Paki-alemero
Eashana‘s Pov
Nang makita ang ginawa ko, naalala ko kung paano kami gumawa ni Herron ng project.
Lagi kaming sabay, hindi man kami ang nagpa-partner sa ibang activities pero laging gano‘n ang nangyayari.
Dito sa k‘warto na ‘to kami madalas na tumatambay. Nagtataguan kami ng gamit at naglalaro.
Kasabay no‘n ang laging pag-hahanda ni Mama sa ‘min ng meryenda. Dito sa bahay namin siya madalas umuuwi, dahil madalas din ang pag-alis ni Tito Michael at Tita Rita para asikasuhin ang business nila.
Pakiramdam ko rin, naririnig ko ang boses namin. Hindi ko namalayan na may tumulo ng luha sa mata ko.
Hindi ko na pinunasan dahil naging sunod-sunod na. Hinihiling ko na sana maging okay na kaming dalawa.
Sana mawala na ang galit niya kay Papa.
Hindi ko na inisip pa, kasi alam ko na ako lang ang gumagawa no’n.
Totoo ba talaga ‘yong sinasabi nila na...
Mawawala rin ang pagka-kaibigan kahit gaano pa ka-tagal?
Pero ako, hindi ko kaya na hindi kami maging okay. Ayaw ko na maging ganito kami. Ayaw kong humanap siya ng iba. Ayaw kong may iba silang maging kaibigan, si Herron at si Amare.
Sila ang una kong naging kaibigan kaya gusto ko sila lang din. Napahinga ako ng malalim dahil sa nararamdaman.
Miss ko na sila.
++++++++++
Barnes Pov
Hindi ko kasama‘ng pumasok sina Keane pero nagka-sabay kami ni Eashana, napatingin siya sa ‘kin pero umiwas din nang makitang nakatingin din ako sa kan‘ya.
Nasa kan‘ya agad ang tingin ng iilan nang tuluyan na kaming makapasok.
“Nand‘yan na siya.”
“Ayaw kong magsalita nang kung ano pero hindi ko maiwasan na hindi siya katakutan.”
“Kahit sino, mag-iiba ang tingin sa kan‘ya.”
“Kung ako siya, hindi na ako mag-aaral.”
“Siguro ‘yon ang dahilan kung bakit iniwasan na rin siya nina Amare.”
“Oo nga, siguro hindi pa alam ni Amare and dahilan ni Herron kaya gano‘n, at no‘ng nalaman na niya, iniwan na nila siya.”
“S‘yempre, magka-dugo pa rin sila, kaibigan lang siya.”
Hindi ko inalis ang tingin kay Eashana na nakayukong naglalakad. Nasa likod niya lang ako at kahit na gano‘n, ramdam ko ang emosyon niya.
Naka-hawak ang dalawang kamay niya sa strap ng shoulder bag.
Hanggang hita ang haba, kulay black na gawa sa balahibo, puyo ang stilo at may design na dalawang malalaking mata.
Magaan at malambot ang bag. Pusa ang style. Makapal ang strap at malapad. Marami rin ang mailalagay na gamit, malamig kapag hinahawakan.
Hindi ko na tinagalan pa ang tingin sa kan‘ya dahil binilisan ko na ang lakad at dumaan sa gilid niya.
Parang bumagal at nagpa-ulit-ulit ang paglagpas ko sa kan‘ya.
![Let Me Move On, Venice! [Girls In Red #1] by penship737](https://img.wattpad.com/cover/388294720-80-k136781.jpg)
Pero bago ko siya tuluyang malagpasan, sinulyapan ko siya—kaya nakita ko ang pag-tulo ng luha niya.
Alam ko ang nasa isip niya. Alam ko rin na gusto niya akong tawagin.
Ang huli kong kausap sa kan‘ya ‘yong naabutan n‘yang nag-aaway ang dalawa.
Malapit na ako sa room nang makita si Herron sa pinto. Nakatayo siya habang naka-sandal sa hamba ng pinto.
Ngumisi siya nang maka-isang hakbang ako. Pero sumabay siya sa ‘kin at inunahan na naging dahilan para mapa-side ako at mapahinto para hayaan s‘yang makapasok.
Agad napunta ang tingin ko kay Keane na tahimik sa upuan, si Lao na nagsusulat ng notes, si Cyrell na gumagawa ng eroplanong papel at hinagis-hagis kung kani-kanino, hinahayaan lang din naman nila siya.
Childish!
At si Amare na... nakatingin sa ‘kin na alam kong kanina pa.
Alam ko ang ibig sabihin ng mga tingin niya. Nagsimula na akong humakbang para umupo pero nakaka-dalawang hakbang pa lang ako nang mapahinto ulit dahil parang nabuhay sila sa kung ano man ang nakita.
Sandali ko pa silang tiningnan bago ko dahan-dahang ibaling ang tingin sa pinto.
Si Eashana...
Marumi ang uniform, pati ang bag. Lahat-lahat na.
Halatang nadulas siya sa kung saan. Malakas ang ulan kagabi, sa tingin ko, hindi niya napansin ang nilalakaran niya.
“ ‘wag mo nang ituloy ang pag-pasok mo,” nakuha namin ang atensyon ni Thea. “Sinira mo ang pangalan ng school maging ang section natin.”
“Sa totoo lang, hindi kita gustong maging kaklase, para tuloy ayaw kong ipa-alam sa lahat ang section ko.”
“P‘wede naman.”
Talagang sumagot pa siya,
Exell!
Inikot ni Thea ang katawan niya para makaharap sa kan‘ya. Diretso ang upo niya habang naka-cross arm, gano‘n din ang mga hita niya.
“Bakit hindi na lang binuo ang pangalan mo?” Parang nag-iisip na saad niya. “Exell—Excellent.”
“Do‘n ka naman ‘di ba?”
Hindi siya sinagot ni Exell. Wala rin nama‘ng pumansin sa kan‘ya, pero hindi naka-ligtas ang patagong pag-tawa ng iba dahil sa sinabi ni Thea.
Mabigat ang naging pagtayo ni Exell at may kinuha sa bag—paper bag na maliit na alam kong p.e ang laman.
Alam kong hindi siya pikon pero hindi maitatago ang galit niya. Pasalamat na lang si Thea dahil hindi siya pumapatol.
Inabot niya ang paper bag nang makalapit siya kay Eashana.
“Hold on!”
Alam kong si Herron ‘yon, nasa baba ang tingin niya pero alam kong nasa dalawa ang atensyon niya. Nasa kan‘ya na rin ang tingin nila.
