თეჰიონს ყოველთვის ჰქონდა მიზიდულობა მამაკაცების მიმართ მაგრამ ჯონი მიზიდულობის ყველანაირ პიკს სცდებოდა, უბრალოდ თეჰიონი მის ეშხში იძირებოდა მიუხედავად ამისა მაინც არც არასდროს აღიარებდა ამას.ბავშვობიდან იზიდავდა ეს უხეში ბიჭი მაგრამ განა აღიარებდა ამას? რათქმაუნდა არა.
ეხლაც მის ყორანივით შავ თვალებს უყურებს და მასში იძირება, იკარგება უგზოოუკლოდ. თეჰიონში მაშინვე პეპლების ქარბორბალა იწყებს ტრიალს და ყველა გრძნობის არევას ახერხებს როცა ნანატრი ტუჩები ერთმანეთს ხვდება. ჯონგუკი თეჰიონისთვის აკრძალული ხილივითაა მისი მიღება არ ვნებს მაგრამ მაინც ყველაზე ტკბილია. ახლაც კი ჯონი თეჰიონის კისერში იძირება უსიტყვოდ უკოცნის იმ ფერკმრთალ კანს რომელსაც ვარდის სურნელი დაჰყვება თან, კოცნების ბილიკს უყვება და როცა ლავიწებამდე ჩადის კანს კბილებში იქცევს და მის გემოს უსინჯავს, ლურჯ ლაქებს ტოვებს შემდეგ კი ნამუშევარს კმაყოფილი უყურებს, ცალ ტუჩის კუთხეს ტეხავს და კოცნასაც ზედ აყოლებს. თეჰიონს არასდროს ჰქონია მსგავსი შეგრძნება, მოზღვავებულ ემოციებს გრძნობს და თავს ყველაზე ამაყად გრძნობს რადგან ამ კაცის გვერდითაა. ერთმანეთის სხეულები შეიგრძნობენ ერთმანეთს, ავსებდნენ თავიდან ბოლომდე.
ჯონგუკი თეჰიონს მოშიშვლებულ მხარს აჩენს და ნაზად უკოცნის, თეჰიონის თანხმობის შემდეგ ნაზად აშიშვლებს მის ზედა ტანს, თეჰიონი მორცხვობს მაგრამ მაინც თამამად აჩენს თავს. ჯონგუკი დაატარებს ნაზად ხელებს თეჰიონის მილეულ და საშინლად მიმზიდველ სხეულზე, ბოლოს თეჰიონის კერტებამდეც აღწევს ნაზად იქცევს ტუჩებს შორის და აწვალებს. თეჰიონი ტუჩზე კბილებს სისხლის დენამდე უჭერს რათა ის სასიამოვნო ბგერები შეაკავოს რაც მისი ბაგებიდან გამოდის.
-შენი ხმა გამაგონე ტკბილო._ თეჰიონიც მაშინვე უშვებს კბილებს ტუჩებს და ტკბილი ხმით ცოდვილ ბგერებს ღაღადებს.
ნელა აშიშვლებს საყვარელ და ამდენი ხნის ნანატრ სხეულს, თეჰიონის სახე ხურდება და ჭარხლის შეფერილობას იღებს, მაგრამ ამით ჯონგუკი უფრო კმაყოფილია. თეჰიონი კი მოუსვენრად ხვანცალებს საწოლზე, არიცის რატომ აკეთებს ამას, მაგრამ ერთი ის იცის, რომ საშინლად სიამოვნებს და ამ სიამოვნებაში ჩაფლული ვერაფერს აცნობიერებს. ჯონგუკი თეჰიონის რძისფერ ბარძაყებს ხელებში იქცევს და ახლოს სწევს თავის საზარდელთან, თეჰიონს ამ წამს ეგონა ეს მოჩვენებითი ბიძგი თითქოს ნამდვილი იყო თუმცა ჯონგუკმა საკოცნელად დაიხარა თეჰიონისთვის კი ეს ყველაზე დიდი სირცხვილის გრძნობა იყო საკუთარ თავთან. ჯონგუკი საზად ეპყრობა თეჰიონის სხეულს ის ერთი წამითაც არარის უხეში თითქოს ბუმბული იყოს თეჰიონი.
აღზნებული ზედას სწრაფად იხდის მას შარვალს და ბოხსერს აყოლებს, თუმცა ერთი წამითაც არ აშორებს მზერას თეჰიონს და კმაყოფილი იღიმის, მართალია ოთახში ბნელა მაგრამ მისი აჭარხლებული ლოყები არ გამოჰყარვია. ისევ მისი სხეულის დაკოცნვას შეუდგა და როცა მისი მეგობარი არ ასვენებდა თითები მიიტანა თეჰიონის ანუსთან და თვალებში შეხედა მას. თეჰიონსაც არ დაუყოვნებია ერთი "აჰჰ" ამოიგმინა და ჯონგუკს ანიშნა ემოქმედა. ჯონგუკი ახლაც არ ყოფილა უხეში ნაზად შევიდა ერთი თითით და როცა თეჰიონისგან სიამოვნება მიიღო მას მეორეც მიჰყვა.
-როგორი ვიწრო ხარ მაგრამ საშინლად დამაკმაყოფილებელი._ უთხრა აღზნებული ხმით და როცა თეჰიონისგან საპასუხოდ ვერაფერი გაიგო თითები უფრო ღრმად აამოძრავა.
-უბრალოდ დააჩქარე, აღარ შემიძლია მეტი._ ჯონგუკმა ჩაიცინა თითები უმალ გამოიღო და მისი პენისით მალევე ჩაანაცვლა, თითქოს ეს იმის საპასუხო იყო როცა თეჰიონისგან დამაკმაყოფილებელი ფრაზა ან კომპლიმენტი ვერ გაიგო.
თეჰიონმა ამ წამს ყველა ის სიამოვნება და გადაწყვეტილება ინანა როცა საშინელი ტკივილი იგრძნო ანუსში და როცა უკვე ჯონგუკმა მოძრაობა დაიწყო ხმის იოგების დაწყვეტამდე იკვნესა. თითქოს უხეშ, მაგრამ საშინლად სასიამოვნო მოძრაობებს აკეთებდა ჯონგუკი თეჰიონის ანუსში.
თეჰიონის ტკბილი ხმა იავნანასავით ჩაესმოდა და ელამუნებოდა, არუნდოდა ეს ბგერები დასრულებულიყო ან გაჩერებულიყო. უნდოდა თეჰიონს სამუდამოდ ეკვნესა მხოლოდ მისთვის.
მხოლოდ ჯონგუკისთვის.
მალევე შეანელა ბიძგები ჯონგუკმა და პიკს მიღწეული თეჰიონიდან თეთრმა ბლანტმა სითხემ იდინა, ეს ყველაფერი კი თეჰიონის კვნესამ და ჯონგუკის ღრმა ამოსუნთქვამ დააგვირგვინა. მალევე გამოიღო მისი ორგანო თეჰიონიდან, თეჰიონი სიცარიელის გრძნობამ გაანაწყენა თუმცა დაღლილობამ სძლია და ყველანაირი ფიქრის სურვილი გაუქეო. ჯონგუკმა თეჰიონის გვერდით დაიკავა ადგილი და სხეულს მიეკრა, არ ჰქონდა თეჰიონს შეწინააღმდეგების ძალა და ბოლოს მის მკლავებში გადაეშვა მორფეუსის სამყაროში სადაც ტკბილი სიზმრები ელოდა.
-სულ მიყვარდი თეჰიონ, ახლაც მიყვარხარ._ წარმოსთქვა ჩუმი ხმით, თეჰიონმა ამ ყველაფრის მოსმენა ვეღარ შეძლო რადგან მისი სხეული უკვე ძილს მისცემოდა, სამაგიეროდ ჯონგუკი იყო ბედნიერი ამის საკუთარ თავთან აღიარებით.
