"hazırım annede bana biseyler mi hazırlasan cok açım gitmeden yerim" dedim başımı hafif sağa doğru yatırarak.
"Tabiki anem hazırlarımda benim gönlüm hiç el vermiyo ya seni böyle göndermeye" dedi annem
"Kaç kere konuştuk bunu uzak biyere gitmiyorum Zonguldaktan İstanbula gidiyorum ya 6 saat bile sürmez" dedim.
Üniversite için aile evimden ayrılıyordum. Annem çok ısrar etmişti uçakla gitmem için ama ben otobüsle gitmek istemiştim. Küçüklüğümden beri hep otobüsle yolculuğu severdim.
"Peki madem Deniz eve yerleşince beni aramayı unutma olur mu." Annem ilk kez benden bu kadar uzun süre ayrı kalıcaktı.
"Hadi annecim bak saatim gecikiyo yarım saate cıkmamız lazım ben arabaya yerlestiriyim bavulları."
Sadece bir valiz ve bir sırt cantam vardı götürecek 2hafta önce bütün esyalarımı götürmüstük annemle beraber İstanbula.
Yaklaşık 3 saattir odamı ve valizimi topluyordum. Ekin bana cokyardım etmişti.
"Vay be kucuk Deniz büyüdü ve İTÜ yü kazand" Yatağımda oturuyodu ekin doğruldu yavaşca bana doğru yaklastı.
"Seni ve annemi çok özlicem Ekin." "İlk kez yanlız kaldığım bir evim olucak. Anneme belli etmesemde korkuyorum" dedim gözlerimi yere dikip kaşlarımı kaldırarak. Gözlerimi ekinin gözlerine sabitledim. "Aklım sizde kalıcak" gözlerim doluyordu istemsizce.
"Aaa deniz sacmalama ya hayalindeki bölümü kazandın hep hayalini kurduğun eve çıkıyordun kedide sahipleniceksin" dedi ekin.
"Neyse ya zaten sonsuza kadarda anneme sahip cıkamazdım. Biliyosun babamı kaybettiğimden beri çok yanlız hissediyo senin bizim evimize taşınman annem için iyi olur gibi"
"Evet deniz anneni cok seviyorum senin yokluğunda üzülmesine bile fırsat bırakmayacağım" dedi ekin. Kolundaki saatine bakarak "Hadi hadi arabaya az kaldı geç kalıcaksın bak" dedi gülerek . Sacımı karıstırarak yanımdan gecti.
"Ekin aa giderayak sinir etme beni" dedim hafif kıvırcık saclarımı düzelterek. "kabarıyo."
Valizimi alıp bana cevap bile vermeden odadan cıktı.
