Rüyanda duyduğun o ezginin her bir notası yıkım getirecek deseler onlara inanmazdım ama getirmişti.
Tüm görevler dağıtılmıştı. Herkes kaderine boyun eğiyordu.
Bende üzerime düşeni hatta fazlasını yapacaktım. Kimseye boyun eğmeyecek gerekirse tek ba...
Bu hikayede anlatılan olaylar, kişiler ve mekanlar kurgudan ibarettir.
Keyifli okumalar❗
🎶 Bölüm Şarkısı: Can You Feel My Heart - Bring Me The Horizon
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🎹🕯
Sanki yıllar süren bir uykudan uyanıyordum. Gözlerimin üstüne demirden ağırlık bırakmışlar gibi açmakta zorlanıyordum. Nihayet toparlanıp etrafıma baktığımda nerede olduğumun farkına vardım. Karanlık çöken sınıfta saat algımı tamamen yitirmiştim. Hala gece miydi yoksa? Ayağa kalktığım anda her yerimin tutulduğunu anlamam çok da uzun sürmemişti. "Ahh!" Dudaklarımdan kopan iniltiye engel olamadım. Boynumu sağa sola döndürüyor öne doğru eğilip ellerimle ayağıma uzanmaya çalışarak acımı dindirmeye çalışıyordum. Esnemek tutulan vücuduma azda olsa iyi geliyordu.
Yağmur başlamıştı. Bulutlar bugün şehri temizlemeye and içmiş gibiydi. Masmavi gökyüzünde bir çığlık kopuyor mor şimşekler kendini belli ediyordu. Ben şimşeklerden çok korkardım. Geçmişimin bana hatıra bırakmış olduğu şeylerden yalnızca biriydi bu. Şimşek her gökyüzünde belirdiğinde sınıfın içerisi aydınlanıyor şiddetli bir gök gürlemesinden sonra tekrar karanlığa gömülüyordu.
Gece boyu yaslanmış olduğum kapıya döndü gözlerim. Bir umut açılır mı diye düşünürken kapının koluna yapışmış halde buldum kendimi. Gözlerimi sıkıca yumdum, kolu yavaşça aşağı indirdim ve yankılanan o ses... AÇILMIŞTI!Çantamı kaptığım gibi uzun merdivenlere koştum. Birkaç basamağı arkamda bırakmıştım ki merdiven korkuluklarına takılan çantamın yırtılma sesi tüm okulun duvarlarında yankılanmıştı. Bir bu eksikti gerçekten!
Dağılan çantanın içerisinde ki her şey yerlere saçılmıştı. Yere düşen eşyalarımı almak için olduğun yerde eğilmiş rujumu ve kalemlerimi toplamaya başlamıştım. Birkaç sayfa kağıdı ve kitaplarımı da yerden kaldırdıktan sonra hepsini çantaya geri yerleştirdim.
"Şimdi de kolyem yok! Çok güzel. HARİKA!" Her şey üst üste geldiği için sinirlenmeye başlıyordum. Etrafa kısaca bir göz gezdirmiştim ama yoktu. Kim bilir nereye düşmüştü lanet kolye!
