•Nothing Right•

𝙿𝙰𝚁𝚃 13

"Θέλω να σε μάθω". Του είπα ξανά όταν πια είχαμε βγει από το εστιατόριο και καθόμασταν σε ένα παγκάκι και κοιτάζαμε την θέα της πόλης.

"Να μάθεις τι;". Με ρώτησε κοιτάζοντας με έντονα.

"Τα πάντα, θέλω να μου πεις για εκείνη την μέρα στο δάσος". Είπα και τον άκουσα να ξεφυσάει έντονα.

"Γιατί να το κάνω αυτό μου λες; ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΜΕ ΛΥΠΑΤΑΙ ΚΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΛΥΠΟΥΝΤΑΙ; ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ ΨΕΥΤΙΚΑ!! Απλά ρωτούν, παρηγορούν και στο τέλος γελάνε με τον πόνο σου". Είπε σκληρά και ένιωσα τα δάκρυα μου να τρέχουν σαν βροχή από τα μάτια μου.

"Μάλλον δεν με εμπιστεύεσαι αρκετά και πόσες φορές θα σου πω για να το χωνέψεις πως δεν μοιάζω με εκείνους, δεν σε λυπάμαι και δεν νοιάζομαι ψεύτικα. Προς θεού δεν θέλω να γελάσω με τον πόνο σου, θέλω απλά να μάθω περισσότερα για σένα, θέλω να μάθω για το αγόρι μου τόσο κακό είναι αυτό;". Είπα δακρυσμένη και τα χέρια του ακούμπησαν το πρόσωπο μου.

"Βαλέρια αν μάθεις απλά θα απογοητευτείς, είσαι σίγουρη πως θες να τα μάθεις όλα αυτά;". Με ρώτησε ήρεμος πλέον  και με κοίταξε έντονα στα μάτια.

"Σε εμπιστεύομαι μωρό μου, σε εμπιστεύομαι περισσότερο από τον καθένα, είσαι η καλύτερη κοπέλα που έχω γνωρίσει το ξέρεις; Δεν θέλω να σε χάσω, δεν θέλω να σε αφήσω μικρή θέλω να είμαι δίπλα σου, θέλω να μείνω δίπλα σου. Είσαι πολύ διαφορετική από όλες τις άλλες και μου αρέσει αυτό, μου αρέσει τόσο πολύ ο χαρακτήρας σου, αγαπώ αυτό που είσαι. Στα έχω πει πολλές φορές αυτά αλλά είμαι τόσο μεγάλος μαλάκας που θα σε χάσω επειδή θα φταίω εγώ. Απλά δεν θέλω να είμαστε έτσι, θέλω να προσπαθήσουμε". Είπε γλυκά και μου χάιδεψε τα μαλλιά.

"Κι εμένα δεν μου αρέσει να τσακωνόμαστε, απλά θέλω να μάθω για σένα η εικόνα σου δεν θα αλλάξει αν μου πεις για σένα. Απλά θα σε μάθω καλύτερα". Είπα και συνέχισε να με κοιτά. 

Η σιωπή κυριάρχησε για λίγα λεπτά, αλλά τελικά ο Ιάσονας διέκοψε την σιωπή λέγοντας μου: 

"Θα σου πω τα πάντα". Και πριν προλάβω να πω τίποτα άρχισε να μιλάει.

"Όταν ήμουν μικρός  ήμουν πολύ διαφορετικός από αυτό που είμαι σήμερα. Είχα πολλά κιλά, στο σχολείο με κοροϊδεύαν, με έλεγαν άσχημο. Ο μικρότερος μου αδελφός είχε πάντα περισσότερες παρέες από μένα, δεν ντρεπόταν για μένα ερχόταν και καθόταν δίπλα μου στα διαλείμματα αγνοώντας τα βλέμματα των συμμαθητών του αλλά και τα βλέμματα των συμμαθητών μου. Δεν με ήθελε κανείς στις παρέες τους, καθόμουν διαρκώς μόνος στα διαλείμματα και τα κορίτσια με κοιτούσαν με αηδία. Μια μέρα αποφάσισα να αλλάξω, άρχισα να κάνω διατροφή και να κάνω γυμναστική κι σιγά σιγά άρχισα να βλέπω την αλλαγή πάνω στο σώμα μου. Στα ξαφνικά όλοι με παρατηρούσαν, όλοι ήθελαν να με κάνουν παρέα και όλα τα κορίτσια ερχόταν και μου την έπεφταν. Βρήκα την δική  μου παρέα, ήμασταν οκτώ  άτομα όλοι, τεσσάρα  κορίτσια και τέσσερα  αγόρια. Η Λίζα μου την έπεφτε και μου έλεγε πως της άρεσα όμως αυτό ήταν ψέμα. Της άρεσα επειδή είχα αδυνατίσει και επειδή είχα γυμναστεί ,όχι επειδή της άρεσα σαν χαρακτήρας. Της άρεσα επειδή οδηγούσα, επειδή στα ξαφνικά είχα αποκτήσει πολύ 'φήμη' στο σχολείο.  Είχαμε σχέση για έναν  χρόνο κάπου και νόμιζα πως ήταν η καλύτερη κοπέλα που υπήρχε, μου συμπεριφερόταν καλά, ήταν γλυκιά μαζί μου. Την είχα αγαπήσει πολύ. Μου έλεγε πως είχα ωραία φωνή, όταν έπαιζα κιθάρα και πως θα ήθελε να με δει να γίνω τραγουδιστής. Όμως ήταν ψεύτρα, ταυτόχρονα με μένα τα είχε με έναν φίλο μου, τον Σάκη. Φαντάσου  πόσο κοροΐδο ήμουν που όλα αυτά τα έμαθα όταν πια η Λίζα είχε πεθάνει και φαντάσου πόσο μαλάκας ήμουν που την αγαπούσα ακόμα. Εκείνη με είχε ερωτευτεί στο τέλος, έτσι είχε εκμυστηρευτεί στον Σάκη αλλά αυτό είχε γίνει πριν πεθάνει". Μου είπε με σκυμμένο το κεφάλι και κλώτσησε ένα πετραδάκι μπροστά του.

"Ίασονα κοίτα με". Απαίτησα αλλά δεν γύρισε να με κοιτάξει.

"Ιάσονα αγάπη μου κοίταξε με". Είπα ξανά αλλά δεν έκανε καμιά κίνηση για να με κοιτάξει. 

Τα χέρια μου ακούμπησαν το πρόσωπο του και τον ανάγκασα να γυρίσει να με κοιτάξει. Τα μάτια του είχαν γεμίσει με δάκρυα. 

"Είμαι αξιολύπητος πες το". Είπε και τότε το μετάνιωσα.

Το μετάνιωσα που τον ανάγκασα να μου πει όλη την αλήθεια για εκείνον. Το μετάνιωσα που τον έκανα να κλάψει, αν το ήξερα πως θα τον έκανα να κλάψει δεν θα ρωτούσα τίποτα.

"Όχι καρδιά μου, δεν είσαι. Συγνώμη, δεν έπρεπε να σε πιέσω να μου πεις.Αν ήξερα πως θα σε κάνω να κλάψεις, δεν θα σε ρωτούσα συγνώμη". Είπα και τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα.

"Δεν φταις εσύ αγάπη μου. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου". Είπε γλυκά και τον αγκάλιασα σφιχτά πριν να πούμε κάτι άλλο.

Τα δάκρυα και  των δύο μας έγιναν περισσότερα κι καθώς ήμασταν αγκαλιασμένοι, φορτισμένοι και στεναχωρημένοι κατάλαβα πως ο Ιάσονας δεν ήταν ποτέ κακός. Έκανα μεγάλο λάθος που το πίστευα, πόνεσε καιρό πριν και αυτό τον έκανε να γίνει έτσι. Σκληρός και απότομος. Αγενής και υπεροπτικός. Έτσι νόμιζα πως ήταν στην αρχή που τον γνώρισα αλλά τελικά ήταν κάτι πολύ διαφορετικό. Ήταν όμορφος. Εξωτερικά και εσωτερικά. Ήταν γλυκός, ήταν πραγματικά καλός και ευγενικός. 

Τα χείλη μας συγκρούστηκαν σε ένα ήρεμο και τρυφερό φιλί, τα δάκρυα πια είχαν σταματήσει αλλά ένιωθα ακόμα τα μάγουλα μας βρεγμένα την στιγμή που φιλιόμασταν. Με έφερε πιο κοντά του σε σημείο που τα σώματα μας ενώθηκαν, τα χέρια του ήταν  στο πρόσωπο μου και τα δικά μου στα μπράτσα του.

Το φιλί συνεχίστηκε λίγο περισσότερο και αργότερα σταματήσαμε να φιλιόμαστε. Μείναμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλον έντονα, ένιωθα την ανάσα του πάνω στα χείλη μου και την δική μου πάνω στα δικά του χείλη. Δεν απομακρυνθήκαμε, παραμείναμε αγκαλιασμένοι για πολύ ώρα και κοιτώντας το φεγγάρι, τα αστέρια και τα φώτα της πόλης.

"Σ 'αγαπώ". Μου είπε για ακόμα μια φορά.

"Κι εγώ Σ 'αγαπώ". Του είπα και ένωσα τα χείλη μας για ακόμα μια φορά.

______

Γεια σας. Τι κάνετε;🌷

Το κεφάλαιο είναι μικρό αλλά δεν είχα περισσότερη έμπνευση για να γράψω περισσότερα. 😍

Ελπίζω να σας άρεσε.💕

Ο Ιάσονας  (Είναι  το ξέρω διπολικός σαν χαρακτήρας)  είπε τα πάντα στην Βαλέρια.

Κι εκείνη στεναχωρήθηκε που τον έκανε να κλάψει.😥💔

Άραγε τι θα συμβεί στην συνέχεια;🤔

Τα λέμε σύντομα στο επόμενο..👋