"ကို..ကို"
နံရံနဲ့ လူတယောက်ကြားမာရှိနေသောကောင်လေးငယ်ထံမှ နာမ်စားတခုအား ထိတ်လန့်စွာဆိုလိုက်သည်။
"ဟင်.. ဘေဘီလေးက ဘာလို့ ဒီလောက်ဆိုးရတာလဲ "
"ကျွန်..တော် ဘာ ဘာလုပ်လို့လဲ"
"တကယ် မသိသေးတာလား က်ုယ်ပြောပြမှရမာလား ဟင်.. ဘေဘီလေးရဲ့"
ဟုဆိုကာ ရှောင်းကျန့်ကလေးငယ်ရဲ့ ခါးသွယ်လေးအား ဆွဲဖက်လိုက်သည်။
"ကို..ကို ဒါ ဒါ ပွဲထဲမာလေ ဘလိုဖြစ်နေတာလဲ"
မရဲတရဲလေးရိပေါ်ကိုကို့ကိုပြန်ပြောလိုက်မိသည်။ကိုကိုဒေါသထွက်ရင်နဲနဲကြောက်ဖို့ကောင်းသည်ဟုရိပေါ်ထင်သည်။
"မင်းလေးက ဘာလို့ဒီလိုဝတ်လာရတာလဲ ပြောစမ်းပါအုံး ကိုယ့်ကို"
" ကျွန်တော်ဝတ်ထားတာဘာဖြစ်နေလို့လဲ"
ဂျစ်သံလေးနဲနဲပါလာပြီဆိုတော့ ဘေဘီလေးကကိုယ့်ကိုမကြောက်ဘူးပေါ့ ကိုယ့်ကိုလာစမ်းချင်တာပဲ။
"မင်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံးကိုဘယ်သူပိုင်လဲ ဘေဘီ"
"ကျွန်တော် ပိုင်..အာ့ .. ကို..ကို ပိုင်ပါတယ်"
တိုးလျလျလေးထွက်လာသောအသံ..
စစပိုင်းမာ သူပိုင်တယ်ဟုပြောချင်နေသော်
ကလေးရဲ့ တင်ပါးအား တချက်ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။
"ဒါဆို ဒီလိုဝတ်ဖို့ ကိုကို ခွင့်ပြုသလား
ဘေဘီ"
"ခွင့် မ.. မပြုထားပါဘူး"
ခေါင်းငုံ့ရင်းသာ ဆိုနိုင်တော့သည်။သူလဲ ပြန်ပြောမယ်လို့ တွေးထားသမျှ ကိုကို့အရှိန်အဝါအောက်ကျရှုံးရပါပီ။
ကိုကိုက ဒီနေ့တအားချောနေတယ် လူတိုင်းကိုလဲ ပြန်ပြုံးပြတာ အလုပ်သဘောအရကို ဦးနှောက်က နားလည်ပေမဲ့ နှလုံးသားနုနုကတော့ နားမလည်နိုင်ပါဘူး ကိုကို က မကောင်းဘူး သူကျ မိမိုက်အောင်ဝတ်လာပြီး သူများ မိမိုက်တာကျ မနာလိုနေတာ ဟွန့်
"မင်းလေးက ဒီဝတ်စုံလေးနဲ့တအားလှတယ် ဒါပေမဲ့ ဒါက ကိုယ့်တယောက်ထဲကိုပဲပြရမှာမလား ဘေဘီလေးရဲ့"
"မင်းလေးရဲ့ ခါးသွယ်လေးတွေကိုရော ကိုယ့်တယောက်ထဲပြရမှာမလား ဘေဘီလေးက သိပ်ကိုဆိုးတာပဲကွာ"
"ဆိုးတယ် ဆိုတော့ အပြစ်ပေးရမှာပေါ့ ဟုတ်တယ်မလား ဘေဘီလေး"
