SOKAK BAŞI

BÖLÜM 7-KALBİNİN DURAĞI

Kapıda indirdi beni kollarından.Bende bu sırada tekrar uyudum."Bade,Bade" diye seslendi bana ama nafile.Tekrar yukarı çıkardı beni.
03:42
Herkes gitmişti.Baran beni kendi yatağına yatırmış,rahatsız olmamam içinde kendisi oturma odasında yatıyordu.Gözlerimi araladım.Elbisemle yatmıştım.Tabiki değiştirmeye fırsat bile olmamıştı.Yerimden doğruldum,yatak odasından çıktım ve kapıya doğru ilerledim."Nereye gidiyorsun bakalım?" yerimden sıçradım.Bana güldü."Ee,eve." Dedim şaşkın bir sesle.
12:02
Gözlerimi ikinci defa araladığımda beni puslu bir hava karşıladı.Ayağa kalkıp banyoya yöneldim.
Yüzümü yıkadım,dişlerimi fırçaladım. Giyinme odama girdim.

Giyinip hastaneye -Bade hemşire bu arada- gitmek için evden çıktım.Bir taksi çağırıp bindim.İş yerimin ismini verdikten sonra çantamdan telefonumu çıkardım.Sosyal medyada gezinirken gelen bildirime baktım.
K.Baran fotoğrafını beğendi.
Bana ismi tanıdık mı geliyordu.Baran'ı biliyordum ama hesabın ona ait olduğundan emin olamadım.Profile tıkladım.Gönderilerine baktım.
Yüzü görünmüyordu.Birine tıkladım.

          Fotosu

  
"Abla burası mı?" Dedi şoför."Evet,evet.Ücretim ne kadar?" Dedim çantamı koluma takarken."120 lira ver abla sen." Parayı uzatıp kapıyı açtım.Hızla hastaneye doğru yürüdüm,giyinmek için içeriye girdim.Bazı işleri hallettikten sonra acıktığımı hissettim.Kafeden kahve ve tost alıp terasa oturdum.Bir yandan Baran'ın Instagram hesabına bakıyor,bir yandan da tostumu yiyordum.Fotoğrafları kaydırıyordum.Durdum,yüzünün tam fotoğrafını bulmuştum.Artık molamın bittiğini fark edince telefonu cebime atıp kahvemi bitirdim.Kalkıp kafenin içine doğru yürüdüm.Asansöre binip hastaların olduğu kata çıktım.

17:02

Hastaneden çıktıktan sonra gelen ilk otobüse bindim.Parayı uzattıktan sonra koltuklardan birine oturdum.Çantamdsn telefonu çıkardım ve Baran'a yazdım.İlk başta sadece nasılsın demeyi düşündüm,sonradan sildim.Bir mesaj yazmak bu kadar zor olamaz değil mi Bade?
Yazmak için bahane aramıyorum.Sonuçta  komşuyuz,birbirimizi tanımamız lazım.Öyle değil mi?
En sonunda yazdım.

"Nasılsın Baran?Umarım günün iyi geçiyordur."
Bu nasıl bir mesaj ya.Sanki kankama iyi günler mesajı atıyor gibi hissettim resmen.Mesajım mavi tık oldu anında.Demek ki o da benim yazmamı bekliyormuş.Evet Bade kesinlikle ya,o da sana hayrandı zaten.Sadece 2 saat gördüğü komşusunun sohbetinde onun yazmasını bekliyecek kadar değil mi?

"İyiyim Bade sen nasılsın,
Bir sorun yok değil mi?"

Bak gördün mü içimdeki ses,hemen cevap verdi! Resmen içimdeki sesle kavga ediyordum ya.Derin bir nefes alıp mesaj yazdım.

"İyiyim bende teşekkür ederim,sorun yok bu arada.Merak etme."

"Hep iyi ol Bade.Şu an evde değilim de sonra konuşsak olur mu?"

"Neredes-" sil sil sil sil... Sanane Bade.Neredeyse nerede.

"Bade.Orada mısın?"

"Evet evet,buradayım.Tamam sana iyi eğlenceler."

"Eğlendiğimi kim söyledi ;)"

"Nasıl yani?"

"Ya iş görüşmesindeyim de,sıkıldım zaten.Mesaj yazman iyi oldu yani."
Hiç birşey yazamadım.Ne yazabilirdim ki... "Rica ederim Baran.İstersen geleyim de sohbet edelim." Mi yazsaydım.Emoji bırakıp WhatsApp'dan çıktım.Tam ayağa kalkarken bir durak geçtiğimizi gördüm.Hemen indim otobüsten.Aklımda Baran'ı taşırken bir yandan da,"Senin yüzünden durağı bile geçtim."
Öyle ya,ben onunla mesajlaşırken durağı geçmiştim.
Onun kalbinin durağı...
Evet,yanlış yola girdim.Hem sokaklar arasında hem kalbimde hem kalbinde...

Ayy,en güzel yerler başlıyorr.Bade Baran'ın kalbindeki yanlış yollara girdi.İlerde tahmin edemeyeceğiniz şeyler olacak.Şimdilik klasik takılıyoruzz.Görüşmek üzeree!
:))