Katiller Kulübü 2: Sıradaki Nesil

Rasyonalizm

Charles elinde bir magnum (Y.N silah, dondurma değil) tuttuğuna inanmak istemiyordu. Hele bu hastalıklı şeyin içinde bulunmak hiç istemiyordu. Sinirleri gerilmiş bir halde silahını hazır tuttu. Katil kategorisine geçmek tehlikeliydi aslında ama kendisini korumak zorunda kalabilirdi. Acaba kendini korumaya çalıştığında grup değişikliği olur muydu?

İç çekti. Kurallar çok yetersizdi. Çok fazla soru işareti vardı. Ya da ona göre bu böyleydi. Herkes fazla ayrıntılı düşündüğünü söylerdi. Ama bu belkide hayatını kurtarabilirdi.

Ağaçların arasında ilerlerken ürkek adımlar atıyordu. En ufak sesi bekliyor, en küçük hareketi tespit etmeye çalışıyordu. Sonra bir şey gördü.

Bir çift kahrolası göz.

Neredeyse dehşet içinde silahını o yöne doğrulttu. Parmağı tetikte öylece durdu. Parlayan iri gözler gölgelerin arasından bedensizmiş gibi ona bakıyordu. Charles yutkundu.

- Katil misin masum mu?

Gözler kısıldı. Sonra yavaş yavaş yaklaştılar. Charles ayak sesi duymuyordu. Tüyleri diken dikendi ve kontrolünü zar zor sağlıyordu. En sonunda alacakaranlığı ışıklarına çıkan kişi Charles'ın otomatik olarak silahını indirmesine sebep oldu.

Elleri eski, kalçalarından kayan bir kot pantolonun ceplerinde duran, 1.90 boylarında, dağınık kumral saçlı ve kare gözlükleri olan bu kişi ondan bir iki yaş küçük gibi duruyordu. Yanlızca yüzü böyleydi elbette. Charles onun göğsüne ancak gelebiliyordu. Çocuk gözlerini Charles'ın üstünde ilgiyle gezdirdi.

- Benden kaçmak yerine benim müttefik olup olmadığımı anlamaya çalışan ilk kişisin...

Bu donuk konuşma şekli bir şekilde çekiciydi. Charles çocuğun ona gösterdiği aynı ilgiyi geri ona doğrulttu. Göz altları uzun süre uyumamaktan çökmüştü. Teni bembeyazdı.

- Müttefik misin peki?

Çocuk durduğu yerde sallandı.

- Masum musun?

Charles kafa salladı.

- O halde evet. Ben Archie.

- Ben Charles...

Charles, aralarında ki bir anlık sessizlik üzerine kafasını kaşıdı.

- Archie kısaltma mı?

Archie bir an Charles'a ölmeye hazırlanması gerektiğini düşündürten bir bakış attı. Sonra Charles'tan başka yöne baktı.

- Archibald. Asıl adım bu...

Charles gülümsedi.