Pain Magnet

10.Dream

Triste oluşumdan biri gün yüzü görmedim..Tek bir kez bile olsun gözümü açmadılar..Açtırmadılar..Açlıktan gebermem umurlarında değildi.Sadece su veriyorlardı.Artık böyle yaşamak istemiyorum.Her gün ölmeyi arzular oldum.Annemin işkenceleri bana daha hafif gelmeye başladı doğrusu.Pain..onu çok özledim.Napıyor acaba?Annemin onu sokağa atmasından korkuyorum.Umarım teyzem bu olmadan almıştır onu ordan.

Karamsar düşüncelerim yüzünden Oscarın geldiğini bile fark edemedim.

"Nasılsın?"

"Bence bu soruyu artık sormana gerek yok.Cevap değişmeyecek."

"Kendini bu kadar bırakma.Biraz daha dayan elbet geçecek."

Sustum.Cevap vermedim.

"Gözlerini açmamı istermisin?"

"Hayır sakın.Senin de canını yakmak istemiyorum."

"Merak etme beni görmeyeceksin bile."

Yavaşca gözbandımı kaldırdı.Küçücük bir pencereden güneşin ışığı odanı azıcıkta olsa aydınlandırıyordu.Gözlerim doldu.Aniden Oscar gözümün önünde beliriverdi.Korkup hemen gözlerimi kapadım.

"Korkma hiç bir şey olmayacak.Bana acı çektirmen için benden nefret etmen gerekir."

"Ya öyle değilse?"

"Öyle değilse bile denemeden bilemeyiz.Gücünü anlamamız için risk almamız gerek.Yoksa kontrol edemezsin.Ben de ilk başta her istediğimde görünmez olamıyordum."

Mantıklıydı.Yavaşca gözlerimi açtım.Gergindim.Oscarın gözleri ile göz göze geldim.İlk başta bir şey olmadı.Sonra azda olsa kıvranmaya başladı.Tam gözümü kapatacaktım ki beni durdurdu.

"Devam et.Düşüncelerini kontrol et.Başaracaksın."

Bir kez daha gözlerine baktım.Belli etmek istemesede canı yanıyordu.Kan kusmaya başladı.

"Özür dile-..."

"Özür dileme!Bu acıya son ver.Ama gözlerini kapatarak değil.Gözlerimin içine bakarak!"

O an birden tüm nefretim durdu.Sadece onu kurtarmak istedim.Onun için endişelendim.Bu düşünceler devam ettikçe acısı hafiflemiş gibiydi.Bunu görünce mutlu oldum ve acısını hepten durdurmak istedim.Sakinleşti.Artık acı çekmiyordu.

Haklıydı.Gücümü kontrol ede bilirdim.Artık korkmama gerek yok..

Aniden Blindaje odaya daldı.Her zaman ki gibi yaşayıp yaşamadığımı kontrol ediyordu.

"Senin gözün neden açık?"

Gözümü kapamak için yaklaştığında fısıldadım.

"Sana gücümü kontrol ede bildiğimi söylesem.Beni bırakırmısın?"

"Seni burda tutan ben değilim.Ayrıca kontrol ede biliyorsan bile kimseye söylememeni tavsiye ederim.Yoksa senide benim gibi kendi çıkarları için kullanırlar."

"Ne yani hayatıma burda gözleri kapalı bir şekilde mi devam edeyim?!Beni öldürecekleri günü mü bekleyeyim ha?!"

Hiç bir şey söylemedi.Gözlerimi bağlayıp öylece gitti.İçimde yoğun bir öfke vardı.Bu durumdan nefret ediyordum.

Bir süre sonra içeri 3-5 adam girdi.Kolumdan tutup beni bir yere götürdüler.Bağırıp çağırmağa başladım.Gözlerim açıldığında gördüğüm tek şey iki çift göz oldu.Hüzünlü bakan mavi gözler..Gözlerimi kapamaya çalıştım.Ama yapamadım.Kim olduğunu bilmiyordum.Ama ona zarar vermek istemiyordum.Kız gözlerimin önünde benim yüzünden dehşet verici bir acı yaşıyordu.Çok sürmedi kız acıya dayanamayıp yere düştü.O an gözlerim kapandı.Boynuma bir iğne saplandı ve bayıldım.

Korkuyordum.Acaba o kız hayatda mı?

Derken o kız geldi.Rüya gibi.Ama o gerçekti.

"Sen gerçek misin?"

"Evet.."

"Ama bu nasıl olur.Bura gerçek bir yer değil."

"Burası rüyalar alemi.Benimde gücüm bu.."

"Anlamıyorum..Peki ben nasıl burdayım?"

"Çünkü seninle konuşmak istedim.Ölümümden kendini sorumlu tutma diye."

"Sen kimsin peki?"

"Adım Dream.1 aydır burdayım.Kimse gücümü keşf edemediği için beni öldürme kararı aldılar.Ve bunu senin aracılığınla yaptılar.Ama üzülmüyorum.Onların elinden ölmekten iyidir.Seni tanımıyorum ama ben acı çekerken beni tanımasanda göz yaşı döktüğüne göre iyi birisin.Sana minnettarım.Beni bu işkenceden kurtardığın için."

Hiç bir şey diyemiyordum.Boğazım düyümlenmişti.

"Ha bu arada olurda burdan kurtulursan ve olurda ikizimle karşılaşırsan ona onu çok sevdiğimi söyle olur mu?"

Her yer karanlık oldu.Rüya bitti.Anlaşılan gücümü hayla tam kontrol edemiyorum.Eğer bu bir daha olursa kendimi affetmem...