"Bilmiyorum hiç düşünmedim"
Telefonda Hoseok ile konuşurken aynı zamanda mutfakta kendime yiyecek birşeyler hazırlıyordum
"Yani sen düşündün mü? Ergenliğimde bile böyle bir düşünceye kapılmamıştım"
Dogradığım sandwhiche sığmayan salatalık dilimlerini ağzıma attım
"Sorunda sorgulamamanda yoongi,hala sorgulamak için geç değil kendine sorman gereken tek soru ondan hoşlanıp hoşlanmadığın"
Sandwhichi kapatıp tabağı elime aldım ve odama ilerledim
"Hoşlanmak nedir ki Hoseok se-"
"Bi felsefe yapma a*ına koyayım ciddi birşey konuşuyoruz,yönelimini bilmiyorsun hiç sorgulamamışsın şimdide ilk kez gördüğün bir adamı düşünüp duruyorsun kalbim ısınıyor diyorsun"
"Bilmiyorum"
Kendimi yatağa bırakıp ayaklarımı uzattım ve tabağı kucağıma koydum
"Yani onu görmek istiyormuyum? Evet ,o dans ederken kendimde kayboluyormuyum yine evet,bilmiyorum Hoseok"
Sandwhichi elime alıp bir ısırık aldım
"Onunla biraz daha konuşmayı dene hakkında birşeyler öğren o zaman kendini biraz daha anlayabilirsin"
"Pekiala denerim Hoseok
görüşürüz"
Telefonu kapatıp sandwhichi iki elimle tutarak doğruldum yatakta bir ısırık daha aldım ve gözlerimi kapattım,yine aklımda o vardı Park Jimin,gerçi ne zaman çıkmıştı ki onunla tanıştığımdan beri istemsizce onu düşünüyordum bunu bende anlamlandıramıyordum ama işte
Sandwhichi bitirip tabağı mutfağa koymuş ellerimi temizlemiştim direk piyanoma yönelerek karşısına oturdum ve bir süre nota kağıtları ile bakıştım
"Pekiala Min Yoongi göster hünerlerini"
Parmaklarımı piyanoya koyup gözlerimi kapattım karşımda yine aynı manzara vardı,Park Jimin sahnede Gisselle balesi yapıyor,dudaklarim istemsizce yukarı kalkmışken Parmaklarımı piyanoda oynatmaua basladim yine kulağa hoş gelen inişleri ve çıkışları olan bir melodi çıkıyordu ortaya bir süre çaldıktan sonra gözlerimi açıp hemen nota kağıdına notaları geçirdim ve tüm yazdıklarımı çalmaya başladım güzel bir giriş gibi görünüyordu
"Acaba ne düşünürdü"
İçten içe bir an önce baş balet seçilmesini istiyordum böylece ona şarkıyı gösterebilir erkenden çalışmasına başlayabilirdi,bu düşüncelerim devam ederken kendime geldim ben bu parçayı Jimin için yapıyordum daha 2 gündür tanıdığım bir çocuk için
"Oğlum ben ne yaşıyorum"
Nota kağıtlarını masada bırakıp ayağa kalktım ve ellerimi saçlarıma geçirdim en iyisi biraz hava almak ve kafayı dağıtmaktı,şehirde çok tanıdığım yoktu bu yüzden gidebileceğim biride yoktu en iyisinin Central Park'a gitmek olduğuna karar verdim hem geldiğimden beri 1 aydır gitmemiştim,üzerime yine basit birşeyler geçirdim bu gün hava sıcaktı düne nazaran bu yüzden ceket almadım,bir tshirt,bir pantolon ve kulaklıklarım ile evden çıktım Central Park 15 dakika yürüme mesafesindeydi bu yüzden metroya binmek yerine yürümeye karar verdim,kulaklıklarımı takıp bir şarkı açtım
Ellerimi havaya kaldırıp şarkıda çalan davullara eşlik etmeye başladım burada kimsenin bana bakmaması hoşuma gidiyordu,15 dakika boyunca çeşitli şarkılar dinleyerek ilerlemiş ve sonunda parka varmıştım içeri girdim ve kalabalıktan uzaklaşmak adına bir süre yürüdüm,koşu yolunun üzerinde bir banka oturdum ve gelen güneş yüzünden gözlerimi kıstım etrafa bakındım,oradaydı nasıl?ne için bilmiyorum ama oradaydı işte...Park Jimin,yine beyazlar içerisinde lacivert saçları arasına taktığı siyah bir kulaklıkla belli bir tempoda koşarak bana doğru geliyordu daha doğrusu ben yolunun üstündeydim, istemeden ayağa kalktım o bana yaklaştıkça birden durdu ve bana baktı kulaklıklarını boynuna indirip bana bir kaç adım atarak aramızdaki mesafeyi kapattı,kulaklıklarından hala gelen yüksek sesten bir bale parçası dinlediğini anlayabiliyordum her anı baleydi sanırım onun
"Bay Min Merhaba"
Yüzünde garip bir gülümseme vardı
"Jimin Merhaba"
Gülümsedim karşılığında aramızda garip bir sessizlik oluşmuştu
"Hep burada mı koşuyorsun"
"Evet malum baş balet seçmeleri yaklaşıyor formda olmam gerek"
Böyle desene formdan çok uzaktı giydiği daracık beyaz üstten kemiklerini görüyordum neredeyse,çok zayıftı ben bile sağlıksız derecede olduğunu anlayabiliyordum
"Bence gayet iyi duruyorsun yeteneklisinde
başaracağına eminim"
"Teşekkürler..ben artık devam etmeliyim size iyi günler"
Birşey dememi beklemeden kulaklıklarını takmış ve koşmaya devam etmişti aynı tempoda bense arkamı dönmüş arkasından öylece bakakalmıştım
"Seni seviyorum Park Jimin ama neden ben bile bilmiyorum"
Derin bir nefes alıp banka ilerledim onu her gördüğümde üzerimde bir elektro şok yemis hissi oluşuyordu kalbim ısınıyordu ve ben çok aradığım kelimeleri bulamıyordum,yine gözlerimi kapattım aklımda sadece o vardı o sahnede beyazlar içinde dönüşü,havada süzülüşü,zayıflığına rağmen o tombul yanakları ve bazen boş bazense tutku ile bakan gözleri...ah Park Jimin senden neden bu kadar etkileniyorum.
●
●
●
●
●
●
Merhaba! Uzun bi aradan sonra yeni bir bölüm
Bir kaç kişi kütüphanelerin eklemiş kitabi bunun için çok teşekkür ederim gerçekten birilerinin okumasını bilmek bana mutluluk veriyor daha da yazasım geliyor
Yazım yanlışlarım çok biliyorum ama edebiyatta pek iyi olduğum söylenemez kitabıda kafamdan yazıyorum zaten planladığım birşey yok
Yeniden bana destek olduğu için papatyama🌼 teşekkür etmek istiyorum
Sağlıkla ve Yoonmin'le kalın-Ajusshi
