Devrim'in okula ilk geldiği gün şenlik günü gibiydi. Etrafta bir koşuşturmaca bir heyecan vardı.Herkes onun etrafına toplanmış,soru yağmuruna tutuyordu. O ise her bir soruyu sıkılmadan,sabırla cevaplıyordu. Açıkcası Devrim'in okula yeni gelmiş olması beni pek ilgilendirmiyordu. Zaten okula her sene en az iki öğrenci geliyor! Bu yüzden ben herkesten farklı olarak Devrim'in etrafına falan üşüşmedim. Ortalığın sakin olduğu başka bir zaman gidip bir hoşgeldin derim. Öyle kalabalığa gelemem ben! Tam içimden böyle düşündüğüm sırada bir baktım ki Devrim'in gözleri bana ilişmiş! Ne vardı ki? Neden böyle bakıyordu bana? Hiç bilmek istemiyordum aslında. Bu bakışlar.. Başkaydı.. Diğer bakışlara benzemezdi.. Sevgi dolu bakışlardı bunlar! Aman Tanrım! Yoksa.. Yoksa Devrim benden mi hoşlanıyordu? Hızlıca uzaklaştım oradan. Düşüncelere daldım sonra... Birgün Devrim'i tek başına gezerken gördüm. -zaten hep tek gezer o- Aklıma bir an yanına gitmek geldi. Sonra üşendim,yanına gitmekten vazgeçtim. Belki de utandım yanına yaklaşmaktan. Aslında ne vardı ki? Usulca yanına yaklaşıp küçük bir "Merhaba!" diyebilirdim. Daha önce çok kez yapmışlığım vardır ama yapamadım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TANIŞALIM Bİ...
ChickLit"Heeey!" diye seslendi arkamdan. Arkamı döndüm,"E..Efendim?" O da sakince, "Merhaba. Ben Devrim. Bugün beni okuldan hatırlıyorsundur umarım." dedi. Hikayenin bir bölümü böyle geçiyor. Devrim.. En yakın dostum.. Arkadaşım..Yoldaşım.. Fakat.. Fakat o...
