Bir zamanlarki Prusyanın başkenti Kaliningraddan Mahabad'a göçmüş bir yahudi ailesinin dördüncü çocuğuydum.Mahabad'a bağlı bir kasabada gece kondurulmuş bir tahta yığının arasında örümcekler karıncalar ve türlü böceklerle ekmeğimi bölüşüyordum.Tahta yatağımın ayaklarını kemirenleri cezalandırıyor onlara ekmek vermiyordum.Kahrolasılar başkalarında kumsal kadar olan mal varlığına erişemeyip biz yoksullardaki kum tanesi kadarına göz dikiyordu.Gerçi ben de haşere olsam böcek ilacı olan yerdense olmayanı tercih ederdim.Aman dedim bir de sonra,bırak dedim bu kadar detayın hesabını kitabını.Bunu biraz da geçmişim söyledi bana.Sen her ne kadar planlı dakik,kararlı,azimli,ciddi gibi sıfatlarla aşure ol muhakkak ki seni bir takım dış etmenler ağzından midesine kadar olan yola postalayacak.Yiyin efendiler dedim karıncalara doyuncaya aksırıncaya tıksırıncaya kadar yiyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pörtlek Gözlü Chamberlain
RandomAslen bezgin ve ziyadesiyle eyyamgüder bir şahıs olarak gerçeklik ve onun koşullarının mapusunda kendi olmaya imkan bulamamış bir yahudi çocuğunun hikayesi.Bir bakıma olmakla olmamak arasında kıstırılmışlık
