Unicode
ကျောင်းဆေးခန်းမှဆရာ၀န်က တိုးဘုန်းဝေကိုသေချာစစ်ဆေးပြီးနောက် မြို့ထဲကဆေးရုံအထိသွားစရာမလိုကြောင်းနှင့် စိတ်ပူစရာမရှိတော့ကြောင်း ရပ်စောင့်နေကြသည့် သိင်္ခမောင်၊မြတ်မုဒ၊သုသျှင်မင်းသန့်နှင့်မြတ်သုခအပါအ၀င် ဆရာများကိုပါအသိပေးလာသည်။
လူနာကခဏတာသတိလစ်သွားရုံသာဖြစ်ပြီး ဦးခေါင်းတွင်လည်းထိခိုက်ဒဏ်ရာမရှိပါ။ ကာချလိုက်သည့်ညာဘက်လက်ဖျံတစ်လျှောက်သာ ကွဲသွားတာဖြစ်သည်။ နည်းနည်းတော့ချုပ်ရမည်ဖြစ်ပြီး ကျောင်းဆေးခန်းမှာပင် အကုန်လုပ်ပေးနိုင်သည်ဟု ဆရာ၀န်ကအာမခံလာပါ၏။
"တော်သေးတာပေါ့"
မြတ်မုဒကကုတင်အလွတ်တစ်ခုအပေါ်တွင် အရုပ်ကြိုးပြတ်ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။ သူ့စိတ်အားအခုမှလွှတ်ချလိုက်သလိုပင်။
သျှင်မင်းကလည်းအနည်းငယ် စိုးရိမ်ပူပန်နေသယောင်ရှိပါသည်။ ပါးစောင်အတွင်းသို့ တမြုံ့မြုံ့ကိုက်၍ လမ်းလျှောက်နေသည်။
ဆရာသော်တာဝေ၊ကျောင်းအုပ်နှင့်ဆရာ၀န်က လူနာနှင့်ပတ်သက်၍ စကားစမြည်ပြောနေကြသည်။ဆရာသော်တာဝေ၏အင်္ကျီကမုန့်လက်ဆောင်းဖတ်များကပင် သွေ့ခြောက်စပြုနေပြီး သျှင်မင်းအားပြီးမှ သည်ကိစ္စရှင်းမည်ဟူ၍လည်း ကြိမ်းထားပါ၏။
မြတ်သုခကလူနာဘေးတွင် တစ်ချိန်လုံးရှိနေခဲ့သည်။မုဒတို့ရှိနေသည့် အပြင်ဘက်သို့ပင်ထွက်မလာခဲ့သေးပေ။
တီးတိုးတီးတိုးအသံများဖြင့်သာ မတိုးမကျယ်ရှိနေသည့်ကျောင်းဆေးခန်းထဲသို့ ဘုန်းလက်ရုံးကရေးကြီးသုတ်ပြာဖြင့် ၀င်လာသည်။ သူ့ပုံစံကြည့်ရသည်မှာ မောကြီးပန်းကြီးနိုင်လှ၏။
"လက်ရုံး ?"
ကျောင်းအုပ်ကြီးက သားဖြစ်သူကိုလှည့်ကြည့်လာသည်။
"ဆရာကြီး ၊ ဆရာသော်တာ"
ဘုန်းလက်ရုံးကဖခင်ကို ကျောင်းချိန်အတွင်း ကိုယ်ရေးကိုယ်တာပတ်သက်မှုနာမ်စားအား မခေါ်ပါ။ ကျောင်းအုပ်နှင့်ဆရာသော်တာဝေတို့ကို တစ်ချက်နှုတ်ဆက်၍ ခေါင်းညိတ်ပြလာကာ ခပ်ကြောင်ကြောင်ရပ်နေသည့် သျှင်မင်းဆီတန်းရောက်သွားပါသည်။
