Civanla konuştuktan sonra eve geçmiştik. Murat görevi için gitmek zorunda kalmıştı bu yüzden tek başıma su adamla konuşmaya gelmiştim.
Civanın atığı konuma göre adam şu an burdaydı önümdeki binaya bir göz atıp içeri girdim 'Danışma' yazan yere ilerleyip beklemeye başladım bir kaç dk ya yanıma bir kadı geldi
"Buyrun nasıl yardımcı olabilirim" dedi " Ben Barlas vural ile görüşmeye geldim" "bir saniye lütfen" bilgisayardan birşeylere bakıp bana döndü "geliceğinizden haberi var mıydı?"
"Hayır yoktu." "Üzgünüm ama maalesef size yardımcı olamayacağım. Kendisi şu an çok meşgul" işi ne zaman bitter" "gece yarısına kadar uzayabilir maalesef Barlas bey çok geç saatlere kadar şirkete kalıp çalışır" derken sesi de gözleride ona olan hayranlığını çokça belli ediyordu
"Sorun yok beklerim" "ama-" onu dinlemeden girişin yanındaki lobi'ye ilerledim bugün yapacak hiçbir şeyim yoktu bugünü tamamen kardeşime ayırıyorum.
1 saat, tam 1 saat olmuştu ve ben hiç birşey yapmadan öylece duruyordum arada danışman kadın gelip gitmişmiyim diye çaktırmadan bakmaya çalışıyordu ama nerdeyse 180° çevirdiği başıyla pek başaramıyordu bunu
✺-------------✺
Şuan akşam 8 saatleriydi burdan sadece yemek yemek için ayrılmıştım her yerim oturmaktan ağrıyordu off
Koridordan geçen bedenle kendime çeki düzen verip koşarak oraya gittim benimle eş olarak danışmadaki kadında gelmişti
Ya bı git kadın sal bi artık ya
"Efendim-" "Barlas bey-" "Efendim-" "Barlas Bey-" "EFENDİM!-" "BARLAS BEY!-" bu sefer sözümü kesen o değil Barlas olmuştu
"LAN, yeter! Susun ikinizde" Sonra durdup bana döndü "sen kimsin" tam konuşacaken çakma sarışın konuştu
"Efendim bu bayan sizinle görüşmek için geldi ona dolu olduğunuzu söyledim ama gitmiyor" Bana baktı birşey anlamış gibi kafasını hafif bir şekilde saladı "Sen" sonra durdu yanındaki çakma sarışına dönüp "sen gidebilirsin ezgi, ben seni sonra çağrıcan" "tamam Efendim" diyip yanımızdan ayrıldı
Zaferle gülümserken barlasa döndüm o ise bana bıkınlıkla bakıyordu sanırım zafer gülüşü için daha erkendi
"Sen şu annemin gönderdiği kadınlardansan hiç çeneni yorma gidebilirsin."
"Hayır dur lütfen beni dinlemen gerekiyor" dinlemedi yoluna devam etti bende arkasından gidiyordum "bak neyden bahsetiğni bilmiyorum sadece seninle önemli bir konu hakkında konuşm-" suratıma kapatılan kapı ile öylece kaldım sinirle kaşlarım çatıldı bugün yeterince sözüm kesilmişti
Hiç düşünmeden kapıyı açıp içeri girdim"Ne yapıyorsun çık hemen!" "Gideceğim ama önce beni dinlemen gerek" masadaki telefonu alıp kulağına dayadı "odama 2 kişi gönderin hemen burda çıldırmış bı kadın var" "Ne!!" Yanına gidip telefonu aldıp kapatıp masaya koydum "ben çıldırmadım! Sadece saatlerdir burda seni bekliyorum! sadece konuşmak için!.."
İçeri iki iri adam girdi ikisindende istersem kolaylıkla kurtulabilirdim Bunun için eğitim almıştık ve ben o eğitimlerde çok kan, ter dökmüştüm neyse
Bu işi güzellikle haledebileceğmi düşünüyorum o yüzden ses etmiyecektim şimdilik...
"Bu kadını bı daha sakın içeri almayın" dedi "Tamam efendim" Kafamı kaldırdım göz göze geldik bir kaç saniye gözleri gözlerimde kaldı sonra başını çevirdi
Adamlar bana doğru hamlede bulununca elimi kaldırıp "gerek yok kendim giderim" dedim
Şirketen çıkıp, biraz ilerisinde bı banka oturdum acaba Murat nasıldı. Peki ya Zeynep sevdiklerim benden uzakta ve ben sadece oturup bu lanet adamı bekliyordum
Arka cebinden zeynebin fotoğrafını çıkardım "söz veriyorum kurtarıcağım seni" diye fısıldadım
