បងប្រុសខ្ញុំជាម៉ាហ្វៀ (ចប់)

ភាគ33

ភាគ33
“សម្លាប់ឯងឬសម្លាប់ឯងយើងមិចនឹងសប្បាយទៅ ពួកយើងមកធ្វើអីផ្សេងវិញទៅប្រពន្ធ”បើស្អប់គេកុំប៉ះខ្លួនគេអីដោះលេងគេទៅ
“ទេចេញទៅ បើលោកស្អប់ខ្ញុំកុំមកប៉ះខ្ញុំអីដោះលេងខ្ញុំទៅខ្ញុំសុំអង្វរ ហឹុក ហឺុ កន្លង់ផុតទៅ1ឆ្នាំនេះតើលោកដែរដាក់ចិត្តស្រឡាញ់ខ្ញុំទេគេងគ្រែតែមួយគេងអោបខ្ញុំរាល់ថ្ងៃតើលោកដែរស្រឡាញ់ខ្ញុំទេ ហឹុក ហុឺ ពេលណាដែរលោកខ្លាចបាត់បង់ខ្ញុំទៅ ខ្ញុំមិនគួដាក់ចិត្តស្រឡាញ់លោកទេមនុស្សឈាមបីសាចមនុស្សគ្មានបេះដូង តើបេះដូងលោកសាងមកពីអីទៅ”
តើបេះដូងប្រុសម្នាក់នេះសាងមកពីអីទៅ ឆ្កួតណាស់ដែរជ្រុលស្រឡាញ់មនុស្សឈាមបីសាចដូចជាគេ បើអាចសូមជាតិក្រោយកុំជួប់គ្នាទៀតអី
“មិននឹកស្មានថា1ឆ្នាំកន្លង់មកនេះយើងធ្វើឱ្យឯងលង់ស្រឡាញ់យើងដល់ថ្នាក់នេះ ហឹុមបើឯងជាអ្នកចង់លែងលះទៅហើយយើងមិនហាមឯងទេ តែ”និយាយដល់ត្រឹមនេះចាន់ក៏កាត់សម្តីមុនដោយភាពឈឺចាប់ មែនហើយគេមិនដែរស្រឡាញ់យើងទេបើគេស្រឡាញ់យើងមែនគេមិនព្រមលែងយើងទេ
“តែអុីយៀងត្រូវតែទៅជាមួយខ្ញុំព្រោះខ្ញុំជាអ្នកពពោះ មិនចឹងខ្ញុំនឹងប្តឹងយកថ្លៃបណ្ដើរការរាល់ខែលោកសាកទៅ ព្រោះលោកមានប្រពន្ធថ្មីហើយមិនដឹងថាលោកធ្លាប់ឡើងគ្រែជាមួយគេប៉ុន្មានដងហើយទេ អាចទេមនុស្សស្រីមិនអាចមានកូនបានលោកគិតទៅ”ចាន់និយាយទាំងទឹកភ្នែកហូមកដូចបាកទំនប់ឈឺចាប់ណាស់ពេលដែរអុីបូគេងលក់ចាន់តែងតែលួចទូរស័ព្ទអុីបូមើលរាល់យប់ពេលដែរមើលហើយចាន់ឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់ ពាក្យអូនបងយ៉ាងផ្អែមរលួយ
“បានយើងព្រមទៅចុះមិនមែនយើងគ្មានសមត្ថភាពចិញ្ចឹមថ្លៃបណ្ដាការឯងទេគ្រាន់តែលែងឱ្យផុតចុងផុតដើមព្រោះយើងមិនចង់ឃើញមុខឯងតទៅទៀត នេះអេតាសុីរឹលសុីញ៉េផ្តឹតមេដៃទៅពួកយើងនឹងចប់ត្រឹមនេះហើយសូមអញ្ចើញដាក់ចេញពីទីនេះផង ប្រាប់ឱ្យហើយហាមរត់ទៅភូមិគ្រឹះម៉ាក់របស់យើងទៀតព្រោះគាត់មិនមែនម៉ាក់ឯង”តើអ្នកដឹងទេថាពាក្យសម្តីរបស់អ្នកធ្វើឱ្យបេះដូងអ្នកស្តាប់ឈឺប៉ុណ្តាគេគិតថាមិនអាចដូចមាត់ទេព្រោះគេធ្លាប់ប្រកែកម្តងហើយមិននឹកស្មានថាគេលែងមែនទែន
ចាន់ក៏ព្រមទទួលសុីញ៉េទាំងទឹកភ្នែកដៃកាន់ប៊ីចសុីញ៉េនោះឡើងញ័រអស់ទៅហើយរួចរាល់ចាន់ក៏ហុចឱ្យគេវិញទាំងរត់ចេញពីក្នុងបន្ទប់នោះយ៉ាងលឿន
“ផាំង...ចង្រៃយ៌អើយតើឯងគិតខុសឬត្រូវដែរព្រមដោះលែងគេ ”ចាន់រត់ទៅផុតអុីបូក៏ដាល់ជញ្ជាំងមួយទំហឹងឡើងបែកដៃចេញឈាមតើគេគិតខុសឬត្រូវ
“អាឡូអាចន ឯងមកជួបយើងនៅហាងកាហ្វេបន្តិចយើងមានរឿងត្រូវនិយាយជាមួយឯង ទុកពេលឱ្យឯង10នាទីបើផុតតែ1នាទីឯងដឹងគ្នាជាមួយយើងមិនខានទេ”និយាយហើយក៏ដើរចេញទៅ
“វាកើតស្អីទៀតហើយហាងកាហ្វេនៅឆ្ងាយណាស់10នាទីអាឆ្កួតឯងសម្លាប់យើងទៅល្អជាង”ចនឈររអ៊ូម្នាក់ឯងទុកពេល10នាទីអ្នកណាទៅទាន់ទៅ
-នៅហាងកាហ្វេ
“ឯងគិតច្បាស់ហើយហ្ហេសថាធ្វើបែបនឹង បើចាន់គេដឹងគេនឹងមិនទៅចោលឯងទេព្រោះចាន់ស្រឡាញ់ឯងណាស់”
“បែបនេះហើយទើបយើងព្រមលែងលះ យើងដឹងថាគេស្រឡាញ់យើងទើបយើងមិនចង់ឱ្យគេកាន់តែឈឺជាងនេះ”
“ហ្ហើយចុះឯងវ៉ៃគេនោះ យ៉ាងណាក៏មិនត្រូវវាយគេដែរណាទោះនោះជាល្បិចក៏ដោយ ធ្វើបែបនេះគរកាន់តែឈឺចាប់”
“បើយើងមិនធ្វើបែបនឹងធ្វើមិចបានសមមែនទែនទៅ ឯងស្មានថាយើងចង់វាយគេ”ស្មានថាគេចង់ឬបើព្រោះតែល្បិចស្មានថាគេហ៊ានដល់ថ្នាក់នឹងគេក៏មានបេះដូងដែរ
“ហើយបើលែងលះហើយចុះគេទៅនៅឯណាបើឯងមិនឱ្យគេទៅភូមិគ្រឹះវ៉ាងវិញនោះ ហើយគេបានអ្វីញាំទៅនៅមានកូនទៀតឯងនេះចេះតែលែងគឺលែងមែន”
“យើងឱ្យលុយទៅគេ90000$ទៅហើយនៅមានម៉ែដោះទៅតាមទៀតបើប៉ុណ្តឹងហើយមិនគ្រប់ទៀតយើងមិនដឹងធ្វើបែបណា”អុីបូនិយាយទាំងរលីងរលោងគេនឹកប្រពន្ធគេណាស់គេស្រឡាញ់ប្រពន្ធគេស្មើជីវិតដោយសារតែខ្លាចចាន់មានរឿងមិនល្អទើបធ្វើវិធីនេះទាំងបេះដូងខាងឆ្វេងឈឺផ្សារ
“ហឹុម បានហើយ នេះជាអ្វីដែរឯងត្រូវការមិនចឹងពេលនេះគេទៅហើយឯងនៅកើតទុករកស្អីទៀត ប៉ុន្មានថ្ងៃទៀតឯងទៅប្រទេសក្រៅយើងសុំទៅជាមួយផងបើឯងស្លាប់យើងក៏ព្រមស្លាប់ទៅជាមួយឯងបើគ្មានឯងពិភពលោកនេះក៏គ្មានយើង”
អុីបូក៏មើលមុខចនទាំងរលីងរលោងហើយក៏អោបចនយ៉ាងណែន ធ្វើបែបនេះចនគេកាន់តែមិនដាច់ចិត្តឱ្យអុីបូទៅតែម្នាក់ឯង
“យើងគិតថា2ថ្ងៃទៀតវាជាថ្ងៃល្អហើយ ”អុីបូក៏ក្រោកឈរនឹងដើរចេញទៅធ្វើហីមិចនេះនៅកើតទុកសោះ
-នៅប្រលានយន្តហោះ
“អ្នកប្រុសគិតច្បាស់ហើយឬថាទៅតែម្នាក់ឯង”ម៉ែដោះក៏សួចាន់បញ្ចាក់ ពេលនេះចាន់គឺទៅណាក៏មិនដឹង
“ខ្ញុំគិតច្បាស់ហើយ ម៉ែដោះចាស់ហើយខ្ញុំមិនចង់រំខានម៉ែដោះទៀតឡើយម៉ែដោះត្រឡប់ទៅនៅភូមិគ្រឹះវិញចុះមិនចឹងម៉ែដោះទៅផ្ទះស្រុកកំណើតវិញទៅ”
“អ្នកប្រុសរបស់ម៉ែដោះ ហឹុក ហឺុ បើទៅហើយកុំភ្លេចខលមកលេងម៉ែផងណា កុំភ្លេចមកលេងម៉ែវិញផង”គាត់ក៏មកអោបចាន់នឹងកូនតូចដែរជាប់ដៃចាន់ចាន់ចាប់ផ្តើមស្រក់ទឹកភ្នែកមិនដឹងខ្លួន
“កុំយំណាអ្នកប្រុសរបស់ម៉ែដោះ បើជ្រុលជាទៅហើយកុំមកវិញអីកុំមកឃើញមនុស្សចិត្តបីសាចអាក្រក់ម្នាក់នោះអី”គាត់ក៏លើកដៃជូតទឹកភ្នែកឱ្យចាន់ដែរឈរយំ
“ខ្ញុំនឹកម៉ែដោះណាស់ ហឹុក ហឺុ ខ្ញុំស្រឡាញ់ម៉ែដោះ ពេលណាអុីយៀងធំដឹងក្តីខ្ញុំនឹងនាំគេមករកម៉ែដោះវិញ ដល់ម៉ោងហើយខ្ញុំលាហើយម៉ែដោះ”ចាន់ចាកចេញទៅទាំងមិនដាច់អាឡៃគេមិនចង់ចាកចេញទេតែគ្មានជំរើសទៀតទេ
“វ៉ាងអុីបូខ្ញុំនឹងស្អប់លោកអស់មួយជីវិត សូម្បីតែកូនក៏ខ្ញុំមិនឱ្យគេស្គាល់លោកដែរ គ្មានថ្ងៃលោកបានឃើញមុខកូនខ្ញុំជាដាច់ខាតមនុស្សអាក្រកមនុស្សចិត្តបីសាចមនុស្សគ្មានបេះដូង”ឡើងមកដល់ចាន់យំរកៗគ្មានខ្មាស់អ្នកណាប៉ុន្តិច