur yağardı.
Bir kaç kez daha esneyip tavanı izlerken telefonumun bildirim sesi bütün odayı kaplamıştı.
Mesajın kimden geldiğini az çok tahmin ettiğim için sırıtıp masaya doğru uzandım ve telefonu elime aldım.Anında şifresini girip ekranını açtım ve mesajın üzerine bastım.
Özel numara: Günaydın yavru kuş.
Yüzümdeki sırıtışla mesaj yerinin kamerasını açıp kendimi çektim.
Görkem:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Günaydınnn..
Özel numara:Yeni uyanmışız bakıyorum.
Görkem:Yani çok uyuyamadım ama.
Özel numara:Neden?
Görkem:Uyuyamadım işte.İçimde bir huzursuzluk vardı.
Özel numara: Kıyamam sana.Biraz daha uyu istersen.
Görkem:Yok ya kalktım bir kere uyamam artık.
Özel numara: Özledim.
Görkem: Konuşuyoruz ya nasıl özledin?
Özel numara:Dokunmak başka.. Kokunu,sesini, yüzününü görmek başka..
Görkem: Karşıma çıksan her şey kolaylaşır belki..
Özel numara:Emin ol her şey daha da zorlaşır..
Attığı mesajı okuyup derin bir nefes alırken Sedef kapının kulpunu yavaşça indirip içeri girdi.
"Abim kahvaltıya gelecek.Git elini yüzünü yıka." diyip kapıyı kapattığında avuç içlerimle gözlerimi ovup yataktan kalktım.
Kapıma doğru ilerleyip banyoya gittim ve elimi yüzümü yıkadım.Yüzümü havluyla kurulayıp tekrar odama gelirken beynim sarhoş gibiydi.
Burnumu çekip dolabımı açtım. Siyah kısa kollu bir tişört ve gri bol bir eşofman seçip yatağa koydum.Üzerimdekileri çıkarıp yenilerini giydim ve aynanın karşısına geçtim.
Saçlarım biraz fazla uzatmıştı ama hoşuma gittiği için kestirmek istemiyordum.
Elimle saçlarımı kısaca karıştırıp oturma odasına geçtim.Sedef elindeki son tabağı da masaya koyup bana dönmüştü.
"Bu ne yakışıklılık Görkem bey?" diyip gülümsediğinde egolu bir şekilde kafamı salladım.
"Eyvallah."
"Ne demek bro canımsın." diyerek elini kalbine koyduğunda gülmekle gülmemek arasında kalmıştım.
Kafamı iki yana sallayarak yüzüne bakarken oda kahkaha atmaya başladı.O sırada çalan kapıyla kahkahası yavaş yavaş dururken kapıya doğru ilerleyip açtı.
"Hoşgeldin abi." diyerek önüne ev terliklerinden koyduğunda Ozan gülümseyip ayakkabılarını çıkarıp,eve girmişti.
Bakışları anında beni bulduğunda gözlerini gözlerimden ayırmadım.Bir kaç saniye beni baştan aşağı süzüp ardından hafifçe tebessüm etti. Bende ona karşı gülümseyip masaya otururken Sedefin verdiği terlikleri ayağına geçirip yanımdaki sandalyeye oturdu.
"Günaydın,naber?" diyip göz kırptığında omuz silktim.
"Aynı abi senden?"
"Aynı.." diyip yüzüme bakmaya devam ederken hızla bakışlarımı kaçırıp elindeki çaydanlıkla beraber masaya gelen Sedefe baktım.
"Ya abi iyiki geldin bizim için de değişiklik oldu.Her sabah aynı." dediğinde Ozan kafasını sallayarak bardağını Sedefe uzattı.
Sedef gülümseyerek ikimizin bardağına da çay koyup önümüze koydu ve karşımdaki sandayeye oturdu.
Kahvaltıda Ozanın yüzüme uzun uzun dalıp gitmesi derin iç çekmelerini saymazsak gayet sorunsuz geçmişti..
-
Kahvaltıdan sonra Sedefin sofrayı kaldırmasına yardım edip oturma odasına geçmiştik.Biraz sohbet ettikten sonra Sedef mutfağı toparlaması gerektiğini söyleyip mutfağa gidince Ozanla baş başa kalmıştık.
Şuan en istemediğim şey buydu sanırım.
"Ee Görkem düşündün mü sana sunduğum şeyi?"
Arada mutfağın kapısına bakışlar atarak sessizce konuşuyordu.Haklıydı Sedefin bunu duymaması gerekiyordu.
"Sedefle konuşacağım bu akşam boşanma işini..O da hayatına baksın artık.." dediğimde sadece yüzüme bakıyordu.
"Ama işte bunu ailemden gizli yapmam lazım.Yani sadece Sedef ve benim bilmem gerek.Eğer sizinkiler de öğrenirse söylerler kesin." diyip ofladığım bakışlarını başka bir yere çevirdi.Sanki kafasında bir şeyler tartıyor gibiydi.
"Tamam sen orasını bana bırak.Ben hallederim yani.Sen sadece bu boşanma işini konuş.Boşandıktan sonra da benim dediğim evde kalırsın tamam mı? Ailen sorarsa da yurt dışına gitti orada kendine yeni bir hayat kurdu deriz."
"İyi de..Bunlar beni hiç görmeyecek mi bu şehirde?" dediğinde bana doğru biraz daha kaydı.
"Bir süre orada takılırsın fazla uzağa gitmezsin.Sonradan da açıklarsın bütün olan biteni." diyip bekleyiş içinde yüzüme baktığında kafamı salladım.
"Sen neden bana bu kadar yardım ediyorsun? Sonuçta senin kardeşin ve üzülecek.." dediğimde yutkunup biraz benden uzaklaştı.
"Onu düşündüğüm için yapıyorum zaten seni değil.Hayatı kararmasın genç yaşında."
Tam dudaklarımı aralayıp bir şey söyleyecekken Sedef içeri gelmişti.
"Ne konuşuyorsunuz bakalım fısır fısır." diyip gülümseyerek karşımızdaki koltuğa oturduğunda Ozana kaçamak bir bakış atıp yerimde dikleştim.
"Hiç öyle havadan sudan." diyerek konuyu geçiştirdiğimde ikisi konuşmaya başlamıştı.
Artık Sedefle şu boşanma işini konuşmam gerekiyordu.Aslında sorun o değildi.Sorun ondan sonrasıydı.
