Hue in my Palette (Hue Series #1)

Hue #12

Hue #12

Naia's POV

"Why are you staring at me like that?" I hysterically asked Treston who didn't even blink upon seeing me first thing in the morning.

"Is there something wrong with my outfit?" I started panicking, hindi pa rin siya kumikibo.

Pumitik ako sa harapan niya. "Ano? Natulala ka na ba sa kagandahan ko?"

Binaba ko ang dala kong bag na naglalaman ng mga pagkain na hinanda ko para sa Mama niya saka ako umikot para ibandera sa kanya ang suot ko.

I am wearing a Christian Dior John Galliano Runway Pastel Pink Satin Long Gown Dress—complete description because I really loved this dress and I was looking forward to wearing this with my black Versace Medusa Aevitas Platform Sandals though it cannot be seen because of the dress.

It's also four inches kaya hindi ko na masyadong kailangang tumingala dahil ang tangkad ni Treston.

"Where are you going?" He finally said after a while, pointing at my hair. I curled the end of it then put some makeup on, it's just light.

"I am going to visit your mother." I smiled at him, picking the bag again.

"Seriously, Naia? Nagjojoke ka ba? Mukha kasing sa party ka pupunta?" Asar niya.

"What the—hindi mo ba nagustuhan? I woke up early for this. Well, also because I cooked. But...hey ang ganda ko."

"Yes, maganda ka, Naia, but—"

Hindi ko siya pinatapos sa sasabihin niya. "Talaga? Maganda ako?"

Huminga siya ng malalim. "Maganda ka...but it's..."

"What?"

Kumamot siya sa likod ng ulo niya, halata na hindi na niya alam ang gagawin sa akin. Kita ko sa mata niya na gusto na niyang magalit pero nandyan pa rin ang pasensya. Kaya love na love ko 'to.

"Naia, nasa hospital tayo. Ano ba ang iniisip mo? Are you trying to impress me or my mother? It's too much..." Tumalikod siya at pumasok sa resident's quarter.

Wait...wait...what?

I blinked. My jaw dropped. Galit ba siya? Oh. Crap.

I was about to call him and rushed inside the resident's quarter to apologize to him when the door opened again.

"Oh, shit!" Mura ko sa gulat. Humawak ako sa dibdib ko. "Bakit ba ang hilig mo manggulat?"

Hindi siya sumagot. Lumapit siya sa akin at pinatong ang white doctor's coat sa balikat ko para takpan ang likod at braso ko.

"You're gonna get cold. You're showing too much skin."

I blushed. "Ehem, yieee...kinikilig ako. Next time, just tell me that you don't want boys looking at me, that's why you don't want me to wear this..."

"Naia," he said in a warning tone. "Wear the coat. You are here to visit my mother, lying in her bed. Please, be considerate."

It struck me. Medyo nasaktan ako sa sinabi niya. I mean, I prepared for this day. I was really excited. Masama ba na isuot ko ang paborito kong dress para sa espesyal na tao?

But then again...it's on me.

Habang tahimik kami na naglalakad ay naisip ko nga na mali ang suot ko. Minsan ang bobo ko talaga. Hays. Honestly, it's my normal clothes. I also used this a sleepwear but of course...this is a different circumstances.

"Sorry, Treston." I apologized. Tumigil kami sa pintuan ng ward. "Sorry..." Sinuot ko ang coat tapos sinara ang butones nito.

Napangiti ako. Parang may kuryente na dumaloy sa akin nang maamoy ang pabango ni Tres sa coat tapos binasa ko ang nakasulat sa gilid: Treston Lachlan Z. Nazareno, R.N.