Doğa'nın Rüzgar'ı

Acı

Canım acıyordu.Hemde çok fena...Bu kez manevi olarak değildi...Gerçekten acıyordu canım...

Gözlerimi açmaya çalışsam da başaramadım.Bir şey yakıyordu bedenimi sanki.Damarlarımın her miliminde hissediyordum bunu.Neredeydim?Bunu bile hissedemiyordum...Vücudum gittikçe uyuşmaya başlamıştı.

Beklemediğim bir şekilde dudaklarımdan "Hey!" çıktı.Bunu neden söylemiştim?Kafam yerinde bile değildi."Ney?" dedi bir ses.Yanımda biri mi vardı?Bu bir kadındı.Sesi çok tanıdık gelmişti ancak bunu bile hatırlayamıyorum. "Siz kimsiniz!?" dedim yüksek sesle.Kadın konuşmadı. "Ne yaptınız bana?" dedim tekrardan. "Attığın mesajı unuttun mu?" dedi kadın.Ben ablamı bulacaktım!Evet bunu kabul etmiştim. "Hayır" dedim net bir sesle. "Ablamı bu şekilde mi buldurcaksınız bana?" diye sorunca kadın konuşmaya başladı "Önce güvenini sağla....Seni bir konuşturalım." ayağa kalktı ve önümde durdu.Ardından yanımda duran bıçağı aldı.Gözlerime bir bant geçirdi ve ardından önüme oturdu. "Söyle bakalım şirine..."
dedi kadın evet şirine!?Bunu sadece Rüzgar söylerdi.Bunu hatırlayabiliyordum.Ama sadece Rüzgarla ilgili şeyleri....Kadın devam etti "Neden o yetimhanedesin?".Bu sorunun cevabı aslında vardı ama ben bunu 9 senedir kabullenemiyorum... "Bilmem" dedim kısık bir sesle.Kadın küçük bir kahkaha attı "Vay be!Dokuz senedir kaldığın yetimhanede neden durduğunu bilmiyorsun!İnanılmaz değil mi?!" dedi ve yüzüme sert bir yumruk geçirdi.Dudağımı patlamış hissediyordum.Yanan yüzüm ve dudağımın acısıyla inleyip yere yığıldım."Kalk!" diyerek omuzlarımdan tuttu ve tekrar dikilmemi sağladı. "Neden oradasın Doğa?" evet!Yine bildiği bir şey...İsmim! "Herşeyimi biliyorsun!" diyerek yere öksürdüm.Tekrar başımı kaldırıp "neden durduğumu mu bilmiyorsun?" dedim. "Evet!Maalasef ki öyle.Herşeyini öğrendik ama neden burda olduğunu öğrenemedik..." dedi. "Ben mi?Benimle ne alıp veremediğiniz var acaba?BENDEN NE İSTİYORSUNUZ?Neden beni çözmek için çabalıyorsunuz?" dedim titreyen sesimle. "Ya bilmiyormuş gibi davranma.Baban kumarbazın teki be!Sence ne yapmaya çalışıyoruz?" dedi. "O zaman ablamı neden ablamı bulmama yardım ediyorsunuz!?" dedim sesimin yükseldiğini fark etsemde. "Belkide sen çözmek için değilde sana ablanı vermemiz karşılığında baban hakkında bilgileri bize vermen için çabalıyoruzdur?" dedi. "Ben babam hakkında hiçbirşey bilmiyorum emin olun ki." deyince kadın derin bir nefes verdi. "Sana hemen inanmayacağımızdan da sen emin olabilirsin." dedi.Sadece iç çektim. "Neden yetimhanede olduğunu söyleyecek misin?" dedi. "Babam yüzünden!Bunu biliyorsunuz konuşturmayın beni!" dedim ve kadının gülümsediğini hissettim. "Seni konuşturmak kolay olacak gibi.Ne dersin?" dedi ve bu kez ben kahkaha attım. "Herşeyden bu kadar emin misin?" dedim. "Ben sana sadece cevabını bildiğin soruları cevaplıyorum.Beni ölçüyorsun.Bana güvene bilecek misiniz?Güvene miyecek misiniz?Bunu test ediyorsunuz.Beni bu kadar aptal sanmayın.Mesajdada belirttim." dedim.Belkide kendi sandığımdan bile akıllıyımdır. "Kendini fazla görmeye başladın!" dedi ve ayağa kalkıp bana iyice yaklaştı "Moralini mi bozdum güzellik?" deyince eline uzakta ki masaya doğru uzattı ve üstünden kaleme benzer birşey aldı.Bana yaklaştı tekrardan.Yaklaştıkça elinde ki şeyin iğne olduğunu gördüm.Daha kendimi bile koruyamadan koluma sapladı.O an ki acıyla inledim ve sadece gözlerimin kapandığını hissettim....