💘💘ခ်စ္ျခင္းအတၱတို႔၏ ဆုံမွတ္💘💘
Part ♡ 15 ♡
"ရွင္!!!!!ပကတိက ဘာလို႔လက္မွတ္ထိုးရမွာလဲ"
အကိုေလးေခၚလာသည့္ အိမ္ထဲတြင္ေတာ့ လူႀကီးအနည္းငယ္ႏွင့္ ေရွ႕ေနျဖစ္သူအကိုေလးသူငယ္ခ်င္းရယ္တျခားတစ္ေယာက္အပါအဝင္ရွိေနေလသည္
မဆိုင္းမတြ ပကတိအားလက္ထပ္စာခ်ဳပ္၌ လက္မွတ္ထိုးရန္ေစခိုင္းေနသျဖင့္
ပကတိ အျဖစ္အပ်က္တို႔အား လိုက္မမွီစြာ ေမးမိေပမယ့္ မည္သူမွ် ျပန္ေျဖလာျခင္းမရွိစြာ
အားကိုးတႀကီး ၾကည့္မိေလေတာ့ လူႀကီးေတြနဲ႕တျခားသူမ်ားက ေခါင္းငုံ႕လ်က္သား
အကိုေလးသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္မွာ ၿပဳံးစိစိ
အဓိကတရားခံအကိုေလးအားၾကည့္မိေတာ့
"လက္မွတ္ထိုးလိုက္"
"ဒါေပမယ့္ ဒါကလက္ထပ္စာခ်ဳပ္ေနာ္"
ဓန စကားရွည္လွသည့္ပကတိအားစိတ္မရွည္ေတာ့စြာ
"ေအး ငါကစာမတတ္ဘူးဆိုေတာ့...."
"ဘာလို႔ ပကတိက အကိုေလးနဲ႕ဒီစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးရမွာလဲ"
"က်စ္!!!!! မင္းငါနဲ႕ခဏလိုက္ခဲ့"
ဟုဆိုကာ ပကတိအားအေပၚထပ္က အခန္းထံ ဆြဲေခၚသြားေလသည္ဂ်ိမ္း💥💥💥
ဓန တံခါးအားေဆာင့္ပိတ္ကာ ဒီေန႕မွစကားေတြသိပ္ေျပာေနသည့္ပကတိအားခပ္စူးစူးၾကည့္ေပးလိုက္မိသည္
"အကိုေလး ပကတိကိုအိမ္ျပန္ပို႔ေပးပါ"
"ပကတိ ငါတစ္ခါပဲေျပာမယ္ ေသခ်ာနားေထာင္ မင္းငါနဲ႕လက္ထပ္ကိုထပ္ရမယ္ အေၾကာင္းျပခ်က္က ငါ မင္းကို....ခိုး...ေျပး...လာ...တာ"
အကိုေလးရဲ႕ တစ္လုံးခ်င္းေျပာလိုက္ေသာ စကားစုေၾကာင့္ ပကတိေခါင္းအားမိုးႀကိဳးပစ္ခ်လိဳက္သလိုလို
ဒါ...ဒါ...အိပ္မက္ပဲျဖစ္မွာ
အရင္ကအကိုေလးလက္ထပ္ရမယ္ဘာညာေျပာသည္မ်ားရွိေသာ္လည္း ပကတိအတည္ေျပာျခင္းဟုမထင္မိခဲ့
ခုေတာ့ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးရမည္တဲ့
ထို႔အျပင္ ပကတိကိုခိုးေျပးလာသည္တဲ့လား
"မျဖစ္နိုင္တာ အကိုေလးဟာသကရီမွမရီရတာ"
ခုထိေၾကာင္ေတာင္ေတာင္လုပ္ေနေသာ ေကာင္မေလးေၾကာင့္ တိုလာသည့္စိတ္အား အတင္းခ်ဳပ္ထိန္းရင္း
"ငါ ဘယ္တုန္းကစေနာက္ဖူးလဲ"
"ဟင့္အင္း ပကတိ ျပန္ေတာ့မယ္"
အျပင္သို႔ထြက္ေျပးရန္ ျပင္ေနသည့္ ေကာင္မေလးအား လက္မွအတင္းဆြဲကာ နံရံထက္ဖိကပ္ပစ္ရင္း
"ဒီအခ်ိန္ဆို စံအိမ္တစ္ခုလုံး မင္းကိုငါခိုးေျပးလာတယ္ဆိုတာသိသြားေလာက္ၿပီ ဆိုေတာ့....မင္းတစ္ခုေ႐ြး ခုေအးေအးေဆးေဆးလက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးမလား
ဒီေန႕ပဲ မဂၤလာဦးၾကမလား"
ေနာက္ဆုံးစကားႏွင့္အတူအၾကည့္တို႔က ျဖဴဆြတ္ေနေသာ ကုတင္ထက္ ၫႊန္ျပကာ ဆိုလိုက္လွ်င္
ပကတိ စိတ္ထဲစိုးထိတ္သြားရေလသည္
"ဘာလို႔ပကတိမွလဲ တျခားသူေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတာကို ပကတိက အကိုေလးရဲ႕ေစ့စပ္သူေလာက္ေတာင္ၾကည့္မေကာင္းတာ ဉာဏ္လဲမေကာင္းဘူး ေနာက္ၿပီး....."
"က်န္တာမလိုဘူး မင္းဆိုရင္ရၿပီ"
"ဟင္...."
" ေသခ်ာနားေထာင္ ပကတိ ငါမင္းကိုလက္ထပ္တာ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္မွမဟုတ္သလို ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွမရွိဘူး ဒီကမာၻမွာ ငါလက္ထပ္ခ်င္တဲ့တစ္ဦးတည္းေသာမိန္းကေလးကမင္းပဲ"
"ဒါေပမယ့္......"
"ခုလုပ္ေနတာေတြက လိုအပ္လို႔လုပ္ေနတာေတြခ်ည္းပဲ မင္းကိုငါတန္ဖိုးမထားတာမဟုတ္ဘူး မင္းကိုငါဘယ္လိုသတ္မွတ္ထားလဲဆိုတာ အနာဂတ္မွာ မင္းျမင္လိမ့္မယ္ ခ်စ္လားလို႔ေတာ့ မေမးနဲ႕ အဲ့ေမးခြန္းက ငါကိုယ္တိုင္အေျဖမထြက္ေသးတဲ့ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ပဲ တစ္ခုေတာ့ေသခ်ာတယ္ မင္းကငါ့အတြက္ တစ္ေယာက္တည္းေသာပဲ....'
".........."
ပကတိ ဘာစကားေျပာရမည္မွန္းမသိစဥ္မွာပဲ
သူက ပကတိမ်က္ႏွာထက္မွဆံပင္တို႔အား လက္ျဖင့္ဖယ္ေပးရင္း
"ကိုယ့္စကားနားေထာင္.....လိမ္မာတယ္"
ဟုဆိုကာ နဖူးထက္ ခပ္ေႏြးေႏြးအထိအေတြ႕ေလး
ဒီတစ္ခါလဲ ပကတိမွာ ျငင္းဆန္နိုင္ခြင့္မရွိ
အကိုေလးရဲ႕ စကားလုံးေတြအနမ္းေတြၾကား ပကတိဟာ ေက်ာ့ကြင္း၌မိေသာ သားေကာင္ပမာ
ပကတိကမ႐ုန္းထြက္နိုင္တာလား
သို႔မဟုတ္
ပကတိကိုယ္တိုင္က မ႐ုန္းကန္ခဲ့သည္လား
ပကတိဟာ အကိုေလးေစစားရာ၌
ေနနိုင္ႏွင့္ေအာင္ျမင္မွာလဲ ခုနတုန္းကထပဲ ျငင္းခုန္ၾကေတာ့မလိုပုံစံေတြျဖင့္
ခုတြင္ေတာ့ ရွင္းပကတိကလဲ ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္အလားဓနစကားအတိုင္းသာ လုပ္ေန႐ုံမွ်မက
ဓနမ်က္ႏွာထက္လဲ မျမင္စဖူးအၿပဳံးေတြျဖင့္"လက္မွတ္ထိုးလိုက္ေလ"
အကိုေလးစကားအဆုံး တုန္ရီေနေသာ လက္တို႔ျဖင့္ ေဘာပင္အားကိုင္လ်က္
ဓနဟူသည့္ အကိုေလးရဲ႕ လက္မွတ္လွလွနံေဘးယွဥ္လ်က္တြင္ ပကတိဟူေသာ အမည္ေလးေရးထိုးလိုက္မိသည္
ပကတိလုပ္ရပ္ေတြက မွန္ကန္ရဲ႕လားမသိေတာ့
ပကတိပုခုံးအားဖက္ကာ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ေတြအားၾကည့္ကာ သေဘာတက်ၿပဳံးေနသည့္ အကိုေလးအားၾကည့္ကာ ပကတိရင္ထဲ ငလ်င္တို႔လႈပ္ခတ္သြားသလိုလို" ေက်းဇူးပါပဲ"
ေရွ႕ေနႏွင့္ လူႀကီးတစ္ခ်ိဳ႕အား ႏႈတိဆက္ေနေသာ သူ႕နံေဘးတြင္မလႈပ္မယွက္ေက်ာက္႐ုပ္အလားရပ္ေနမိသူကပကတိပင္
"အိုေအာင္မင္းေအာင္ေပါင္းဖက္နိုင္ပါေစကြာ"
"အခ်စ္ခရီးလမ္းေျဖာင့္ျဖဴးသာယာပါေစ"
စသည့္ဆုေတာင္းစကားတို႔အားနားထဲဝင္တစ္ခ်က္ မဝင္တစ္ခ်က္
အျဖစ္အပ်က္တို႔က သိပ္ကို ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္မလား"ေဟ့ေရာင္ ဒီေန႕ပါတီက်င္းပသင့္တယ္မလား မင္းရဲ႕ေနာက္ဆုံးလူပ်ိဳညေလး"
"ဒီည မင္းရွယ္ျပဳစုရမယ္"
"ေနာက္မွပဲ ဒီညသူတစ္ေယာက္ပဲ ေၾကာက္ေနလိမ့္မယ္"
"အဟားးးး ဘာလဲ မဂၤလာဦးမလို႔လား"
"ေဟ့ေရာင္ဓန သိပ္မဆိုးနဲ႕ကြာ မင္းမိန္းမက အားနည္းတဲ့ပုံေလး"
"သူေတာင္းစားေတြ မင္းတို႔ကိုယ့္ေျခေထာက္နဲ႕ကိုယ္ထြက္သြားမလား ငါဆြဲထုတ္ရမလား"
"အဟမ္း ငါတို႔ကပဲ အလိုက္တသိထြက္သြားေပးပါ့မယ္ ငါ့အတြက္မိန္းမေလာင္းေလးေမြးေပး"
"ေသနာ!!!!!"
"ဟားဟားဟား...."
ပကတိမွာ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ စေနာက္မႈေၾကာင့္ ထားစရာမ်က္ႏွာပင္မရွိေတာ့ေပသူ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြထြက္သြားေတာ့မွ သူကပကတိအားေသခ်ာၾကည့္ေနျပန္သျဖင့္ ပကတိမေနတတ္စြာ ေခါင္းအားငုံ႕လ်က္သာ
" ဒီမွာပဲ ရပ္ေနေတာ့မွာလား"
"အာ....ဟင္"
"ေရသြားခ်ိဳး တစ္ေန႕လုံးကေလးေတြနဲ႕ေနခဲ့တာမလား"
"အိမ္မျပန္ဘူးလားဟင္"
ထိုေမးခြန္းအား သူ႕ကိုအရဲစြန့္ေမးမိေတာ့
"ခိုးေျပးလာတာကို ညမအိပ္ဘဲ အိမ္ျပန္ပို႔ရေအာင္ ငါခိုးေျပးတိုင္းေဆာ့ေနတာမဟုတ္ဘူး"
"ဒါေပမယ့္....ပကတိမွာ အဝတ္လဲစရာမပါဘူး"
ပကတိကိုယ္ထက္ဝတ္ထားသည့္ အျပာႏုေရာင္ ခ်ည္ဝမ္းဆက္ေလးအားငုံ႕ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္လွ်င္
"ေရသာသြားခ်ိဳး ဘာမွစိတ္မပူနဲ႕"
"ဟုတ္"