အရှင် ( season 2 )

(7)

" အ့...စပ်တယ်..."

ဆရာဝန်နဲ့nurseတွေသည် ဝိုင်းချုပ်ကာ
Jiminလက်မှပွန်းပဲ့ရာတွေကိုဆေးထည့်နေခဲ့သည်။

" ခနပဲနော် ...ကျွတ်..ကျွတ်..! "

အရက်ပြန်တွေနဲ့ဂွမ်းဖြင့်အနာကိုသေချာ
သန့်စင်ကာ ဆေးတွေကိုလဲထည့်ပေးနေတာမို့
စပ်ဖျင်းဖျင်း ။

ဆရာဝန်ကြီးကတော့ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်နေသော Jiminကို
ကြည့်ကာ ချော့မော့ဆေးထည့်နေသည်။

" အား...! "

ပွန်းပဲ့ရာတွေဆေးထည့်နေခြင်းကို
ပိုကဲစွာအော်ဟစ်နေသော Jiminကိုကြည့်ကာ
ဆရာဝန်နဲ့Nurseတွေသည် အမြင်ကပ်နေလောက်ပြီ။

" ပြီးတော့မယ်.. နဲနဲလောက်သည်းခံပါဦး.."

တံတောင်ဆစ်နဲ့ လက်တစ်လျှောက်ပွန်းပဲ့ရာများကို
ဆေးထည့်ပြီးနောက် ခြေထောက်မှ ဒဏ်ရာကို
ကြည့်လာသည်။

" အဆစ်လွဲသွားတာ....ယောင်တောင်
ယောင်နေပြီ..."

Jiminခြေထောက်နားကိုသေချာကြည့်ရှုပြီး
နောက်တွင် ဆရာဝန်သည်Nurseတချို့နဲ့
စကားပြောနေသည်။
ဘာတွေပြောနေကြမှန်းတော့မသိ။
ငိုမဲ့မဲ့မျက်နှာဖြင့်သာ ဘေးတွင်လဲ
မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မျှမရှိတာကြောင့်
ပို၍အားငယ်ကာ မေမေနဲ့ဖေဖေကိုပင်လွမ်းလာသည်။
အနည်းဆုံးတော့ Yoongiရှိရင်တော်သေးတာပေါ့။

" ကဲ..အရင်ဆုံးပိုးသတ်ဆေးထိုးကြတာပေါ့..."

ခွေးနက်ကြီးပေးခဲ့သည့်ဒဏ်ရာတွေကြောင့်
အခုတော့ ပိုးသတ်ဆေးပါထိုးရတော့မည်။

" ဟင်...ဆေး..ဆေးထိုးရမှာလား..."

" ဟုတ်တယ်...မကြောက်ပါနဲ့...အပ်ကသေးသေးလေး"

ဆရာဝန်ကချော့ပြောနေလဲ ဆေးထိုးအပ်ကို
တော့အသေကြောက်သည်မို့ ထအော်ငိုတော့သည်။

" ဟေ့ ... မ...မငိုနဲ့လေ...ကလေးလဲ
မဟုတ်ဘဲ...! "

ကလေးမဟုတ်ဘာမဟုတ်နဲ့ ထအော်ငို
နေသော Jiminကြောင့် ဆရာဝန်သည်လည်း
အခက်တွေ့ရသည်။

" ဆေး..မ...ထိုး...ဘူး..."

" တိတ်...တိတ်ပါတော့..."

" ဆေးမထိုးဘူး...အိမ်ပဲပြန်တော့မယ်..."