თავი 4

273 19 29
                                    

ჰიუნჯინმა ჩემთან საუბარის შემდეგ ვახშამზე ქვემოთ ჩამოსვლა გადაწყვიტა მიუხედავად იმისა რომ გამოსავალი ჯერ კიდევ ვერ ვიპოვეთ და ის ისევ ისეთი დანაღვლიანებულია.

შუა ვახშმობის დროს ჰიუნჯინმა ჭამა შეწყვიტა და დედამისისკენ საკმაოდ მკაცრი გამომეტყველებით გაიხედა.

ჰიუნჯინი-დედა.

ჯინა-გისმენ.

ჰიუნჯინი-საბოლოოდ გეუბნები მე მასზე არ დავქორწინდები.

ჯინა-ჰიუნჯინ გთხოვ ამათთან არ გვინდა.

ჰიუნჯინი-რატომ? ისინიც ხომ ჩვენი ოჯახის წევრები არიან?

ჯინა-ჰიუნჯინ, ხომ გითხარი რომ ეს ქორწინება თავიდანვე ასე უნდა ყოფილიყო. სანამ თქვენ დაიბადებოდით მანამდე უკვე გადაწყვეტილი გვქონდა რომ თუ ბიჭი და გოგო გვეყოლებოდა ერთმანეთზე დავაქორწინებდით.

ჰიუნჯინი-ჩემი გრძნობები არ გადარდებს? შენი შვილის ბედნიერება არ გინდა?

ჯინა-როგორ არ მინდა?? რომ მინდა მაგიტო გაქორწინებთ ლეაზე.

ჰიუნჯინი-შენ გგონია იმ გომბიოსთან ბედნიერი ვიქნები?

ჯინა-ჰიუნჯინ! სიტყვები!

ჰიუნჯინი-თორემ? რას იზავ? დამსჯი? სახლში გამომკეტავ? თუ მცემ?

ჯინა-გეყოფა. ლეაზე დაქორწინდები წერტილი.

ჰიუნჯინი-მე სრულწლოვანი, ზრდასრული ადამიანი ვარ და შენ ჩემს ცხოვრებაში ჩარევის უფლება არა გაქვს. ეს ჩემი ცხოვრებაა და არა შენი.

ჯინა-ჰიუნჯინ რა გჭირს?? ასე ძალიან რატომ გეზიზღება ის გოგო? ადრე ხომ ერთად იყავით??

ჰიუნჯინი-ორი მიზეზის გამო. პირველი, მან მე მიღალატა და მეორე, მე სხვა მიყვარს!

რა?...

ჰიუნჯინი მაგიდიდან წამოვარდა და გარეთ გავარდა. ღმერთმა იცის სად წავიდა.

ქალბატონ ჯინას ხმა აღარ ამოუღია მაგიდიდან ადგა, დაგვემშვიდობა და თავის ოთახისაკენ გასწია.

You'll also like

          

*მეორე დღე*

ჰიუნჯინი სახლში არ მოვიდა მე კიდე ნერვიულობისგან აღარ ვიცოდი რა გამეკეთებინა. ხან ვურეკავდი, ხან ვუმესიჯებდი მაგრამ პასუხს არ მცემდა. იმის მერე უფრო ავნერვიულდი როცა ჩომ მითხრა რომ ასე აქამდე არასდროს გაუკეთებია.

უნივერსიტეტში შიშით მივედი იქნებ იქ მაიმც მოვიდეს მეთქი მაგრამ არ იყო...

სასადილოში ვიჯექი მაგრამ მადა დიდად არ მქონდა ამიტომ თითქმის საერთოდ არ ვჭამდი. მაგ დროს კი თავზე ლეა დამადგა.

ლეა-ნაბი, ჰიუნჯინი სად არის?

ლეას მკვლელი თვალებით გავხედე.

მე-არ ვიცი.

ლეა-კარგი რა, ჩემგან ვერ დამალავთ ადრე თუ გვიან მაინც დავქორწინდებით. სად არის მითხარი.

მე-არ ვიცი მეთქი რო გეუბნები არ გესმის?!

ლეა-ღმერთო... კაი არ მეტყვი ნუ მეტყვი.

ტელეფონი ამოიღო და თავისი ჭკუით ჰიუნჯინს ურეკავდა.

გამეცინა.

მე-ჰო გიპასუხებს, გეგონოს.

ლეა-მოკეტე რა.

ლეა კარგა ხანი დაყუდებული იყო ტელეფონზე მაგრამ რა თქმა უნდა ჰიუნჯინმა პასუხი არ გასცა.

ლეა-სად არის ას ბიჭი??

მე-გუშინ სახლიდან გაიქცა.

ლეა-რა? რატომ?

მე-ჰიუნჯინმა და დედამისმა იჩხუბეს.

ლეა-რისთვის?

მე-შენ გამო!

ფეხზე წამოვდექი და იქაურობას სასწრაფოდ გამოვეცალე არ მინდოდა რომ იმ კახპას სახე კიდევ დამენახა.
.
.
.
.
.
ლექციების შემდეგ ფეხით წამოსვლა გადავწყვიტე მაგრამ გზაში შევნიშნე რომ უკან მანქანით ვიღაცა მომყვებოდა. დამეწია, ფანჯარა ჩაწია და თავი გადმოყო.

???-სალამი, შენ ნაბი ხარ?

მე-შენ ვინ ხარ?

???-მაგას მერე გაიგებ ჯერ კითხვაზე პასუხი გამეცი.

მე ხომ ის მიყვარდაWhere stories live. Discover now