Bite | Yoonkook

3

Jungkook yoongi'yi daha da germemek için başından ayrıldı. Bulduğu kartonları pencerelere kapatırken sürekli güneş geliyor mu bahanesiyle yoongi'ye bakıyordu hala. Dürtüleri onu yerken görmek istiyordu ama yoongi'nin bunu anlamadığı barizdi.

Kurtlar dışında kimse bunu anlamıyordu.

Yoongi diken üstünde durmaya devam ederek elindeki git gide hafifleyen poşeti emdi. İnsanlar ve yeni kuralları nedeniyle beklemiş kan içmek iğrençti. Dişlerini birinin boynuna geçirip tazecik kanı boğazından geçirmeyi özlemişti.

Yoongi poşeti bitirdiğinde bir tarafı rahatsızdı. Yarısını saklamalıydı, bir sonraki alım hakkına kadar çok acıkacaktı. Bu sırada Jungkook da salonu vampir güvenli hale getirmeyi bitirmişti.

Yoongi elindeki poşeti onun gözleri önünde salladı. "Oldu mu? Bitirdim."

Jungkook hafifçe gülümsedi. Bitirmesine rağmen hala aç olduğu konuşurken kendini gösteren uzun dişlerinden anlaşılabiliyordu. Kurdu acıyla kıvrandı. Yetersiz hissetti.

Jungkook ilgiyle yoongi'ye baktı. "Gel tanıyalım birbirimizi. Madem ev arkadaşı olacağız birbirimizin türünü daha iyi öğrenmemiz gerekli."

Yoongi jungkook ile arkadaş olmak istemediği gayet net söylediğini sanıyordu ama bu ilgiye de karşı koymadı. Malvarlığına el konulduğundan beri kimse ona böyle dikkatle bakmıyordu. Tüm sözde dostları bu günlerin geçeceğini, zaten büyük bir şey olmadığını söylemiş ve bu kısa 5 yıl boyunca onlardan uzak durmasını istemişti.

"Pekala kuçu kuçu. Belli ki bir sorunun var senin. Nedir o?"

Jungkook derin bir nefes aldı ve biraz tuttuktan sonra geri verdi. Tüm çıplaklığı ile anlatmayacaktı ama yoongi'nin sapmalı da olsa bir açıklamayı hak ettiğini düşündü. Sonuçta daha ne kadar olmuştu tanışalı, gözlerini dikmiş ona bakıyordu.

"Kurtları hiç tanımıyor olduğunu zannediyorum. Biz çevremizdekileri biraz fazla sahipleniyoruz." Elini ensesine attı ve utangaç görünerek ensesindeki saçlarla oynadı. "Birazcık sadece."

Yoongi ilgiyle kaşlarını kaldırdı. Bu sırada koltuğa oturmuştu bile. "Yani?"

"Yani içgüdülerim seni korumak ve her şeyin iyi olduğundan emin olmak istiyor."

Yoongi alayla gülmüştü buna. "Evet doğru, sadece 27 yaşındaydın değil mi? Ölümlülerin kendilerini kontrol etmeyi öğrenemeden öldüklerini unutuyorum bazen."

"Yoongi. Bu öyle bir şey değil. Artık yakınımda olacağını bildiği için kurdum seni korumamı istiyor. Hırs ya da arzu değil bu. Yetersiz hissettikçe kalbim sıkışıyor. Bazı kurtların bu sebepten öldüğü bile oluyor."

Şimdi yoongi'nin ilgisini gerçekten çekmişti konu. Karşısındaki çocukla alay etmeye devam etmek istese de bunun haksızlık olduğunun farkındaydı. İstedikleri kadar kendi türlerinin istisnası olsunlar, karşı çıkamayacakları şeyler vardı.

"Nasıl bir şey bu? Yani, gerçekten fiziksel olarak hasta mı oluyorsunuz?"

"Evet. Yeterli olduğumuzu hissettiğimizde mutlu olduğumuz tatmin olduğumuz doğru, kim olmaz ki zaten? Ama yetersiz olduğumuzda içimizdeki kurdumuz bize eziyet ediyor."

"Nasıl bir yeterlilik bu peki? Yani, salonu güneş geçirmez hale getirmek iyi geldi mi?"

"Evet! Bu konuda iyi hissediyorum. Şimdi bıçakları kaldırmam ve sana biraz daha kan bulmam gerekiyor."

Yoongi kaşlarını çatmıştı. "Ben çocuk değilim, kendimi yaralamayacağım elbette ki. Ayrıca endişen için teşekkür ederim ama bana kan bulmak senin yapabileceğin bir şey değil."