ÂMİNE | TAMAMLANDI |

BÖLÜM 13

Ertesi sabah Akif benden önce çıkmıştı. Akşamdan dağınık olan salonu toparladım. Akif'in dün gece üzerinden çıkan kıyafetlerini makineye atmak için aldığım sıra içimi kemiren kıskançlık bana galip geldi. Gömleği sigara ve kendi parfümü kokuyordu.

"İyice saçmaladın Âmine." Diye söylendim kendi kendime.

Hamilelik yüzünden hormonlarım beni zorluyordu. Çok değişmiştim. Normalde de kıskançtım ama bu çok daha fazla hisler uyandırıyordu bana. Akif'i başka kadını geçtim, bazen kendimden bile kıskanıyordum.

Akşam işten geldikten sonra ona en sevdiği yemekleri yapacaktım gönlünü almak için. Okula geldiğim de üzerimde ki yorgunluk belli oluyordu. Sevil yanıma geldi.

"İyi misin?"

"Hormonlarım ile başım dertte."

Güldü. "Geçer. Az daha sabır."

"Akşam bize gelsenize. Akif ve Alper sohbet ederler bizde takılırız."

"Olmaz. Bu akşam olmaz yani."

"O niye?"

Güldüm.

"Kocama süpriz yapacağım."

Güldü aynı benim gibi.

"Ay yesinler senin sürprizini. Yapma yavrum guzum. Hamilesin adamın aklını başından alma."

Usulca cimcikledim. Biri duyacak diye etrafa bakarken.

"Çok kötüsün. Ne alakası var. Hep böyle yapıyorsun. Kaynana mı hiç aratmıyorsun. Sağ ol yav."

"Hıhı tabi tabii."

Sevil neşe içinde odadan çıkarken ben ise akşama ne giysem diye düşünüyordum. Akif mutlu olsun diye her şeyi yapabilirdim.

Koridorda gezerken Yüsra geldi yanıma.

"Hocam müsait iseniz konuşabilir miyiz?"

"Tabii canım."

Bana ilerde yapmak istediği bazı şeylerden bahsetti.

"Bir kitap yazmak nasip olursa önce sizin okumanızı isterim."

"Ben okuyamasam da senin çok güzel bir yazar olacağına hiç şüphem yok bir tanem. Kendine inanmaktan vazgeçme."

"İyi ki varsınız. Siz de olmasanız."

Öğretmen olmak sadece derse girip çıkmak demek değildi. Aynı zamanda yeniden bir yürek inşaa etmekti. Yüsra ise inşaa ettiğim ilk yürekti. Bana ilerde ev olacak, her daim beni o evin en güzel köşesine oturtacak bir ev sahibiydi Yüsra.
Demiştim ya hani; bana kardeş oldu diye. Yüreği küçük ama kalbi kocamandı. Her zaman beni anlar ve kendince destek olurdu. Annesine benden bahsettiğini, örnek aldığını söylemiş. Bunları duydukça bebeğim de  aynı şeyleri söyler mi diye içimden grçirmeden duramıyordum. O sırada Akif aradı.

"Akşam geç geleceğim. Beni bekleme uyu sen."

Telefonu kapatırken kafamda yankılanan ayet içimde bir parçanın kopmasına sebep oldu.

"Yoksa insan her istediğini elde edeceğini mi sanır." (Necm,24)