თავი 4

234 19 29
                                    

ჰიუნჯინმა ჩემთან საუბარის შემდეგ ვახშამზე ქვემოთ ჩამოსვლა გადაწყვიტა მიუხედავად იმისა რომ გამოსავალი ჯერ კიდევ ვერ ვიპოვეთ და ის ისევ ისეთი დანაღვლიანებულია.

შუა ვახშმობის დროს ჰიუნჯინმა ჭამა შეწყვიტა და დედამისისკენ საკმაოდ მკაცრი გამომეტყველებით გაიხედა.

ჰიუნჯინი-დედა.

ჯინა-გისმენ.

ჰიუნჯინი-საბოლოოდ გეუბნები მე მასზე არ დავქორწინდები.

ჯინა-ჰიუნჯინ გთხოვ ამათთან არ გვინდა.

ჰიუნჯინი-რატომ? ისინიც ხომ ჩვენი ოჯახის წევრები არიან?

ჯინა-ჰიუნჯინ, ხომ გითხარი რომ ეს ქორწინება თავიდანვე ასე უნდა ყოფილიყო. სანამ თქვენ დაიბადებოდით მანამდე უკვე გადაწყვეტილი გვქონდა რომ თუ ბიჭი და გოგო გვეყოლებოდა ერთმანეთზე დავაქორწინებდით.

ჰიუნჯინი-ჩემი გრძნობები არ გადარდებს? შენი შვილის ბედნიერება არ გინდა?

ჯინა-როგორ არ მინდა?? რომ მინდა მაგიტო გაქორწინებთ ლეაზე.

ჰიუნჯინი-შენ გგონია იმ გომბიოსთან ბედნიერი ვიქნები?

ჯინა-ჰიუნჯინ! სიტყვები!

ჰიუნჯინი-თორემ? რას იზავ? დამსჯი? სახლში გამომკეტავ? თუ მცემ?

ჯინა-გეყოფა. ლეაზე დაქორწინდები წერტილი.

ჰიუნჯინი-მე სრულწლოვანი, ზრდასრული ადამიანი ვარ და შენ ჩემს ცხოვრებაში ჩარევის უფლება არა გაქვს. ეს ჩემი ცხოვრებაა და არა შენი.

ჯინა-ჰიუნჯინ რა გჭირს?? ასე ძალიან რატომ გეზიზღება ის გოგო? ადრე ხომ ერთად იყავით??

ჰიუნჯინი-ორი მიზეზის გამო. პირველი, მან მე მიღალატა და მეორე, მე სხვა მიყვარს!

რა?...

ჰიუნჯინი მაგიდიდან წამოვარდა და გარეთ გავარდა. ღმერთმა იცის სად წავიდა.

ქალბატონ ჯინას ხმა აღარ ამოუღია მაგიდიდან ადგა, დაგვემშვიდობა და თავის ოთახისაკენ გასწია.

მე ხომ ის მიყვარდაWhere stories live. Discover now