yeryüzündeki yıldızlar ve gökyüzündeki güzel ruhlar

☆ / güneş yalnız ve üzgün

21072023

~

"Canın yanıyor mu?"

Doyoung ağlayan küçük çocuğun sıyrılmış avuçiçlerine üflerken endişeyle, karşılaştığı minik yabancı kafasını sallayarak onaylamıştı onu.

"Kayıp mı oldun? Ailen nerede?"

"Hayır. Annem birazdan gelecek. Burada beklememi söyledi."

"Yanında beklememi ister misin?"

"Biraz uzakta durmalısın."

Gülümseyerek elini çekmişti miniğin ellerinden. Bir yabancıydı onun için. Güvenmemekte haklıydı. Ellerini arkasında birleştirerek doğruldu ve çocuktan birazcık uzakta oturdu.

Minik bu sefer tek başına üflemeye başlamıştı ellerine. Artık ağlamıyordu.

"Neden buradasın? Hava soğuk."

Miniğin sorusu ve endişesiyle gülümsedi.

"Eczaneye uğradım."

"Hasta mısın?"

"Uykusuzum. İlaç aldım."

"Kabus mu görüyorsun?"

"Aslında hayır."

Oda bilmiyordu. Sorunu olan bir tip olmamıştı hiç. Bu halini sorgulamıyor değildi. Kaşları çatılmıştı istemsizce.

"Kabus görmekten mi korkuyorsun yoksa?"

Sanmıyordu. Rüya görmezdi hiç. Kabus gördüğü ise çok olmazdı. Uyumayı severdi.

"Sadece uyuyamıyorum."

"Annem bana masal okur."

Güldü çocuğun masum sohbetiyle. Dün gece dostuda bir masal anlatmıştı ona. Yuta'nın saçlarıyla oynayıp kendisine masal anlatması değerli hissettirmişti. Yoonooh'a olan sevgisi hakkında yaptığı tek şey ruhunun dostunun ruhuna iyi gelip gelmediği hakkında endişelenmekti.

"Sanırım masallar işe yarıyor. Dün dostumda benim için anlatmıştı bir tane."

Küçüğün kahkahalarıyla merakla bakmıştı ona.

"Komik mi?"

"Siz büyüksünüz!"

"Masalların yaşı yoktur..."

"masal nasıldı peki?"

"Uyuduğum için hatırlamıyorum sonunu. Yıldızların Ay'a olan sevgilerinden bahsediyordu."

"Peki Güneş?"

"Güneş masalın cadısı gibiydi. Kötü olan yani."

"Yani masalın sonunda patlıyor muydu Güneş?"

Kahkaha attı Doyoung çocuğun hayal gücüyle. Hatırlamıyordu. Uyuyakalmıştı ve devamını sormayı düşünmemişti bile.

"Bilmiyorum inan. Uyumuştum."

"Güneş'e üzüldüm. Yıldızlar neden onu değilde Ay'ı seviyor?"

"Güneş bencildi. Işığı yüzünden görünmez kılınıyordu yıldızlar. Kızıyorlardı ona."

"Bunu Güneş seçmedi. Işığının yok olacağını düşünsene çok üşürdük! Ama Ay bazı geceler görünmüyor bile."

Çocukların inatçı ve her şeyin tersini söylemeye yatkın olduklarını bilirdi fakat bu sefer çocuğun anlattıklarına oda katılıyor gibiydi.

"Güneş yalnız ve üzgün. Bence yıldızları oda çok seviyor ama yıldızlar bunu bilmiyor."

Sessiz kalmıştı. Çocuk devam etmişti güneşini savunmaya.

"Eğer kötü olsaydı, gece parıldamalarına izin vermezdi."

O kadar çok düşünmemişti. Güneş'e Ne olduğunu bilmiyordu bile.

"Sonunda ne oldu bilmiyorum. Sadece uyumakla meşguldüm."

"Bence uyuyamamanın nedeni Güneş gibi olman."

"Benim etrafımda yıldız..."

Cümlesinin devmını getirememişti. Çünkü etrafında bir yıldız, deli gibi sevdiği güzel bir ruh vardı. Her gece Ay'ı izleyen, sevgisine kayıtsız kalan bir yıldızıdı Yoonoh.

~

21072023

Syglr

Svglr