De Alfa en de Beta || 18+

18. In het hol van de wolf

'Nee,' smeekte ik hem. 'Alsjeblieft, niet doen.'

Hij luisterde niet en verschoof slechts mijn arm iets zodat hij beter bij mijn nek kon komen. Ik probeerde tegen te werken, maar hij had mijn volledige bovenlichaam dusdanig vastgezet dat ik geen kant op kon. Zijn bekken leunde op mijn rechterheup en ik begreep ineens wat die harde lengte daar voor moest stellen.

Mijn paniek nam de overhand toen ik begon te worstelen en het lukte me zelfs even om mijn kin uit zijn grip te krijgen, maar dat duurde niet heel lang.

Hij kwam meedogenloos dichterbij en ik voelde zijn ene hoektand al over mijn tere vel schrapen. Ik sloot mijn ogen en probeerde mezelf uit alle macht te ontspannen om het op die manier minder pijnlijk te laten maken. Een traan gleed langs mijn wang en spatte op zijn tand uiteen.
De Alfa aarzelde en trok zich een beetje terug.

Hij keek mij aan en ik keek terug.

'Je bent van mij,' herhaalde hij zacht en probeerde me duidelijk te maken van wat hij als een feit zag.

'Ik ben van mezelf,' zei ik en toen zag ik voor het eerst een hint van een glimlach bij hem verschijnen. Het zorgde er voor dat mijn hart minder luid tegen mijn borstkas aanbonsde, maar ook dat mijn vingers trilden.

'Zayn had het recht niet,' legde hij uit en ik schokschouderde voor zover ik bij machte was dat te doen.

Zayn en ik hadden een nacht vol passie meegemaakt, waardoor van het één het ander kwam. We hadden die nacht alleen maar aan elkaar gedacht en slechts rekening gehouden met onszelf.
Iets in mij waarschuwde me om dat niet tegen deze Alfa te zeggen.

'Alsjeblieft, markeer me niet op deze manier,' smeekte ik hem, omdat zijn ogen weer naar mijn nek gleden.

Hij hees zich wat overeind en keek me recht aan. Door de kracht die uit zijn ogen straalde kostte het me moeite om me te focussen. Ik knipperde verwoed toen hij praatte: 'Het gaat toch gebeuren,' verklaarde hij, maar leek iets van rust te hebben gevonden en ik ontspande me een beetje.

Ik dacht snel na. Kon ik hem ervan afhouden zonder dat hij begon te steigeren? Hij dacht overduidelijk één of andere claim op me te hebben, hoewel we elkaar nog nooit eerder hadden gezien.
Was hij een Lycan, een Alfa, die eerst iedere nieuw gearriveerde vrouw markeerde voordat ze bij haar rechtmatige zielepartner terechtkwam? Op de één of andere manier leek me dat toch niet logisch.

Over logica gesproken: viel Zayn niet eigenlijk op mannen? Dat was nog een gedachtekronkeltje waar ik het antwoord al op had moeten weten, het was immers dat de reden dat ik in de eerste plaats met hem mee was gegaan. Maar hij had inmiddels behoorlijk overtuigend aan mij bewezen dat hij op vrouwen viel.
Hij had de wicca's en zijn stamgenoten, maar ook mij goed voor de gek weten te houden. Betekende dat dat Zayn mijn zielepartner niet was, ondanks mijn gevoelens voor hem?

Betekende dat dat deze Alfa met recht boos was?

Al deze gedachten gingen in een flits door me heen en ik zei zwakjes: 'Ik heb je nog nooit eerder gezien. Jij, dít, is helemaal nieuw voor mij.'

De tijd, die me gegeven was om rustig te bedenken wat ik wilde, was ten einde gekomen en had me in een grotere puinzooi achtergelaten dan ik ooit had durven dromen.
Slechts heel eventjes dacht ik terug aan de Stormroedel en hoe alles daar zijn gangetje ging. De mij opgelegde taken waren misschien niet altijd even leuk of licht, maar ze boden wel duidelijkheid en dat miste ik ineens verschrikkelijk. Maar dat deel van mijn leven bevond zich in het verleden en het was tijd om in het hier en nu te belanden.

Zonder me enige speelruimte te geven trok hij me abrupt van het bed en zei: 'Kom mee.' Hij trok me verder, naar de stalen deur. Al worstelend protesteerde ik, maar dat had geen enkele zin.
Voordat het gevaarte met een zware klik achter ons dicht viel, duwde hij me een vormeloos bundeltje in de handen die daar lag - en die ik later als een tas identificeerde en omdeed - en begeleidde me daarna het stikdonker in.
We liepen talloze trappen af en ik struikelde herhaaldelijk omdat ik geen hand voor ogen zag. Alfa Connor had minder moeite met de route en hield me stevig vast. Ik voelde me machteloos genoeg om niet te protesteren en was daardoor volledig door zijn mannelijke geur en stoere lichaam omgeven, hoewel ik dergelijke dingen helemaal niet over hem wilde denken.