FERRARI LOVE STORY F1 fanfiction Charles Leclair

Drie maanden later

Het is al drie maand later en heb niets meer gehoord van Charles. Ik denk dat hij mij de tijd heeft gegeven om van mijn gevoel af te komen, zodat we goede vrienden kunnen zijn. 
Ik besluit daarom nu maar een berichtje te sturen naar Charles.

Megan: Hey Charles hoe is het?

Ik verstuur het en loop dan naar beneden om een kop koffie te pakken.
Ik zie mijn moeder op de bank tv zitten te kijken.
Ik ga met mijn kop koffie dan naast haar zitten en kijk mee.
'Dit weekend is er weer een formule race. Ga je kijken?'
'Oh zeker mam, ik ben zoals gewoonlijk voor Charles.' Ik zeg het heel enthousiast. Ik kijk nu elke race met mijn moeder sinds ik terug ben van schoolreisje.
Opeens hoor ik mijn telefoon overgaan en kijk ik wie het is. Ik voel me meteen blij en warm worden als ik zie dat het Charles is.

Charles: Hey Megan, hoe is het met jou? Met mij gaat het goed. Volg je de andere race nog op tv?

Megan: Ja ik volg alles. Je doet het best goed. Maar mis je wel. Ik denk veel aan je. Maar wou eerst even na denken en mijn gevoel aan de kant zetten.

Charles: is dat een beetje gelukt?

Megan: Ja denk het wel. Maar jou vergeten kan ik niet.

Charles: Dat is lief. Ik kan jou ook niet vergeten.

Megan: Maar nog sorry tijdens de Race had nog niet eens de tijd om sorry te zeggen van mijn gedrag. Ik ging met mijn gevoel mee en lust. Ik moet dat niet doen. Ik moet bij mijn verstand blijven.

Charles: inderdaad. En dat doe je toch nu?

Megan: Ja. Ik focus me goed op school. Heb goede cijfers. En het verslag had ik trouwens een acht op.

Charles: goed zo. Dat ik belangrijk.

Megan: Maar wat doe je in de weken die je vrij bent?

Charles: Veel trainen, maar ook met vrienden afspreken.

Megan: Leuk

Charles: Ja.

Megan: Ik moet gaan. We spreken elkaar snel weer

Charles: Als je wilt kunnen we video bellen morgen avond?

Megan: Is goed.

Charles: zeven uur Nederlandse avond tijd?

Megan: Is goed leuk.

Ik sluit me telefoon en mijn moeder kijkt me vragen aan.
'Wie was dat? Waarom straal je helemaal? Ben je verliefd?' Ik moet lachen.
'Ja een beetje. Maar we doen rustig aan. We zijn vrienden.' Ik zeg het en me moeder gaat rechtop zitten.
'Wie is het?' Ik moet blozen.
'Niemand bijzonder.' Ik sta dan op en pak mijn koffie kopje.
'Wie dan?' Vraag me moeder nog een keertje.
'Charles Leclerc van formule één.' Ik zeg het nu geïrriteerd, maar mijn moeder kijkt me ongelovig aan.
'Ik geloof het niet.'
'Oh echt  niet?' Ik liet mijn moeder zien wie het was, op mijn telefoon.
'Leuk.' Ik moet blozen.
'Daarom ben je altijd zo fanatiek voor Charles leclerc.' Ik knik, en sta dan op.
'Ik ga naar boven.' Zeg ik en loop dan naar boven.

Als ik dan op insta kijk zie ik opeens een verhaal van Charles voorbij komen.
Ik luisterde het en kwam er achter dat hij een piano liedjes had geschreven.
Ik zoek het nummer op YouTube en luister en na.

Ik voelde me zo relext en rust worden van het liedje dat ik op me bed ga liggen en relexend het liedje de heel avond luister.

De volgende ochtend.

Ik wordt wakker van mijn wekker. En loop naar beneden. Ik doe mijn ochtend rituele zoals gewoonlijk en ga daarna naar school.
Als ik op school aankom zie ik Alice al naar me toe komen lopen.
'Hey Alice. Ik moet je wat laten horen.' Ik zet het nummer vna Charles leclerc op en zie Alice aandachtig luisteren.
'Wat vindt je er van?' Ik zie Alice glimlachen.
'Heel mooi. Maar wie is dat?' Ik moet blozen.
'Oh wacht... zeker ene Charles leclerc.' Ik moet lachen.
'Misschien wel.' Ik zie Alice lachen.
'Heb je al contact gehad met hem?' Ik knik.
'Vanaovnd gaan we video bellen.' Ik moet blozen.
'Oh echt wat leuk.' Ik zie Alice glimlachen.
'Zo bitch wat is er zo te lachen over leclerc.' Ik heb die hoofd al een maand niet meer gezien.
'Oh hey bemoeial.  Wat wil je weten?' Ik zie Lucy mij aankijken.
'Oh ja die man is op zoek naar jou. Dacht je echt dat ik je er mee weg liet gaan. Charles is er nu niet meer om je te beschermen. Dus zal uitkijken.' Ik zie Lucy weglopen.
'Waar heeft Lucy het over?' Vraag Alice me nu met een bezorgd blik.
'Um. Niets. Dit is iets tussen mij en haar.' Ik loop weg naar mijn kluisje om mijn gym kleding te pakken.

Na school loop ik naar de fietsstalling. De rest van de dag heb ik Alice niet meer gezien. Ze is waarschijnlijk boos op mij omdat ik niet vertelde wat er aan de hand is.
Ik stap op mijn fiets en fiets naar huis.
Als ik thuis ben loop ik direct naar boven. Ik haal mijn Engels boeken er uit en begin aan het leren van woordjes.
'Zo jij bent meteen enthousiast met leren?' Ik zie mijn moeder binnenkomen met een glas limonade. 
'Ja, ik moet nu echt een keertje een volgende halen voor Engels.' Ik zie mijn moeder lachen.
'Fijn dat je het zo goed oppakt.' Mijn moeder geeft me een kus op mijn hoofd en loopt dan naar beneden.

Na het eten loop ik naar boven en open ik mijn laptop alvast.
Ik moet nog een half uur wachten dus besluit ik lekker zijn piano stuk op te zetten.
Ik denk ondertussen na over de dag en voel me best ellendig.
Moet ik Charles er mee lastig vallen, of niet.
Moet ik hem weer in vertrouwen nemen. Ik haat Lucy zo erg. Opeens krijg ik een flashback.

-Flashback-

Ik voel dat ik wakker wordt. Het is vochtig om me heen. Ik voel dat ik vastgebonden ben. Ik probeer wat te zien maar zie niets. Alles is donker zwart. Ik gil alles uit van angst.
'Laat me los... laat me gaan!'
Opeens voel ik handen mijn lichaam raken. Ik besef mijn kleding is uit.
Ik gil nog hard en harder. Maar niets werkt. Dan hoor ik gelach.
'Hm je bent wel een sletjes he.' Ik hoor dat het Lucy is.
'Wat doe je. Laat me los.' Ik hoor haar lachen.
'Ja straks als de man klaar met je is.'
Ik voel dan dat iemand mij aanraakt. Mijn hele lichaam wordt betast. Ik gil alles uit. Ik wil dit niet.
'Help!' Gil ik heel hard. Ik moet huilen van de pijn....

-eind Flashback-

Ik kom weer in realiteit en voel tranen langs mijn wang gaan. Ik veeg snel de traan weg en zie dat ik gebeld wordt via WhatsApp. Charles leclerc staat er in beeld. Ik acepteer het en zie Charles in beeld verschijnen.

Charles: Hey hoe is het?
Megan: Gaat
Charles: Wat is er loos? Heb je gehuild? (Ik knik)
Megan: Lucy... Ze begint weer. Die man is op zoek naar mij.
Charles: Wat! (Charles reageert heel boos)
Megan: Sorry.
Charles: Nee jij hoeft geen sorry te zeggen. Maar als ik vakantie had en niet hoefde te reiden dit weekend was ik direct naar je toe gekomen. En was ik naar Lucy gegaan..
Megan: Rustig.
Charles: Hoe rustig? Je bent wel door haar verkacht..
Megan: Ik weet het. Kreeg net een Flashback daarover.
Charles: gaat het? Als je bij me was had ik je meteen geknuffeld, en was je veilig in mijn armen. (Charles begint ene beetje te grijzen)
Megan: Kon dat maar, dan kon je je geur opnemen.
Charles: En dan was je vielig in mijn armen in slaap gevallen. (Ik voel opeens vlinders in mijn buik dwarrelen)
Megan: Ik mag niet flirten? Maar jij wel? (Charles begint te lachen)
Megan: Hou op, ik doe me best mijn gevoel te bedrukken. Alleen zo lukt dat niet.
Charles: Sorry, vindt het leuk jou te plagen. Maar waarom kom je niet naar mij. Dan stuur ik je een vliegticket. En dan ben je veilig.
Megan: Sorry dat kan niet ik heb school.
Charles: Dan stuur ik wel iemand naar jou toe die je in de gaten houdt. Zodat je veilig bent.
Megan: Kan je dat echt doen?
Charles: Voor jou wel.
Megan: Dankjewel, dat je zo met me meeleeft.
Charles: Geen dank, daarvoor zijn we toch vrienden? (Charles geeft me een knipoog)
Megan:Ja.
Megan: Maar waarom vertel je me trouwens niet dat je zo goed kan piano spelen?
Charles: Omdat ik daar nog geen tijd voor had. (Charles begint te lachen)
Megan: Ik wordt heel rustig van je stuk. Het is prachtig.
Charles: Dankjewel.
Megan: Ik ga nu slapen moet morgen vroeg op. Heb een toets van Engels.
Charles: Succes met je toets. Stuur even een berichtje hoe de toets is gegaan.
Megan: Zou ik doen.
Charles: Slaap lekker schoonheid.
Megan: Slaap lekker lekkerding.

Ik hang op en voel me helemaal door de wolken. Zo'n lieve vriend als hem heb ik nog nooit gehad.
Charles stuurt gewoon iemand naar mij toe om op me te letten. Super lief.
Ik luister nog rustig naar zijn piano stuk en val dan snel in slaap.