Yaralarımı Sar || Yandere Mikey X Reader

2. Bölüm

Oy ve yorum rica edeyim azıcık

-------------------------------------

"Yaralarımı Sar"

"Bölüm 2 : Takıntı"

***

"Nasıl düşünürsün bunu?!"

Sert sesinin ardından direksiyona bir yumruk geçirmişti.

"Sakin ol! Araba kullanıyorsun!"

Kafası yerinde değildi ve nereye gidiyorduk gram fikrim yoktu.

"Seni deli gibi sevdiğimi biliyorsun! Bildiğin halde neden bunu düşünüyorsun?!"

Gözlerini yoldan çekmemişti. Artık bende dayanamıyorudum.

"Kime böyle davransan aynısını düşünür Manjiro!"

Bir anda ani bir fren yapması ile zorlukla durabilmiş ve kalbimin yerinden çıkacak gibi atmasına neden olmuştu. Pekte işlek olmayan otoyolda araba görünmüyordu.

"Sana kötü davranmadım!"

"Kavga etmek için yer arıyordun!"

Elleri ile yüzünü ovmuştu. Şuan çok sinirli olduğunu biliyordum ama üstüme gelmesi sinirimi bozuyordu.

"Lanet olsun!"

Ellerini tekrar direksiyona geçirdiğinde ben ise gözlerimi kapatarak sakin kalmaya çalışmıştım. Şu zamana kadar yaptığımız en büyük kavga olmuştu bu.

"Mikel'i dövmüşsün. Çocuğun eli yüzü dağınıktı."

Mikel, kuzenimdi ve Manjiro onu pek sevmezdi ancak bir gün olsun onla kavga ettiğini de görmemiştim. Ancak dün gece eli-yüzü dağınık bir halde eve gelmiş olması ve bunun Manjiro'nun yapması canımı bir hayli sıkmıştı.

"Hak etmişti çünkü!"

Sessiz kalmaya devam ederken bir of çekmişti. Kendini sakinleştirmeye çalışıyor gibi bir hali olsa da bunu başaramamıştı.

"Eve götür beni."

Demiştim. Sadece şuan eve gitmek istiyordum. Manjiro elini yüzünden çekerek bana dönmüştü.

"Özür dilerim."

Kafasını arkaya atarak tavana bakmıştı. Üzgün görünmüyordu. Sinirli ve tedirgin gibiydi.

"Manjiro, beni eve götür."

Gözleri bana döndüğünde birkaç saniye beni izlemişti fakat ona bakmıyordum. Cama yansıyan görüntüsünden çok donuk olduğunu görebiliyordum.

"Sana bağırmak istemedim güzelim."

Demişti, elini uzatarak elimi tutmuştu. Baş parmağı ile tenimi okşarken gözlerim ona dönmüştü. Halen sinirli ve tedirgin bakışları vardı. Sanki bu duruma hiç üzülmemiş gibiydi. Fakat içimden bir ses eve geri gitmem gerektiğini söylüyordu.

"Tamam bu konuyu sonra konuşuruz. Eve gidelim."

Manjiro donuk bir şekilde bana bakmaya devam ederken ardından ise elini elimden çekerek arabayı tekrar çalıştırmış ve ilerlemeye devam etmişti. İleride ki şeritten dönecekti sanırım.

"Seni seviyorum, biliyorsun değil mi?"

Demişti yüzüne bir gülümseme yerleştirirken, bu aralar pek düşünmüyordum ama yine de kafamı onaylarca sallamıştım.