52

9K 344 32
                                    

[Alexis]

I have a smile on my sweet, innocent face.

This will end fast. I don't think it will need an hour for us to finish this. Walang kahirap-hirap, hindi na kailangang padaliin. 

So this is the Generation of Prodigies. They have strong gifts indeed, but all you need is a gift that can counter them, and it's done.

My love Dias will definitely be happy about this. Iniisip ko pa lang ang ngiti at pagbati na isasalubong niya sa 'kin ay umiinit na ang katawan ko, bumibilis ang pagtibok ng puso ko.

"Haelo, let's finish this fast," walang ganang sambit ko sa lalaking katabi ko, hindi pa rin nawawala ang ngiti ko. "Dias is waiting for me."

I want to see Dias now. Nauna siya sa amin. I'm sure that he wants to see his queen too, I know that he misses me.

Haelo looked at me, confused. "But Dias went ahead because he doesn't want to travel with you, right?"

For a second, my smile faded. Nanlisik kaagad ang mga mata ko at masama kong tinignan ang katabi ko. "Are you fucking deaf? Do you want to fucking die?"

He kept his mouth shut. Fucking saying nonsense. My love Dias just needed to go ahead to meet the bitch Andina. I'm sure that if he could just spend all of his time with me, he would.

"Look, while you're spouting nonsense, they're gone." Walang buhay ang mga mata ko nang malipat ang tingin ko sa pwesto ng dalawang peste. Wala na sila sa mga pwesto nila.

"Did they escaped?" tanong ng katabi ko.

"They can try, but they can't. Nakapalibot ang troop natin sa gubat, hindi sila makakatakas," sagot ko.

How funny it is to watch the Generation of Prodigies run, tails between their legs. I don't get it why their generation was called prodigies when they're just kids. They're nothing special.

"Go after them, let's kill them fast," ma-awtoridad na sambit ko.

Mabilis na sumunod sa akin si Heilo. He looks clumsy while running. For pete's sake, why is he Dias' king? Sinisira niya lang ang reputasyon ng minamahal ko.

Hinawi ko ang buhok ko at sumunod na rin ako sa paglalakad. Napangiwi ako nang makatapak ako ng putik, nakakadiri.

Stupid King and Executioner. It's pretty obvious that they're scared after seeing our gifts. They definitely know by now that we have the advantage. Bakit pa nila pinatatagal 'tong laban at hindi na lang sila sumuko? Inaaksaya nila ang oras ko.

Gravity doesn't mean anything. And dark, will never—ever beat light.

"Haelo!" I called out, irritated. "Have you found-"

Saktong pagdaan ko sa isang ilalim ng malaking puno ay bigla akong kinilabutan. Parang may dumaan sa 'kin, tumaas ang mga balahibo ko sa katawan.

Kumunot ang noo ko. Inilibot ko ang tingin ko sa paligid. "What the fuck was that?" I murmured.

I ignored it, thinking that it's just my imagination.

Nagpatuloy ako sa paglalakad. Mas lalo akong naiirita.

"Haelo!-"

I flinched when someone touched my shoulder. I almost used my gifted as I look behind me.

"Alexis!" Sumalubong sa akin ang mukha ng kasama ko.

Inis ko siyang hinampas. "Fucker! Where were you?!"

He looks troubled. "I can't find them, for some reason... I can't communicate with the troop too."

You'll also like

          

My forehead furrowed. "What the fuck do you mean? Did you lost them?! You stupid idiot!" Hinampas ko pa siya.

Tinanggap niya ang mga hampas ko. "H-Hey, w-wait, wait-"

Nahinto ako nang mapansin kong balisa siya. "What?" I asked with an irritated voice.

For a second, I faltered. For the second time, I felt the chills down my spine after hearing what he just said.

"Didn't you noticed... that it's too dark?"

That's when realization hit me. Doon ko napagtantong parang dumilim nga. Akala ko ay natatabunan lang ng mga dahon ng puno ang langit...

Kapwang umangat ang tingin namin ni Haelo.

"Where... are the stars and moons?"

When we looked up... all we saw was darkness. Pure darkness... there are no light, no moons, no stars. It's all black.

Agad akong nanlumo sa nakikita.

"A-Alexis..."

Walang salita, walang oras para magpakita ng reaksyon. Agad kaming kumaripas ng takbo.

Mabigat ang paghinga ko, mabilis ang pagtibok ng puso ko. Hindi ko pinansin ang mga dumi at putik na natatapakan ko, kahit ang paggulo ng buhok ko.

Damn it!

Iyon ang naramdaman ko kanina!

"H-How the fuck did they do that?!" I gritted my teeth.

Right now... we're inside King's dark hole!

"Running with tails between their legs, indeed." A voice echoed.

Habang tumatakbo ay umalingawngaw ang pamilyar na boses. Malalim at kalmado.

"F-Fucking King!" I shouted.

"Use your gift." I heard him say. "Kaya 'tong tapatan ng liwanag mo, Alexis."

Nag-igting ang bagang ko sa naririnig. "Fuck you! Fuck you! Fuck you, fuck you, FUCK YOU!"

I'm angry, pissed, scared. Sa kabila ng nanggagalaiti kong ekspresyon, nagtutubig na rin ang mga mata ko.

I'm gonna die. I'm gonna die. I'M GONNA DIE!

My light can't escape this dark hole!

"It was nice meeting you."

Namilog ang mga mata ko sa muling sinabi ni King. Wala sa sarili akong napailing.

Wait, wait, wait, wait!

This can't be happening!

This isn't suppose to happen!

I suddenly feel hot. So hot. So hot that it's burning my skin.

"A-Alexis, w-what's happening-" Nanginginig na ang kasama ko, punong-puno ng pag-aalala ang mukha.

Iniiling ko ang ulo ko. "No, no, no-"

Just seconds after hearing what King said, we felt the strong pressure pulling us down—as if stamping us. Namilog ang mga mata ko na nakatingin sa itaas.

Hindi na dilim ang nakikita ko, unti-unti, sumulpot ang malaking bato—sobrang laki sa puntong hindi ko nakikita ang gilid nito. Habang papalapit ito nang papalapit, painit nang painit.

"L-L-Let's use our gift." Nanginginig ang mga kamay ko na hinahawakan si Haelo.

We just need to escape. We need to escape King's black hole. Kapag nakalabas kami ay matatakasan namin ang meteor—mabubuhay kami.

"Haelo! Use your gift!-"

Napalingon ako sa kasama ko nang mapansin kong hindi niya 'ko sinasagot. Naiinis akong lumingon sa kaniya na kaagad ding nawala.

"Hae... lo?"

I became pale, my body feels cold despite the hot temperature.

"A-Alex...is."

Natulala akong napatingin sa kaniya. Unti-unti ng natutunaw ang balat niya sa init, literal na natutunaw ang mata niya, ang mukha niya, ang laman niya.

That's when I realize that my face... my face is starting to melt too.

My voice, full of fear, echoed the forest.

Wala akong tigil sa panginginig, sinusubukang hawakan ang katawan kong natutunaw.

I cried, I plead for help, I shouted.

"D-Dias, Dias, help me!!! HELP ME!" I cried out.

I can no longer hear Haelo's voice, crying, I'm starting to lose my eyesight and hearing too.  I lost my senses.

Pilit kong inangat ang kamay ko, parang may inaabot. Umaasang may hihila sa akin pataas para iligtas ako... pero wala.

This fight ended quick... indeed.

"T-Those two.. diDN't hOld bAwk..."

CHAPTER 53
Light against gravity and darkness

Against the God: End of the Gifteds (HIATUS)Where stories live. Discover now