10.bölüm Komik Anlar

2.9K 85 74
                                    

-"Güzelim dur sakin ol.."

Ben bir yandan Onur'a bakarken diğer yandan ise çocuklar bizi darlıyordu. Vallahi kızmamak için zor tutuyordum kendimi.

-"Çocuklar artık bizi salar mısınız? Bakın babanız çok yorgun.." dedim bıkkınlıkla.

Ardından hemen Onur'a döndüm.

-"Onur hemen Burak ve Mert'i ara yoksa bayılıcam şuraya, hepsine birden nasıl yetişiyim ya? On kollu muyum ben yahu?!" dedim sinirle.

-"Tamam güzelim, tamam şimdi sakin ol.. Bak çok sinirlisin kurban olayım bir şey yapma.." dedi Onur dalga geçerek.

O an ona o kadar sinirle baktım ki, korkuyla yutkundu ve hemen telefonu eline alıp Burakları aradı.

Telefon açıldı.

-"B-Burak abi, acil gelmeniz lazım.." dedi kekeleyerek.

İç sesim kahkaha atarken ben kendimi gülmemek için zor tutuyordum. Ama ciddi olmam lazımdı.

-"Abi çabuk gelin yoksa yengeniz beni yiyebilir... Allah aşkına hadi!"

Telefonu kapattı ve bana baktı.

-"Güzelim nasılsın?" dedi tereddütle.

Arkamızdan çocuklar oyun oynadığı için bağırışma sesleri geliyordu.
Kendi odaları varken neden bizim odamızda oynuyorlar? Çok anormal...

-"Gördüğün gibi sinirliyim Onur hemde çok sinirliyim, hatta ciddi manada seni bile yiyebilirim.." dedim sert bir bakış atarak.

Gözlerini korkuyla açtı ve kekeleyerek söze girdi :

-"Ha-Hayır güzelim benim, sakin olabiliriz dimi.. Ben şimdi kızarım onlara.." dedi ve bağırdı.

O an korkuyla irkildim.

-"Çocuklar!" dedi ama kızarak değil.

Gece ile Güneş bize donmuş bir şekilde bakarken Onur olanları düzeltmeye çabalıyordu.

-"Şimdi, yani şimdi.. Ee Burak amcanlarınız geliyor hadi gidip kapıyı açın!" dedi.

Onlar sevinçle odadan çıkarken bende yerimden kalkıp odanın kapısını kapatıp kilitledim.

Sonra kahkaha atmaya başladım. Onur bana şaşkınlıkla bakarken ben ise kahkaha atıyordum.

-"Cidden Onur nasıl kandın ama.." dedim gülerek.

-"Ne demeye çalışıyorsun güzelim?"

-"Ne güzel korktun benden?!" dedim gülerek.

O da gülümsedi ve ben gülerken o ise ayağa kalkıyordu ve bu sefer kolunu çok iyi kullanıyordu..

-"Neden ayağa kalktın Onur?" dedim korkuyla ve hemen ona yaklaştım.

Ardından beni kollarımdan tuttu.

-"Onur ne yapıyorsun?"

Sonra sırtımı duvara yaslattı.

-"Bir süredir yakın olmamıştık.." diye mırıldandı.

derin nefes verdim.

Bir süre sonra içeriden bağırışma sesleri gelmeye başladı.

-"Onur ne oluyor?!" dedim korkuyla.

-"Burada kal.." diye fısıldadı ve beni odada bıraktı.

-"Ya Onur!" diye bağırdım sinirle.

Bunun o huyundan nefret ediyordum.

          

-"Onur?!" diye bağırdım.

*ONURDAN*

Hızlı ve korku dolu adımlarla salona girdiğimde gördüğüm manzara ile şok olmuştum.

-"Lan ne yapıyorsunuz siz yerde?!" dedim şaşkınlıkla.

Mert en altta olmak üzere, Burak onun üstünde, Burak'ın üzerinde Güneş ve kenarda gülmekten yerlere yatan Gece...

Ne güzel bir manzara değil mi?

-"ABİM KURBANIN OLAYIM AL ŞU ÖKÜZLERİ ÜZERİMDEN!" diye bağırdı Mert.

Ben gülsem ki kızsam mı bilememiştim.

-"Olm siz adamı delirticek misiniz?! Ödüm koptu size bir şey oldu diye?!"

-"Zaten oluyor abi!" diye devam etti Mert.

Onlara doğru ilerledim. Güneş'i zar zor da olsa Burak' ın üzerinden aldım.

-"Burak artık in Mert'in üzerinden!" dedim gülerek.

-"Ay abi rahatmış bura ya.." dedi Burak pişkin pişkin.

Burak'a doğru doğruldum. Belinden tutup kendime çektim. O kadar ağırdı ki en sonunda bende arkaya doğru düştüm.

-"Lan Burak?!" dedim inleyerek.

Çocuklar ise gülmekten yere yatmışlardı.. Cidden o kadar komik bir durumda mıydık ya?

-"Allah'ım çok şükür?!" dedi Mert ve yerden kalktı.

Ama bu seferde Burak benim üstümdeydi.

-"Burak, Allah'ın cezası?! Sıçıcam şimdi ağzına?!" dedim bağırarak.

Ardından zorla Mert'e döndüm.

-"Olm ben seni kurtardım şimdi sen beni kurtar lan?!"

-"Öff abi ya siz de ne gıcık çıktınız! Kucağınız rahattı! Aman Mert'e gerek yok ben kalkarım." dedi Burak triple.

-"Şükür Burak şükür! Ne yiyorsun lan sen iftarda? Tüm masayı yemiş gibisin resmen!" dedim gıcık bir ses tonuyla.

-"Onur sen benim yediğim yokmaları mı sayıyorsun Allah aşkına? Öyle olsun.." dedi Burak.

Sıkıntıyla ofladım. Burak ile uğraşmaktan Zeynep'i odada unutmuştum kahretsin?! İnsan karısını unutur mu ya?

Hemen ayağa kalkıp odaya doğru gittim. Cebimden anahtarı çıkartıp kapıyı açtım. Malum Zeynep hanımda kapının dibinde ; kaşları çatık, kollarını göğüs hizasında birbirine bağlamış bekliyordu.

İşte şimdi sıçtın Onur Boysan..

-lan insan karısından korkar mı? Hanımcı Onur!

Diye bas bas bağırıyordu iç sesim.

-"Sevgilim.. Nasılsın?" dedim gülümseyerek.

-"Baya iyiyim Onurcum gördüğün gibi.. Siz içeri de eğlenin ve beni çağırmayın ha..! Öyle olsun! Konuşma benimlen?!" dedi ve arkasını döndü ardından yatağa gitti.

-"Zeynep, Zeynep! Kurbanın olayım yapma?!" dedim kendimi acındırarak.

Bu taktiğim her zaman işe yarar bir kere :D

-"Zeynep sen bana küsersen ben ölürüm biterim.. Kendimi yerlere atarım.." dedim ayaklarına kapanıp.

Zeynep ise bana başladı yine.. Diye bakıyordu.

-"Onur iyi misin? Görende sanki ölüyorum sancak?" dedi gülerek.

Bu sefer ciddi ifade takınan bendim. Yerden kalktım ve yanına oturdum.

-"Güzelim bir daha ölüyorum felan o tür şeyler söyleme, moralim bozuluyor."

Evet, gerçekten de moralim bozuluyordu, çünkü aklıma Zeynep'in vurulduğu gün geliyordu..

-"Tamam Onur tamam, sen iyileşmişsin bakıyordum da?"

-"A-Evet evet, senin sayende.." dedim ve yanağını öptüm.

Bana gülümsedi. Sonra tekrar söze girdim :

-"Hadi gel içeri gidelim.."

-"Tamam.."

Zeynep ile içeri doğru gittiğimizde çocuklar gülmeyi bırakmıştı öylece yerde yatıyorlardı. Nefes nefese hemde!

-"Çocuklar artık yerden kalkıcak mısınız?" dedi Zeynep.

*ZEYNEP'TEN*

-"Annecim biz burada kaldık, kalkamıyoruz.. Ama yanındaki yakışıklı beyefendi beni kucağına alabilir.." dedi Gece.

Burak'ın arkamızdan 'oha be amcasına demiyor babasına diyor, kıskandım açıkçası.' dediğini duydum.

-"Olur neden olmasın?" dedi Onur ve onu kucağına aldı.

-"Ee o zaman da yakışıklı beyefendinin yanında ki, güzel hanımefendi de beni kucağına alabilir mi?" dedi Güneş gülerek.

Onur' a döndüğüm de ise kıskanmış bir ifade ile söze girdi:

-"Güneş oğlum iyi ki kucağımda Gece var çünkü seni yakalarsam işin bitecekte o yüzden."

-"Eyvah.. Anneme iltifat ettim diye babam yiyecek galiba beni.." dedi Güneş korkarak.

Ardından salondaki herkes kahkahaya boğulmaya başladı.
Güneşte yerden kalktı...

______________________________________

Size gidene kadar son son bölüm atayım dedim.

Biliyorum bölüm biraz saçma oldu ama bu aralar yazmak istemediğimden ne yazacağımı bilmiyorum.

Eğer hesabımda yaptığım açıklama bakmadıysanız bakın...

Oylarınızı ee yorumlarınızı bekliyorum görüşmek üzere.. <3

Karantina Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin