Trudno podziwiać pęknięty wazon,
Pomimo złoceń na jego brzegach.
Stoi samotnie w pustym pokoju,
Brak mu roślin o długich łodygach.
Wiele kwiatów niegdyś w sobie chował:
Storczyki, dalie czy nawet róże.
Lecz wystarczyło jedno puknięcie,
By zmienił się w aksamitek łoże.
Po cóż reperować szkło nietrwałe,
Które się rozbić może ponownie?
Niektóre rzeczy odłożyć trzeba
I nie ożywiać ich bezsensownie.
CZYTASZ
Sᴀʟᴏɴɪᴋ Wɪᴇʀꜱᴢʏ
Poetry❝Jᴇꜱᴛ ᴛᴏ ᴄᴢᴀꜱ ᴘʀᴢʏᴋʀᴇɢᴏ ᴢᴀᴡᴏᴅᴜ, Gᴅʏż ᴍᴏᴊᴇ Słᴏńᴄᴇ ᴢɴóᴡ ᴏᴅᴊᴇżᴅżᴀ I ᴢɴɪᴋᴀ ᴢᴀ ʟɪɴɪą ᴢᴀᴄʜᴏᴅᴜ❞ Zbiór wierszy o tematyce smutnej, czasami miłosnej, a jeszcze rzadziej pogodnej. Wszystkie są rymowane, gdyż nie przepadam za białymi. Pisane hobbystycznie, l...
