Η ζωή της Μελ την είχε όντως κακομεταχειριστει. Η κατάρα του Χάρου ήταν μεγάλη.
Αν κάποιος άνθρωπος, έβλεπε ποτέ, για οποιονδήποτε λόγο τον Θάνατο χωρίς ωστόσο να πεθάνει, η τύχη του ήταν καταδικασμένη. Όλα στην ζωή του λειτουργούσαν έτσι ώστε να μειωθεί το νήμα της ζωής του πάνω στη γη και να πάει στην κόλαση μια ώρα αρχύτερα.
Η Μελ γνώρισε την βαρύτητα της κατάρας της. Αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι στα 15 της πριν ο πατριός της αρχίσει να την κακοποιεί σεξουαλικα. Έφυγε, και πριν προλάβουν να τελειώσουν 12 μήνες, η μητέρα της πέθανε στα χέρια αυτού του άντρα. Έμεινε άστεγη για πολύ καιρό, πριν την πάρουν στο σχολείο της μικρής πόλης όπου έπρεπε να κάνει όλων των λόγων τις δουλειές για να μπορεί να κοιμάται σε κάποια αίθουσα τα βραδιά και να της δίνουν λίγο φαγητό. Ο Χάρος ήταν εκεί σε κάθε μια από αυτές τις ατυχείς στιγμές προσπαθώντας να την πείσει να πάει στην κόλαση. Εκείνη αρνήθηκε.
Με το που έκλεισε τα 18 την πέταξαν στον δρόμο. Ευτυχώς είχε αναδειχτεί σε μια πολύ όμορφη νέα κοπέλα που τύχαινε να είναι και μορφωμένη- σπάνιο για την εποχή- και έτσι μια αριστοκρατική οικογένεια την δέχτηκε ως εσώκλειστη υπηρέτρια στο σπίτι της. Εκεί την βρήκε λοιπόν ο Χάρος, ξέροντας πως είναι δυσαρεστημένη με τις νέες συνθήκες ακόμη κι αν ήταν καλύτερες από το να κοιμάται στον δρόμο.
«Τι θες πάλι εδώ; »
Η Μελ γύρισε πλευρό μουτρωμενη και κρύφτηκε κάτω από τα σκεπάσματα. «Πραγματικά αρχίζεις και γίνεσαι ενοχλητικός. Δεν είναι τόσο κακή η κατάσταση.»
Ο χάρος τέντωσε το χέρι του και έδιωξε τα μαλλιά από το πρόσωπο της. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια είχαν αποκτήσει ένα είδος οικειότητας και ο χάρος ερχόταν πιο συχνά με την ανθρώπινη μορφή του γιατί είχε καταλαβει πως η όψη της άσχημης ψυχής του την αναστάτωνε. Κάθε χρόνο προσαρμόζε το ανθρώπινο σώμα του για να ταιριάζει στην ηλικία της. Έτσι, σωματικά, ήταν και αυτός τώρα 18. Απλά με μαύρη φορεσιά, πέπλο, και δυο τεράστια φτερά. Εκείνη όμως δεν την ενοχλούσε.
«Η επιμονή σου είναι... αξιοθαύμαστη.» παρατήρησε εκείνος.
«Εγώ θα έπρεπε να το λέω αυτό για εσένα.» μουρμούρισε η Μελ μέσα από τα δόντια της.
«Παρ'ολο που σιχαινομαι να σου φέρνω καλά νέα- το ξέρεις-,ο πατριός σου είναι νεκρός.» είπε ενοχλημένος ο Χάρος. Περίμενε την έκρηξη χαράς της Μελ αλλά εκείνη ξάπλωσε ανάσκελα χαμένη στις σκέψεις της για μια στιγμή πριν κλείσει τα μάτια της. Δάκρυα ξεπήδησαν.
YOU ARE READING
Όταν ο Χάρος έγινε άνθρωπος
General Fiction«Η ζωή σε κακομεταχειρίστηκε πολύ,ήρθα απλά για να σε σώσω.»είπε ο θάνατος. Τα ξανθά μαλλιά της Μελίν έπεφταν σαν χειμμαρος στο μαξιλάρι. Τα σκούρα φρύδια της υψώθηκαν από την έκπληξη και κάρφωσε το βλέμμα της πάνω στο άψυχο πρόσωπο του χάρου. «Τι...
