üzgünüm günlük'

12'

Kafası yine çok doluydu. Biraz olsun rahatlatabilmek için masanın başına oturdu. Kalemi eline aldı ve gerçekten iyi gelmesini umarak yazmaya başladı.

***

Üzgünüm günlük,

Bugün aileme tam anlatacağım zamandı ama ben yine beceremedim.

Yine, yine, yine beceriksizliğimi sergiledim.

Tam anlatayım diyorum ama sesim titrerse ne yaparım diye düşünmeye başlıyorum.

Yine de ağzımı açayım diyorum ama yine olmuyor.

Neden?

Onlar benim ailem değil mi?
Neden onlarla konuşurken bunları dert ediyorum?
Evet, onlar benim ailem ve benim bunları dert etmemem lazım.

Tekrar üzgünüm.

Anlatabilirdim.

Onlar ne yapacağımı çok daha iyi bilirlerdi.

Bilirlerdi değil mi?

Ama ben beceriksiz ve aptal olduğum için anlatamadım.

Evet, tam olarak buyum ben.

Tekrar ve tekrar üzgünüm.

Kendime bunları dememem, yapmamam lazım.

Özür dilerim.

Neyse, sayfalarını daha fazla kirletmeden gideyim.

Teşekkür ederim,

Daha iyiyim günlük..

***

Gerçekten iyi gelmişti. Daha iyi hissediyor gibiydi, ama sadece gibiydi.

Derin bir nefes alarak defteri kapattı ve bu sefer de uyuyabilmeyi umarak yatağına yattı.