Şeytan & Melek ||tamamlandı||

Dönüş

“Size diyorum, başarı denen şey çağımızın ve şuanki eğitim sistemimizin en büyük dayatması!" Dedi genç adam yaklaşan ara sınavlara sitem edercesine.

Sınıfında bulunan diğer genç ise bu duruma hemen müdahil olmuştu. "Aylak bir keyif ise yüzkarası."

Sınıftaki herkes bu ikilinin atışmalarına alışmıştı ama bu ikisi birbirleriyle girdikleri atışmalardan bıkmamıştı.

Genç adam, kollarını bilmiş bir tavırla birbirine kenetledi. "Haz ve lezzet mi yüzkarası?"

"Onlar sadece dinlenirken yani tatillerde veya çalışmadan arta kalan 'boş' saatlerde tadılmasına müsamaha edilen küçük günahlardan başka şey değil." Dedi ve aynı meydan okumayla kendisinden uzun olan adamın gözlerine dikti bakışlarını.

"Seni duyan da meleksin sanır."

Sınıftakiler bu ikiliye gülerken diğeri altta kalmamış cevabını eksik etmemişti. " O zaman sen de şeytandan başka bir şey değilsin!"

Genç adam bununla ilgili tam bir cevap verecekti ki arkadaşlarının engellemesi ile bir şey demeye fırsat bulamamıştı. "O zaman bu Şeytan - Melek konusunu akşam içmeye giderek halledelim. Gelenler?"

Sınıftaki kişiler bu konuşmayla eğlenirken büyük bir çoğunluğu gelmeyi kabul etmiş, Şeytan olarak etiket görmüş genç adam Melek'i de ayartarak akşam kendileriyle gelmesini sağlamıştı.

Aslen meleği belki de hiçbir şey ikna edemezdi ama, biliyordu ki içtiği zaman biraz da olsa sosyalleşebiliyordu. İnsanlarla dolu bir odada oturup onların boş konuşmalarına tahammül edebiliyordu. O şeytan tüylü genç adamın boş konuşmalarına bile...
Bu yüzden içmeyi kabul etmişti.

Şayet Melek ile bu genç adamın birlikte geçirdiği her gün Zıtlıklar Meydanı gibiydi. Onunla birlikteyken kendini hem kırılgan hem de çok güçlü hissediyordu. Hem gülmek hem de ağlamak istiyordu. Hem çok şık giyinmek hem de tamamiyle soyunmak istiyordu.

Hem sonsuza kadar o Şeytan tüyü taşıyan genç adamın yanında olmasını istiyor hem de bir kova tavuk butu gibi mideye indirmeyi.

Kısaca Melek için o genç adam ne tam anlamıyla bir şeytandı ne de bir melek gibi masum.
Melek, ne olmadıklarının yüzlerce maddelik bir listesini çıkarabilirdi ama ne olduklarını tam olarak o bile bilemiyordu.

Tek bildiği, onun hiç de yabancı hissettirmediğiydi.