Эцсийн эцэст тэдний царайнд тохуурхсан худал инээд, амнаас нь гарах худал үг, хүйтэн хөндий л үлдсэн байдаг. Яасан гэж тэд ийм байдалд орсноо өөрсдөө мэддэггүй байх. Би ч та нарыг мэдэхгүй. Үл ялиг салхитай байх үед жижигхэн нуурыг төвөггүй гаталчих байсан атлаа, өөрсдийнхөө суусан завинд нүх гаргаж живдэг мунхаг хүн байх уу? Би лав өчнөөнийг мэднэ. Нэг саванд нийлүүлээд хийчихсэн мэт дэндүү адил тэд өөрсдөө тийм байдалд байсан ч үл тоон өөр ижил байдалд орсон хүмүүсээ шоолж инээсээр живж үхнэ. Гэхдээ би тэдэнд өөрсдийнх нь талаар нүүр лүүн харж байгаад хэлж чадахгүй.Хэлсэн ч тэд ойлгохгүй. Хамгийн харамсалтай зүйл яахаа мэдэхээ больсон гунигт хүн биш. Өшөө хорсолд автсан сохорсон хүмүүс. Гэхдээ би анх гайхаж байсан. Яаж би нүдээрээ харж сайн мэдэхгүй ч чихээрээ сонсчхоод байхад миний өөдөөс харснаа дахиад худлаа ярьж чаддаг юм бол гэж. Харин одоо 4дэх удаагаа ийм зүйл боллоо. Та нар ичих нүүргүй юм бол ядаж над шиг хаанаас ч бай зугтааж сураач!
