BELİRSİZ

BÖLÜM 4' KÖTÜ ADAM'

Adımlarım istemsizce gerilediğinde bana anlamsızca bakan bu adamla göz göze geldim. Gözleri ifadesizdi; ama bu yarım ağız sırıtmasına engel olmamıştı. Gözleriyle elindeki paketi işaret eder gibi ellerine baktı. Sonra yine göz göze geldik. Gözlerinde fark ettiğim kararsızlık, hediyeyi nasıl vereceğini düşündüğünü gösteriyordu.

"Ne istiyorsun?" dedim ama aynı zamanda sesimin titremesine lanet ettim.

"Çok kibarsın, Eyşan." Gerilememe rağmen bana yaklaştı. Elini bana uzatıp "Gel." Dedi. "Korkma. Bir şey yapmayacağım sana."

Tereddüt ettim. Bunu bilerek mi yapıyordu yoksa gerçekten iyi niyetlimiydi anlamıyordum. İfadesizce yüzüne baktım. Daha fazla ileri gitmemeliydi, ondan kurtulmak istiyordum. Bir insan kendinden nasıl soğutabilirdi ilk günden? Uzun boyuna aldırış etmeden eğildi. "Söz veriyorum, Eyşan."

Gülümsedim; sinirlerim bozulmuştu. "Bunu neden yapıyorsun? Ayrıca bu hediyeyi vermen gereken kişi ben değilim." Dedim sertçe.

Oda gülümsedi. "Bugün senin de doğum günün." Paketi bana uzattı. "İyi ki doğdun."

Paketi aldım ama hala soran gözlerle ona bakıyordum. "Sen," dedim "bunu nereden biliyorsun?" Bağırmamın üzerine içeriden gelen müzik sesiyle ürktüm ama devam ettim.

"Ben seninle ilgili herşeyi biliyorum. Herşeyi." Dedi. "Annen ve babana olanları bile biliyorum."

Annem ve babamın adını ağzına aldığında sinirlerime hakim olamadım. Ömür'e bile söylememiştim. Nasıl bilebilirdi? " Sen kimsin ki? Ha? Adının Murat olduğundan başka neyini biliyorum ki senin? Sen nasıl beni böyle tanıyabiliyorsun da ben tanıyamıyorum?"

Birden sarıldı. Ama sarılması bile soğuktu. Kolları hafif gevşek olmasına rağmen çırpınmalarım hiç bir işe yaramamıştı. "Şşş!" dedi sakince. "Her şeyi anlatacağım."

"Beni yalnız bırak." Diye fısıldadım.

"Tekrar geleceğimi biliyorsun."

"Allah kahretsin, git. Şimdi git. Yalnız olmak istiyorum."

"Bu gece." Dedi.

Bir şey diyemedim. Kahretsin ki birşey söyleyemedim. Gözyaşlarım bağımsızlığını ilan etmişti çünkü. Yüzümü omuzundan kaldıramadım. Biraz daha konuşsaydım sesim titreyecek ve ağladığımı anlayacaktı. Kollarımı serbest bıraktım ve paketi sıktım. Bu davranışıma karşılık kolları gevşedi ama o beni bırakmadan yanından yürüyerek hatta koşar adım uzaklaştım.

Daha bugn gördüğüm bu adam, sinirlerimi bozmuştu. Şu an sinir krizi geçirmemek için dişlerimi sıkıyordum ama nafile. Sinirim geçmiyordu.

Partiye doğru ilerledim.