Will You Be

Chapter 18

Family room.

atapos ang araw na iyon ang nangyari sa amin ni Aston Martin ay naging habit na namin ang mag kulong sa kanyang opisina pagka break time. As usual doon ang lungga namin. At ang apat na sulok na lugar na opisina na yon ang siyang naging saksi sa pag iisa namin araw araw.

Akala ko ay tuloy tuloy na ang ligayang matatamo ko galing sa kanya.

Pag nasa bahay kami ay napaka civil niya. Kung papaano niya ako pakitungohan dati ay walang pinag bago.

Pero pag nasa trabaho naman siya at nag kikita kami ay nag iiba ang pakikisama niya sa akin. Napaka lambing niya pag kami lang dalawa sa opisina.

Dahil pag may nakaharap na nag ta-trabaho ay ang sunggit ang ipinapakita niya sa akin.

Baka ayaw lang niya ipahalata kasi....

Basta pag kami na ang mag kasama ay halos nakakalimutan namin ang oras. Na halos ayaw na naming maghiwalay sa isat isa.

Hindi lahat pala ng oras ay matatawag na masaya.

Dahil may hangganan din pala ang kaligayan na nararamdaman namin sa isat isa.

Sa halos dalawangbbuwan naming magkatrabaho ay nararamdaman kong para siyang umiiwas na sa akin. At ni tapunan lang ng tingin ay hindi niya na ginagawa.

Kung noon kahit papaano ay lumilingon siya sa akin saglit kahit napaka seryoso ng mukha niya.

Kahit na may kaharap siyang investor o kahit na ang secretary.

O kahit na isa sa nag ta-trabaho dito.

Kahit nga magkasalubong kami sa ibang parte siya tumitingin.

Hindi tulad ngayon na ipinapakita niya sa akin na parang hindi ako nag e-exist sa kanyang harapan.

Nasasaktan ako.

Ano bang nagawa ko?

Halos lahat nga ng gusto niya ay sinunod ko. Noong sinabi niyang iwasan ko si Juke ginawa ko naman.

Kahit walang salita akong sinabi sa kanya alam ko nararamdaman naman niya yon. Dahil iniiwasan ko naman si Juke talaga.

Pati ang sinabi niyang bawal akong skirt ginawa ko na din dahil sa yon ang gusto niya. Pero ayos lang naman. Lahat ginawa ko.

Dahil para sa kanya lang.

"Excuse me are you listening duckling lady!?" Nagulat ako sa nagsalita sa likuran ko. Naglalakad kasi ako papasok sa entrance at tulala sa kakaisip tungkol sa pagiging malamig ni A.M sa akin.

Pagdating naman kasi sa iba magiliw naman kung makitungo at nakangiti pa kung makipag usap. Samantalang pagdaring sa akin akala mo mortal ng magkaaway.

Nilingon ko ang nagsalita at nagsabi sa akin na kung makapanglait ay akala mo kasing hawig ko na ang kawawang bebe.

"Im sorry mam but my mind is over load by something so that I never heard that you are talking to me. Anyway... what is it again?" Magalang kong tanong na may kasamang ngiti pa.

Nakita kong hinimas niya ang maumbok niyang tiyan. Ah buntis. Hinimas niya ito pabilog. Ang laki parang nasa pitong buwan na siguro.

Kahit lait laitin ako sanay na ako diyan. Kasi ang panlalait ay siyang nagbibigay sa akin ng lakas pars maging matatag lalo. Pero naiiba pala ngayon....

"I am asking where is the office of the daddy of my children the founder of this you are working." Turo niya doon sa bata.

Nakita kong hinimas niya ang maumbok niyang tiyan. Ah buntis. Hinimas niya ito pabilog. Ang laki parang nasa pitong buwan na siguro. Kahit malaki na ang tiyan hindi maitatanggi ang likas nitong kagandahan. Baka model?

Sandali parang may mali.

Daddy? Children? Founder?

Biglang para akong tinakasan ng dugo ng mag rehistro sa utak ko ang tanong niya sa akin.

Tinignan ko ang ang tinuturo niyang mga anak at para lamang halos matumba ako sa aking tuwid kanina na pagkakatayo. Isang babae at lalake.

Nakahawak ang babae sa kanang kamay niya na tumatakbo siguro sa edad na apat na taon at ang isa naman na lalake na nakahawak sa kaliwang kamay niya ay maaring nasa edad dalawa pa lang.

Naiiyak ako sa nakikita ko kasi mahirap ipaliwanag sa aking sarili. Parang may repleca.

May kamukha sila. At mahirap ipaliwanag. Parang gusto ko ng umiyak ng umiyak. Parang gusto kong magwala.

Bakit ganito pala kasakit? Nasagot na ba ang tanong ko kung bakit ang cold niya makitungo sa akin?

"Mommy I really wanna sleep. Im sleepy. Please find where is daddy. You know the difference of our country time to here." Sabat ng batang lalake. Blond ang bujok ng bata. Mana siguro sa ina dahil blond din ang bujok nitong babaeng kaharap ko.

Akala mo sinong magamda de kulay lang naman bujok niya. Sigurado kilikilo niyan maitim. Heh McLaren tumigil ka nga sa mga panlalait!

"Me too mommy I fell soooo sleepy. If ever that daddy he will be in front of us I will never stop to have a cuddle." Bungisngis ng batang babae. Napakabibo nila. May pinagmanahan talaga!

"So miss--- where is the office of---------"

"At flo----------"putol ko sa sasabihin sana niya na naputol din ang isasagot ko dahil may pumutol din......

"Honey! All of hou are here!" Excited na banggit ni A.M sa kaharap ko. Nakita ko siyang palabas ng elevator. Inayos niya muna ang suot niya saka siya lumapit sa tinawag niyang honey....

"I miss my honey!" Sigaw ni A.M Sabay yakap sa doon sa blond na babae pati na rin sa salawang bata.

Tears fall on my eyes when I saw the hand of A.M that he embrace to the womb of that blond and then he kissed!

"Prepare a family room Ms.-------" napatigil siya sandali sa sasabihin at tinignan ang name plate ko.

"McLaren " pagkabanggit niya sabay talikod.

Buhat buhat niya yong lalake yong babae naman nakahawak sa isa niyamg kamay. Samantalang yong blondeng babae nakapulopot yong kamay niya sa braso niya.

Masayang pamilya. Anoh may pamilya na pala siya!!!!????