Bölüm 17 : BULUŞMA

198K 13.3K 16.6K
                                    

Merhaba, yeni bölüm ile tekrar karşınızdayım...

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum, iyi okumalar dilerim.

"Ne vakit bir yaşamak düşünsem, Sus diyip adınla başlıyorum

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Ne vakit bir yaşamak düşünsem,
Sus diyip adınla başlıyorum.
İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin, 
Hayır başka türlü olmayacak,
Ben sana mecburum bilemezsin."

Atilla İlhan


ÖLÜM 17 : BULUŞMA

"Bunu şimdi söylemeyeceğim." dedi net bir sesle. "Önce bir şeyden emin olmam gerekiyor."

Anlamayarak yüzüne baktım. Bana öylece bakmaya devam etti.

"Neyden?"

"O gece." duraksadı. Nefesini verdi. Birlikte olduğumuz geceden bahsediyordu. "Yaşadıklarımızdan dolayı pişman mısın?"

Önce nefesimi kesildi, ardından buz kestim. Pişman olduğumu mu düşünüyordu? Pişman olsaydım şimdi yanında bulunmazdım bunu anlamaz mıydı? Neden böyle düşünüyordu.

Bir şey söylemek için ağzımı araladım ama diyecek bir şey bulamayınca tekrar geri kapattım. Dikkatle bir şey dememi bekledi ama ben yaşadığım şoktan dolayı diyecek bir şey bulamamıştım.

"Sustun?" dedi ifadesizlikle. Gerçekten bunu düşünüyordu.

Dudaklarımı birbirine bastırdım ve başımı ağır ağır salladım. Bana anlamayarak baktı. Ardından omuzları çöktü. Ona doğru birkaç adım attım ve tam önünde durdum. Elimi havaya kaldırmam ve yüzüne sert bir tokatı geçirmem tam iki saniye sürmüştü.

Başı yana düşerken benden böyle bir tepki beklemediği çok net bir şekilde ortadaydı. Başını çevirip bana şaşkınlıkla baktığında dehşete düşmüş gibiydi.

"Sence ben?" dedim işaret parmağımı omzuna hafif vurarak. "Pişman olsaydım şu an burada bulunur muydum?"

"Özür dilerim." dedi beklemediğim bir anda. "Eylemler ve sözler her zaman bir olmuyor inan bunu tecrübeye dayanarak söylüyorum."

MÜPTELA Where stories live. Discover now