Bachelor's Inferno 2: Venomous Seduction

Chapter 15

"WHAT took you so long?" nakangiting tanong ni Sasahh kay Montana at Soft na kakababa lang. Inayos pa nila ang mga sarili nila bago bumaba. Tiniyak nilang walang bakas na makikita sa kanila na may ginawa silang milagro at hindi lang pag-tour sa buong mansiyon ang ginawa nila. Magkatabing nakaupo si Sasahh at Nana Myrna sa six seaters na mesa na lanai.

"Tinapos naming ikutin ang buong third floor," pagsisinungaling ni Soft. Hindi na nga nila natapos ang second floor dahil na stuck na sila sa opisina nito.  Hinila ni Soft ang isang upuan sa kabilang bahagi at tumingin sa kanya, pilyo itong ngumiti na sinamaan naman niya ng tingin kaya marahan itong tumawa. Naupo siya sa silyang hinila ni Soft. A warm smile formed on her lips as she watched the steam rise from a freshly baked lasagna in front of her. She took a deep breath, inhaling the comforting aroma. Sa melted cheese palang na bumabalot sa ibabaw ng lasagna ay natatakam na siya.  Sa halip na maupo si Soft ay  kinuha nito ang gold-plated lasagna spoon at naghiwa ito ng lasagna. Inilagay sa kanyang plato. Akala niya iyon lang ang gagawin pero hindi pa ito nakuntento. Kinuha nito ang tinidor na para sa kanya, humiwa ng lasagna.

"Mom's lasagna is the best, anito na inumang sa kanya ang tinidor na may lasagna. Bahagyang namilog ang mata ni Montana sa hindi inaasahang gagawin nito. Napatingin siya dalawang kasama sa mesa. Si Sasahh ay nakangiting tumango, hinihikayat siyang pagbigyan ang anak nito. Naiilang man ay walang nagawa si Montana kundi ang tanggapin ang inaalok ni Soft.

The Earth appeared to cease spinning as she took her first bite, when the flavor erupted in her mouth. The taste is an explosion of flavors, just as it was all those years ago.  Her heart suddenly filled with nostalgia.

"Masarap?" Hindi nakatugon si Montana sa tanong ni Soft. Ninamnam niya ang pamilyar na lasa ng lasagna. Ang lasa na pilit niyang sinubukan gayahin. Ang lasa na nagbibigay sa kanya ng kaligayahin sa tuwing natitikman niya at pinangulilan niya ng maraming taon. Montana's hands trembled slightly as she took the fork from Soft.  She pierced a piece of the lasagna, and slowly took a bite again. She can't help but be transported back to her childhood. Memories flood her mind like a torrential rain. She vividly remembered how she watched her mother expertly spread homemade marinara sauce on pasta sheets, asking her mother repeatedly if how long she should wait to taste the freshly baked lasagna. The scene where she helped her mother pick fresh basil leaves from their lush garden for her lasagna.  The moment when she was surrounded by family and friends and the dining table was adorned with steaming lasagna pans. The room is filled with laughter and joy as everyone devours the delicious meal. Her mother's laughter rang to her ears. It was melodious. However, those close family friends vanished along with their fortune.

Montanda closed her eyes, savoring each mouthful, cherishing the flavors that embody her mother's essence. With each bite, she can almost hear her mother's laughter and feel her warm presence. It's her mother's recipe. Hindi siya magkakamali sa bagay na ito.

"Hija, bakit?" nag-aalalang tanong ni Sasahh. Si Soft ay naupo sa silya sa tabi ni Montana at nag-aalalahang hinaplos ang likod niya.

Nagmulat ng mata si Montana at noon lang niya namalayan na lumuluha na pala siya. Agad na sinapo ni Soft ang mukha ni Montana.

"Why are you crying?" nag-aalalang tanong ni Soft. Hinaplos ng daliri ang luhang naglandas sa pisngi ni Montana. Agad siyang kumawala mula sa pagkakahawak ni Soft at agarang pinahid ang luha gamit ang likod ng kamay.

"Pasensiya na. Ang sarap kasi. Naalala ko lang ang nanay ko. Gumagawa rin kasi siya nito. Parang ganito kasarap din." Nanginig ang mga labi niya sa pagpigil na mas maiyak pa.

"Sabi ni Soft, namatay ang parents mo sa sunog?"

Tumango siya. "Ang sarap po ng lasagna niyo, tita. Mabuti ibinigay sa 'yo ng kaibigan mo ang recipe nito. Pangnegosyo na ho ito." Pilit niyang iniwas ang topic sa bagay na iyon. Baka hindi siya makasagot ng tama gayong emosyonal siya.