Hayatımız bir anda değişebiliyor iki gün önce mükemmel bir hayatım varken şimdi ise ne hissettiğimi bilmiyor haldeyim
Taylanla aramız o kadar kötüydü ki ne yapacağımı bile bilmiyordum
Oğulcanın periye dediğine göre maçlarla alakalı sorunlar varmış bence asıl sorun bunu periden öğrenmemdi
Yine eve gelmemeye başlamıştı aradığımdaysa benj bekleme uyu diyip kapatıyordu
Bende bu sabah bir kaç eşyamı alıp eski evime gelmiştim onunla konuşmaya çalıştığımda bile o kadar kırıcı oluyordu ki dayanamıyordum
Aden içerde uyurken bende perinin gelmesini bekliyordum konuşmanın iyi olacağını düşünüyordu daha ne kadar konuşacaktık bilmiyordum ama sorun çözülmüyordu işte
Perinin geldiğini anlayıp koşarak kapıya uçtum kapıyı açtığım gibi periye sarıldım
"Hiç iyi hissetmiyorum peri" bu dediklerime daha sıkı sarıldığında ayrılıp içeri girdik
"Seni böyle üzgün görmek beni de üzüyor"
"Peri ben onu nasıl affedeceğim" yüzünü avuşturdu
"Aramadı değil mi" kafamı olumsuz anlamda sallayıp göz yaşlarımı sildim
"Oğulcana burda olduğumu söyledin mi"
"Hayır söylemedim ama taylan oğulcanla bile konuşmamış çok sinirliymiş bütün gün" nesi vardı bu çocuğun
"Bilmiyorum peri hiçbir şey bilmiyorum"
"Bence seni daha fazla üzmemek için uzak duruyordur evden" aptal
"Biz evliyiz bana anlatması gerek her şeyi anlatması gerek"
"Sen kendini üzme Aden için ayakta dur şimdi bir kahve içip toparlanalım"
Mutfağa gidip kahveleri yaptıktan sonra daha bir iki yudum almışken perinin gitmesi gerektiği için gitmişti bende ortalığı toplayıp adenin yanına uyumak için uzandım
...
Çalan telefonumla gözümü açtım arayan taylandı ne diyeceğimi bilmeyerek telefonu açtım
"Efendim"
"Esila nerdesiniz siz kaç saattir bekliyorum" sesi endişeliydi
"Aklına gelmemize sevindim" sıkıntılı bir nefes verdi
"Nerde olduğunuzu söyler misin gelip alacağım"
"Söylemeyeceğim Taylan şuan böyle olması daha iyi" diyip telefonu kapattım en azından iyi olduğumuzu biliyordu
Üst üste çalan telefonu kapatarak adenle ilgilenmeye başladım karnını doyurup altını değiştirmiştim sanki olanları hissediyormuş gibi huysuzdu
Kucağıma alıp sakinleşmesi için ayağa kalktım küçük bir ev turu yaptıktan sonra sakinleşmişti uykuya dalmak üzereydi
Uyumayı çok seviyordu aynı babası gibiydi
Adeni yavaşça yatırdıktan sonra oturma odasına giderken hunharca çalan kapı yüzünden ödüm kopmuştu
Adenin uyanmaması için koşarak kapıya gittim gelen taylandı nerden bulmuştu beni
"Esila senin derdin ne" bağırarak konuşunca kolunu tutup içeri çektim
"Sessiz olur musun aden uyuyor"
Sesini alçaltıp konuştu bu sefer
"Telefonu neden kapatıyorsun ne kadar korktum haberin var mı "
"Bi düşün istersen her şeyi düzelteceğim diyorsun çok pişmanım diyorsun seni seviyorum diyosun ama yaptıkların şeyler bu dediklerini onaylamıyor"
"Esila bir şey yaptığım yok sadece fazla çalışıyorum" yalan söylüyordu
"Ne zamandır gecelere kadar çalışır oldunuz siz bildiğim kadarıyla maçlara da çıkmıyorsun"
Cevapsız kaldığında daha çok sinir oldum
"Oğulcan bütün gün neredeyse evdeyken sen nerde çalışıyorsun" sakin kalmaya çalışıyordum
"Uzaklaşmam gerekiyordu" dalga geçer gibi güldüm
"Ne verdiğin sözlere ne de beni sevdiğine inanıyorum, ben bu evliliğin devam edeceğine hiç inanmıyorum taylan benim de bir süre uzaklaşmam gerekiyor en azından bu evliliği sürdürebilir miyiz diye karar verene kadar"
"O ne demek şimdi" kaşlarını çattı
"Evliliğimizi gözden geçirelim demek"
"Esila lütfen sakin olur musun önce bak özür dilerim tamam mı uzak kalırsam her şeyi düzeltebilirim zannettim ama daha da batırdım söz veriyorum bir daha olmayacak" gözlerim doldu
"Bu kaçıncı sözün? Kaçıncı özür dileyişin? Artık sana inanamıyorum içimde ki bütün güveni öldürdün" zorlukla yuktundu
"Git taylan, lütfen git kafamı toparlayana kadar görmek istemiyorum seni"
"Adeni görebilir miyim" üzgün olduğunu hissedebiliyordun ama yapabilecek bir şeyim yoktu
"O seninde oğlun tabiki görebilirsin içeride uyuyor" kafasını sallayıp odaya girdi
Adenin uykusunu bölmeden bolca koksunu içine çekerek öptü onu
Bütün yıkılmışlığıyla bana döndü
"Ne olur bana yokluğunuzla ceza verme"
Son kez konuşup evden çıktı bende sabaha kadar canım çıkana kadar ağlamıştım gözlerim artık acıya dayanamayarak kapanmıştı
Aksiyonsuz olmuyo napim
...
..
.
