ჩემი სამყარო🔞 (დასრულებული)

ვალეს და იუჯინის პაემანი

-იუჯინ სად მივდივართ?
-მმმ... ბევრგან პატარავ, დარწმუნებული ვარ მოგეწონება.
-იუჯინ ჩვენ რა პაემანი გვაქვს?
ხითხითით იკითხა ვალემ.
-კი კნუტო.
ვალე იუჯინს მოეხვია.
-მიყვარხარ მიყვარხარ.
-მეც ვალე ძალიან.
-ჯერ სად მივდივართ?
-ატრაქციონებზე ან პარკში, სად გირჩევნია?
-ატრაქციონებზე.
ბედნიერი ხმით იკივლა ვალემ.
-კარგი კნუტო.
ვალე და იუჯინი პარკისკენ გაემართნენ, ვლადი კი საძინებელში ესტუმრა მეუღლეს.
-ანი გავდივარ.
-სად?
-მმ...საქმეზე.
ანიმ მშვიდათ დადო წიგნი ტუმბოზე.
-ეს საქმე ვალე ხომ არაა?
ღიმილით იკითხა ანიმ.
-რამე ხომ დაუშავოს ჩვენ გოგოს?
-არ გინდა იუჯინთან შენც იარო?
-ანი! მივდიდავარ და მორჩა.
-რატომ ხარ ასეთი ჯიუტი!?
ვლადმა ანის აკოცა.
-ესეთი რომ არ ვყოფილიყავი ცოლად არ გამომყვებოდი.
-იდიოტო, მეც წამოგყვები.
-რატომ?
-რომ გოგოს პაემანი არ ჩაუშალო.
-პაემანი!? უბრალოდ სეირნობენ და მორჩა!
-ღმერთო...
ამოკვნესა ანი, ვლადი საჭესთან მოთავსდა და წყვილს ჩუმათ მიყვებოდა.

-იუჯინ ძაან შემეშინდა იმ ატრაქციონზე.
-ვაიმე ჩემო პატარავ.
იუჯინი ვალეს მოეხვია.
-დაიღალე?
-კი ძალიან.
-წამო შევჭამოთ და მერე კინოში წავიდეთ.
ვალე იუჯინს მოეხვია.
-საუკეთესო რომ ხარ იცი?
-კი პატარავ ვიცი.
ვალე იუჯინს კისერზე შემოეხვია.
-ჩემო ლამაზო.
იუჯინმა ვალეს წელზე ხელები მოხვია, ვლადმა კი წარბები შეკრა.
-ანი ხედავ!?
-კი ვლად შეყვარებულს ჩაეხუტა.
-ხელებს უთათუნებს!
-ვლააად!
წყვილი უახლოეს მყუდრო კაფეში მივიდა.
-აუ რა საყვარელი ადგილია.
-მოსწონს ჩემ გოგოს?
-კი ძალიან.
კაფეში ნამდვილად სიმყუროვე იყო, ყველაფერი ყავისფერ და თეთრ ფერებში იყო გაკეთებული, გარშემო ხის სკამები, ქოთნის ყვავილები და ვლადი იყო, დიახ ვლადი რომელიც დაცვის ოთახიდან, კამერებში ჩამძვრალი წყვილს თვალს ადევნებდა.
-ვლად არ ფიქრობ რომ უკვე მარაზმია?
-ანი მოიცადე!
-მგონი შვილი კი არა ქმარი უნდა წამეყვანა ფსიქიატრიულში.
წყვილა კვება დაასრულა.
-პატარავ ნაყინი გინდა?
-აუ კიი ძაან.
იუჯინმა ნაყინი შეუკვეთა.
-ანიი!
-რა იყო?
-შეხედე.
-რას?
იუჯინი ვალეს ნაყინს აჭმევდა.
-აბა ჩემო პატარავ პირი გააღე.
ვალემ პირი გააღო იუჯინმა კი ნაყინი თავის პირში ჩაიდო და ვალეს აკოცა, ნაყინი იუჯინის ენიდან პირდაპირ ვალეს ჩაადნა პირში.
-ხედავ? ხედავ!?
-ვლად სულ გააფრინე ხო? გეყოს!
-ანი ჩვენი შვილია და რა საზიზღტობებს აკეთებინებს.
-ვიცი მაგრამ ისევ 14 წლის არაა, მიეჩვიე უკვე მაგას, ის ოცი წლისაა და მშვენიერი შეყვარებული ყავს.
-ანი.
-რა ანი!? რა!? შეწყვიტე და აცადე.
სანამ ცოლ-ქმარი კამათობდა წყვილი კინოთეატრისკენ გაემართა.
-ბოლოს აქ ვიყავი 14წლის ასაკში.
-ეგ არაფერი კნუტო, ხშირად ვიაროთ ხოლმე თუ გინდა.
-მიყვარხარ.
-მაკოცე მაშინ.
ვალემ იუჯინს ლოყაზე აკოცა.
-მმმ რა ტკბილია პატარავ შენი კოცნა.
წყილმა ფილმს უყურა და პარკში გაემართა.
-კიდევ ერთი საათი გვაქვს კნუტო.
იუჯინმა ვალეს ხელი გადახვია.
-ერთი ძალიან ლამაზი ადგილი ვიცი.
-სად?
-პარკის ბოლოს.
ვალე და იუჯინი ათი წუთი სეინობნენ უზარმახარი ხეებოს ქვეშ, ბოლოს კი ერთ მყუდრო ადგილას მივიდნენ, სადაც ტირიფირ ხე პატარა სკამს ფარდათ ეფარებოდა.
-აუ იუჯინ რა ლამაზია.
-კი პატარავ.
იუჯინმა ტირიფის ,,ფარდა" გადასწია და ვალესთან ერთად სკამზე მოთავსდა.
-იუჯინ ძალიან ლამაზია.
იუჯინმა ვალეს სახეზე ხელი ჩამოუსვა.
-ჩემთვის ყველაზე ლამაზი შენ ხარ.
ვალეს ლოყები გაუწითლდა.
-ჩემი მორცხვი ვინ არისო?
იუჯინმა ვალეს აწითლებულ ლოყაზე აკოცა და ხელი გადახვია.
-იუჯინ...
-ხო პატარა, რა იყო?
-შენთან რომ ვიყავი მხოლოდ მამა იყო და დედა სადაა?
-პატარავ... დედა აღარ მყავს.
-მაპატიე.
-არაუშავს კნუტო, ყველაფერი კარგადაა.
-შეგიძლია მომიყვე რა მოხდა?
-კი...
იუჯინმა მძიმედ ამოისუნთქა.
-თექვსმეტი წლის რომ ვიყავი დედა დაორსულდა, ძალიან გამიხარდა, დაიკო მინდოდა, დედას ზედ დავფოფინებდი რომ ოღონდაც კარგად ყოფილიყო.
იუჯინმა თავი უკან გადაწია.
-იუჯინ მაპატი ნუ მოყვები თუ არ შეგიძლია.
-იუჯინმა თითქოს ვერ გაიგო ვალეს სიტყვები და მოყოლა გააგრძელა.
-ბავში დაბადების თანავე გარდაიცვალა.
ვალემ იუჯინს ხელზე ხელი დაადო.
-დედა კი... მართლაც შეიშალა, არარსებულ ბავშვს უვლიდა, საავადმყოფოში დავაწვინეთ.
იუჯინს ცრემლე წამოუვიდა.
-ერთი წელი იწვალა და ბოლოს... თავის პალატაში ნახეს მკვდარი.
წვილს შორის უხერხული სიჩუმე ჩამოვარდა, იუჯინი სიცარიელეში იყურებოდა, ვალე კი თავს დამნაშავედ გრძნობდა.
-იუჯინ...
ვალემ იუჯინს ცრემლები მოწმინდა და ჩაეხუტა.
-მიყვარხარ.
-მეც პატარავ.

------------------------‐-----------------------------------
ეს საბონუსე თავია, განტვირთვისათვის, ვეცდები გაგრძელება მალე დავდო.
სიუჟეტის მოფიქრება, გადმოცემა, ჩასწორება და გამართვა ბევრ ენერგიას წვავს.