Game Of Life: Volume 3

2. A foolish deal

|| Kid ||

Lahat sila ay nakatingin sa akin, hindi ko malaman ang mga iniisip nila dahil hindi ko naman kayang magbasa ng ekspresyon. Ngayon, alam kong inis ang nararamdaman ko.

Alam kong mali, pero paninindigan ko 'tong ginagawa ko... dahil 'yon lang naman ang magagawa ko sa ngayon.

Magkatingin pa rin kami ni Jin. Kapag nakikita ko siya ay nagdidilim kaagad ang paningin ko. Agad kong naalala ang ate ko na may pasa na pilit niyang tinatago sa 'kin kapag nagkikita kami, kung ilang beses ko siyang nahuhuling umiiyak, at mga sakit na nararamdaman niya dahil sa gagong 'to.

Hindi ko siya nagawang protektahan noon... kaya ngayon, hindi na hahayaang maulit pa 'yon.

Pati sa mga kasama ko...

̵-̷-̷-̸-̶-̵-̸-̶

Literal na parang kumikislap ang mga mata ko, nakaawang ang bibig.

Dito... NAKATIRA SI WOODY!

"Old western town," ani ni Sage na nakatingin sa paligid.

Manghang-mangha ako sa lugar. Ang dami kong nakikitang mga woody! Pero bakit wala si Buzz?-

Ay oo nga pala, ang bobo ko talaga. Natural sa space nakatira si Buzz, hindi rito.

Muli kong nilibot ang tingin ko sa paligid. Para maghanap pa ng mga laruan— tao pala. Baka nandito rin si Jessie.

Ang ngiti at kumikislap kong mga mata ay naglaho bigla. Sa isang iglap, nandilim ang paningin ko. Napako ang tingin ko sa tatlong mga lalaki na nag-uusap, para maging eksakto, sa lalaking nasa gitna.

Anong... ginagawa niya rito?

Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa kinatatayuan ko. Nabingi ako bigla, bumagal ang takbo ng oras. Sinisikmura ako, gusto kong masuka.

Hindi ko alam ang gagawin ko, walang salita ang lumalabas sa bibig ko. Dahan-dahan akong napaatras, nauuna pa rin sa paglalakad sina Eivel at Sage.

Paanong-

Namilog ang mga mata ko nang magtama ang tingin namin ng lalaking nasa gitna, napansin na niya 'ko. Nahinto sila sa pag-uusap at pare-parehong napunta ang mga tingin nila sa 'kin.

Nanlabo kaagad ang paningin ko. Pero malinaw kong nakita ang pagkurba ng labi ng lalaking nasa gitna sa isang ngisi, bago ako senyasan na lumapit sa kanila.

Humigpit ang pagkasasara ng kamao ko, mariin akong napakagat sa ibabang labi.

Anong... ginagawa mo ritong gago ka, Jin?

Kahit gusto kong masuka, kahit sunod-sunod na bumalik sa isip ko ang mga alaala na ayoko ng maalala pa, kusang gumalaw ang mga paa ko. Lumapit ako sa kanila ng hindi nagpapaalam, nawala na sa isip ko na magsabi pa sa mga kasama ko na aalis ako.

Naglakad ako papalapit sa kanila, sinalubong kaagad ako ni Jin ng masiglang pag-akbay.

"Bayaw! Nandito ka pala!" masayang aniya.

Hindi ako nakasagot kaagad. Parang natuyo ang lalamunan ko.

"A-Anong, ginagawa mo rito, Jin?" malalim ang boses kong nagsalita.

Napasimangot siya. "Sus, hindi ka ba masaya na makita ako, Kid?" Inalis niya ang pagkaakbay sa 'kin.

"Wala eh, minalas ako eh," sagot niya. Tinignan niya ang dalawang kasama niya na kilala ko rin. Ang dalawang kupal na kasama niya sa mga bisyo niya.