FATED

Chapter 26: she needs that pain, para malaman nya sa sariling nyang buhay sya

RON'S POV

Nilapag ko naman ang baso ng tubig sa mesa sa tabi ni Khillian na nakaupo pero hindi nya eto binigyan ng pansin. Seryoso lang syang nakatitig sa natutulog na bata sa higaan. Naglakad naman ako sa paanan ng higaan ng bata.

"Khillian, you have to eat or else you're going to be sick—"

"she's in pain.." tulalang sabi nya dahilan para matigilan ako dahil nakaramdam ako ng kaba. Alam ko na ang lahat ng nangyari sa bata. Pero ngayon ay mas nag aalala ako kay Khillian.

Inamin ni Ella na sya ang may gawa ng lahat sa pulisya pero hindi nya sinabi ang rason kung bakit nya iyon nagawa, kaya pinakulong agad sya ni Khillian dahil Nakita din naming kung gaano namutla ang bata sa takot. Sobrang taas ng lagnat nya at kung gumising man eto ay iiyak sa sobrang sakit ng ulo na halos hindi na sya makahinga kaya tinusukan sya pampatulog ngayon.

"khillian..." tawag ko sa kanya na naghilamos ng mukha dahil sa stress "gusto mo bang ibalik sa ampunan ang bata?"

Dahan dahan naman syang tumingin sa akin, ng masama pero hindi ako natakot. Dahil mas importante ang kaligtasan nya. nangako ako sa lolo nya na hindi ko sya pababayaan, sa utang na loob na pag bigay sa akin ng trabaho bilang butler.

"what did you just say??" galit na tanong nya sa akin

"the child has been having trouble sleeping and has endless pain on the head, I just think she'll get better when shes back home—"

"THIS IS HER HOME!" malakas na sigaw nya na tumayo na "Did you forgot that I adopted her so that makes her MINE, she is not going anywhere" iling nya pa sa akin

"and did you also forgot that you are not her Real Family??" seryosong sabi ko

Hindi agad sya sumagot, pero hindi nya tinanggal ang matalas na tingin nya sa akin. Sobrang talas na parang ngayon ko nalang ulet Nakita, madalas ganito sya tumitig sa mga empleyado nya at kahit kailan ay hind isa akin.

Naglakad sya palapit sa akin, hindi ako umatras at gumalaw pero sa sobrang galit nya ay nilapit nya ang mukha nya sa akin.

"those people dead, so I Am her Real family now"

Nakikita ko ang galit, seryoso, selos, lungkot at takot sa mga mata nyang nakatitig ngayon.

"alam mo ba kung paano namatay ang mga magulang nya?" malumnay na tanong ko

"you said car accident, and I'm not fond of talking about the dead Ron... you know that well" sabi nya na umatras na palayo sa akin at humarap ulet sa kama ng bata

Napaka yukom ako ng kamay, hindi nya naaalala ang mga nangyari dati. Mabuti nalang. Nalipat ang tingin ko sa bata na tulog dahil tinusukan ng pampatulog kanina.

Hangga't nandito ka ay mapapahamak si Khillian, kailangan mong umalis.

"shes not going anywhere Ron" seryosong sabi ni Khillian na nasa bata pa rin ang tingin "I promised her... and I know, she wants to be with me too"

"masaya kaba? Ngayon?" seryosong tanong ko sa kanya

"yes... a weird feeling of joy that I never thought I will ever feel again after losing grandpa"

Hindi naman ako nakasagot dahil nakokonsensya ako. Simula nang pinasok ang bata dito sa mansion, nag desisyon ako na itatago ko at poproteksyunan ko si Khillian kahit anong mangyari...

..Kahit sirain ko man yang kasiyahan mo ngayon.

"she's still shivering from fear... what is that damn Doctor doing?!" inis na sabi ni Khillian "did you hear anything from him" tanong nya pa sa akin