Yedi Gün Son Nefes

-2-

Keyifli okumalar...

***

Giraj

Filopimin ekranında parmaklarımı kaydırıp Öğretici Hans'ın gelecek derste bize tanıtabileceği olası volkanik başkalaşım unsurlarını gözden geçirmeye devam etmek istesem de, yaşadığım beşgen dairenin dışından gelen koşturma sesleri odaklanma konusunda bana zorluk çıkarıyordu.

Filopimden Oxva öğrencilerin yaşam alanı olan Köken Sistemi 12'nin doluluk oranını kontrol ettim.

Yüzde iki.

Hoşnutsuzlukla nefesimi verip filopimi yatağımın üzerinde bıraktım. Bana kalsa dairemde kalıp bulduğum makalenin devamını okurdum ama bugün Tutulma Günü'ydü.

Yalnızca yılda bir kez yaşanan düzlem kayması birkaç saat sonra gerçekleşecekti. Ve katılım zorunluydu. Yatağımın rahatlığına özlemle bakıp ardından öfkeli bakışlarımı çıplak sol bileğime diktim.

Sağ elimin baş parmağını derimin altında neredeyse hissedilmeyecek kadar ince olan kişilik çipimin üzerinde gezdirip, beni ele vermemesi için onunla anlaşabilmeyi diledim. İki taraflı hayali tartışmamı kesinlikle kazanırdım elbette konum verilerim Yönetim Bölgesi'ndeki takip ekibine gitmeseydi.

Gözlerimi yumup parmağımı çipin olduğu alana bastırırken kendi kendime mırıldandım. ''Sadece statü sınavına kadar bekle.''

Ayaklarımı sürüyerek önce küçük banyoma gidip birkaç hijyen kapsülü alıp ağzıma attım. Dişlerimin arasında ezilip çatırtı sesleri çıkardılar. Kare lavabomun musluğunu açıp bir bardak su doldururken göz ucuyla duvara gömülü üçgen aynamda görüntümü kontrol ettim.

Ah dağılmış haldeydim.

Aceleyle bardağı kafama dikip ellerimle volkanik bir patlamanın ürünü lav kitleleri gibi görünen kızıl saçlarımı düzelttim.

Filopim, Tutulma Günü geri sayım sisteminin otomatik geri sayımının başladığını söyleyen alarm sesini çıkarınca hızla banyodan çıkıp odama döndüm.

Dolabımda askıda asılı duran üniformam yerine günlük kıyafetlerin yer aldığı raftan elime ulaşan ilk kazağı ve pantolonu alıp üzerime geçirdim. Filopim ikinci bir alarm vermeden önce yatağımın üzerindeki karmaşadan onu kapıp pantolonumun arka cebine katlayıp sıkıştırdım.

Dairemden çıkıp Köken Sistemi 12'de kalan son kişi olmadığımı kendime ikna ederken koşarak Yaşam Alanı'nın doğusunda kalan Topluluk Merkezi'ne doğru ilerledim. Bacaklarımdaki kaslar yanarken insanların kendi aralarında sohbete odaklandığı kabalalığın arasına karışıp soluklanmak için bulduğum ilk banka oturdum.

Sıkışan ciğerlerimi derin nefeslerle rahatlatmaya çalışırken Tutulma Günü'nün ana etkinliğini bekleyen insanlara göz attım. Topluluk iki reaksiyon içinde bölünmüştü.

Heyecan ve sıkkınlık.

Kalçalarımı bankın yüzeyinden havalandırıp destek almadığım sol elimle cebimdeki filopiyi çıkarırken, benden daha genç yüzlerinde heyecanla yerinde duramayan kız ve erkeklerden oluşan kalabalık bir grubu görünce heyecanlarını paylaşabilmeyi diledim. Oysa ben onlardan birkaç metre ileride seslerinden rahatsız oldukları için kaşlarını çatan bir kadın ve hoşnutsuzlukla burun kemerini sıkan arkadaşının görüntüsüne elindeki filopisine gömülen adam olarak daha uygundum.

Filopimin ekranından kalan zamanı kontrol ettikten sonra başımı geriye atıp gökyüzüne baktım. Orada olduğunu bildiğim ama göremediğim düzlemimi, süzüldüğü atmosferden ayıran fanusun ardında bulanık bir karartı yaratan 14.düzleme odaklandım. Ardından gözlerimi kapatıp ilk Tutulma Günü'mde bedenimin heyecanla dolu olduğu ana zihnimin içinde süzüldüm.