Annemle babamın prangaları ruhuma zincir vurmuş olsa da kalbimdeki öfke ateşi hala parlıyordu. Göz göre göre bu cehennemde yok olmaktansa, cellat olup onları yakmayı tercih ederim.
Evet, kaçacaktım. Bana öğretilen her şeyi bir anda yok sayacaktım...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🎲❤️🔥🎲
3.Bölüm: Pembe Mini Elbise
(Yazarın anlatımıyla)
Paslı demirden yapılmış evin kapısı, bir mezar taşını andıran ağırlığıyla açıldı ve Seniha'nın gergin yüzü belirdi. Karşısında, meraklı gözlerle içeriye bakan bir kalabalık vardı: Kocası Cahit ve arkadaşları, tanımadığı bir adam ve en önemlisi kızı Gece...
Seniha, boğazına düğümlenen kelimeleri zorla yutarak, "Hoş geldiniz," diye mırıldandı. Fakat sesi titriyordu, kalbi göğsünden fırlayacakmış gibi atıyordu. Cahit'in bakışları altında terliyordu. Ne diyeceğini, nasıl davranacağını bilemiyordu.
Cahit, sakin görünmeye çalışsa da öfkesini gizleyemiyordu. Yumruklarını sıkmış, kaşlarını çatmış bir şekilde tanımadığı adama bakıyordu. "Sen burada ne yapıyorsun?" diye gürledi. Sesi o kadar sertti ki dışardan evin pencereleri bile sarsıldı.
Adam, korkmuş bir şekilde geri adım attı. "Ben... Ben sadece..." diye kekeledi. Elindeki poşeti Gece'ye uzattı. "Hanımefendi, bunu mağazada unuttunuz. Size geri getirdim."
Seniha, poşete baktı. Ne olduğunu anlamadı. Hemen kızı Gece'yi döndü. "Gece! Gece!" diye seslendi. "Bu poşet senin mi? Alsana kızım!"
Gece, poşetin kendisine ait olmadığını biliyordu, ancak almak zorunda kaldı ve tek kelime etmeden odasına fırladı. Ve yabancı da sessizce kaçıp gitti.
Cahit, homurdanarak misafirlerini içeri buyur etti ve onları oturma odasına götürdü. Fakat aklı, bu olayın ardındaki gerçeğe odaklanmıştı: "Neden o adam Gece'nin yanındaydı? Sadece poşeti vermek için mi oradaydı?"
Ve hesap sorma vakti gelmişti, misafirlerin iznini isteyip odadan çıktı ve avluya doğru adım attı.
Avluda kuyunun yanında duran karısı Seniha'nın elini sıkıca kavrayarak onu yatak odasına doğru sürükledi. Kapıyı arkasından kapatır kapatmaz, "Seniha!" diye bağırdı, sesi gök gürültüsü gibiydi. "Az önceki adam da neyin nesi? Kadın siz benim başımı belaya mı sokacaksınız? Ben sana bu kız evden dışarı adım atmayacak demedim mi? Mağazaya gitmişte, poşeti unutmuşta! Lan bu adam ne hakla kızı takip edip buraya geliyor. Bak misafirlerin önünde kendimi zor tuttum."
