It All Started In A Book

41

Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan sa pag punta sa apartment. Siguro dahil ayoko silang makita? O kaya naman ay ayokong ma feel ulit yung feeling na naramdaman ko dito.

Huminto ako sa tapat ng gate ng apartment.
Nagtagal ako sa kotse ng isang minuto.

Go Shanti. You'll just get the things you forgot and then go.

Huminga ako ng malalim bago bumaba ng kotse.I walk as if nothing happened last few days in front of my apartment.

Pagka pasok doon ay una kong kinuha ang mga libro.

Libro nanaman.

Hindi na siguro ako makakaalis sa mundo ng imahinasyon.

Bumalik ako sa kotse para ilagay sa back seat ang mga libro. Pabalik balik ang ginawa ko. Mahigit dalawang oras na akong nandito pero hindi parin ako natatapos. Marami parin ang mga gamit sa apartment.

Saglit ako nagpahinga sa kotse. Sumandal ako sa driver seat. I let the door opened for more air. Sana pala ay pinilit ko nalang si Kio na sumama.

Should I leave now? I mean, marami pang gamit ang naiwan sa loob. But it's exhausting doing it by myself.

Should I call Ethan and Rain, instead?

I haven't talk with them since they give me a ride in our mansion.

Kaso masyado pang malayo ang ibabyahe nila kapag pinapunta ko pa sila dito. Nasa manila sila at nasa quezon province naman ako. Baka abut]n yun ng 8 to 9 hours.

It's already 2 pm. I should continue  what I'm doing. Baka gabihin ako.

Nilagay ka lahat sa box ang mga gamit bago iyun bitbitin palabas. I carried 3 heavy boxes. I can't even see where I was walking at.

Naramdaman ko nalang ang pag dampi ng palad sa kamay ko. After that, I can't feel the heavyness of the boxes.

"Saan ko ilalagay?"

Natigil ako sa pag lalakad nang makita si Mori sa harap ko bitbit ang mga kahon.

He looks. . . Okay. Fine. Natural?

What do you want to expect shanti?

"Compartment" sagot ko bago pumasok ulit sa loob.

Bakit sya nandito? Hindi dapat sya nandito!

Nagtuloy ako sa pag lagay ng mga gamit sa kahon. At hindi inabala na nandito sya. Pero lintik na puso to!

Puro nalang puso!

Nang maramdaman ang presensya nya sa tabi ko ay nag buhat ulit ako ng dalawang kahon bago lumabas.

I can't stand being in the same place with him.

Gaya kanina ay kinuha nya saakin ang kahon at sya na ang nag lagay sa compartment.

"What are you doing?" tanong ko habang inaayos nya ang kahon.

"Helping you?" patanong na sagot nya. Pagkaayos ng kahon ay nilagpasan nya ako."Baka sakaling may magawa akong tama bago ka umalis"

Nag pintig ang tenga ko. Hinabol ko sya at humarang sa pinto bago pa sya maka pasok.

"Alis" seryosong saad ko.

I saw disappointment in his eyes.

Pinaka ayoko sa lahat ay yung nasisira ko buhay ng isang tao. Ayokong isipin nya na wala syang nagawang tama ng dahil sa akin.

"Just this time, please?" he pleaded.

"Alis"

Bakit ba guatong gusto nyang ipilit ang sarili nya?