جیمین نگاهی به زخمش انداخت و گفت:
_خودم میتونم بخیه کنم
هوسوک تقریبا جیغ زد
_تو دیوونه ای؟
_من باید زودتر برگردم خونه فقط باید کمکم کنی
_جیمین مگه من دکترم؟
_قرار نیست کار سختی بکنی خودم انجامش میدم فقط.....
هوسوک میون حرف جیمین پرید
_بس کن جیمین ما باید همین الان بریم بیمارستان
_نه بیمارستان نه
_جیمین اگه میخوای مثل همیشه رازدار باشم باید به حرفم گوش کنی فهمیدی؟
جیمین که دیگه نای حرف زدن نداشت نگاه خسته ای به هوسوک انداخت و چیزی نگفت
....................................................................
چند ساعت بعد
جیمین درو به ارومی باز کرد فکر میکرد تا الان همه خوابیده باشن اما با دیدن اباژوری که توی سالن خودنمایی میکرد و نور کمی به سالن میتابید تعجب کرد یونگی درست روبروش نشسته بود و قهوه مینوشید
_تو هنوز بیداری؟
یونگی قهوشو روی میز گذاشت و به طرف جیمین رفت جیمین قطرات
عرق رو روی ستون فقراتش حس میکرد میترسید یونگی همه چیو فهمیده باشه دلش نمیخواست یونگی رو نگران کنه به اندازه ی کافی تو این مدت اذیت شده بود
یونگی نزدیکتر رفت و گفت:
_چرا انقدر دیر برگشتی؟
_با نامجون گرم صحبت شدم حواسم به ساعت نبود
جیمین حس میکرد بیشتر از این نمیتونه رو پا بمونه کم کم داشت بهش فشار میومد
_یونگی خیلی خستم میرم بخوابم توام بخواب
یونگی نگاه مشکوکی به جیمین انداخت و گفت:
_شب بخیر
....................................................................................
صبح روز بعد
جیمین با صدای بلند هیون که با خوشحالی حرف میزد از خواب بیدار
شد
دستشو روی پهلوش کشید همون لحظه در باز شد و هیون با شوق و هیجان وارد شد
_جیمین....جئون باهام حرف زد...همین الان باهاش حرف زدم
جیمین لبخند زد و گفت:
_راست میگی؟
_اره پاشو زودتر بریم بیمارستان
_باشه تو برو الان اماده میشم
بعد از رفتن هیون جیمین دستشو رو پهلوش گذاشت و از رو تخت بلند
شد چهرش از درد جمع شد
بعد به ارومی بلند شد تا لباساشو عوض کنه یونگی پیش بچه ها موند
YOU ARE READING
CPR (فصل سوم پدر کوچک)
Fanfiction_ددی قلب و مغز زن و شوهرن؟ -شاید! _اونا هم با هم دعوا میکنن؟ -اره ولی اگه دعواشون شه خیلی بد میشه _اون وقت ما میمیریم؟ -فکر میکنم! _اگه آدما بمیرن دیگه نمیتونن برگردن؟ -شاید برگردن! _تو تا حالا مرده هارو زنده کردی؟ -اره _چجوری؟ -بهش میگن CPR _یعنی...
